We verlaten de prachtige Amalfi kust vandaag. We pakken de spullen in, vragen of de auto om negen uur klaar kan staan en starten keurig op tijd om de weg nar het noorden verder te vervolgen.
In ons hotel in Amalfi, gebruiken ze allemaal aardewerk van een lokaal fabriekje. Omdat het best leuk is, willen we daar een kijkje nemen, want zo staan er bijvoorbeeld op de tafels in het restaurant aardewerk vissen met een waxinelichtje er in. In allerlei kleuren en die vinden we leuk genoeg om eens te kijken of ze tegen een redelijke prijs te koop zijn. Op de website zagen ze ze niet staan, dus eerst nog maar even gevraagd of het hotel ze zelf misschien in de winkel verkocht, maar nee, we moesten toch echt naar Piccadilly. Zo heet deze winkel.

Wij onze navigatie-truus, die inmiddels haar stem weer helemaal terug had (waarschijnlijk toch iets teveel limoncello of plaatselijke wijn genuttigd), het adres ingevoerd en omdat het in de richting van Napels lag, en slechts 4 kilometer verderop was, zou dat geen enkel probleem geven.

Nu zijn de stadjes en dorpen hier op kliffen en bergen gebouwd. Dat betekent dat er meerdere 'lagen' zijn en dus ook meerdere wegen zo'n dorp of stadje in. Onze navi-trust koos een route die op een gegeven moment verboden was om in te rijden als je geen vergunninghouder was. En dat zijn we niet. Dus de hoop op het lampje opgegeven en weer gekeerd. Wat op een weg van 4 meter breed en twee richtingen nog een uitdaging op zich was.
Ze stuurde ons dus terug naar de hoofdweg en weer aangekomen bij hetzelfde stadje, zagen we grote borden met Piccadilly. We konden even verderop keurig voor de deur parkeren en een bezoekje afleggen aan deze winkel. Meerdere verdiepingen groot, en met espressobar, dus wat betreft de koffie was deze ook gelijk gescoord.

We zijn inmiddels wat geld armer en een lichtgevende vis rijker en vervolgen onze weg naar de volgende halte, Sorrento. Een wat grotere stad aan het eind van de Amalfi kustweg. Deze weg slingert zich dus langs de kust, omhoog en omlaag en is op sommige punten best smal. Passeren van een auto gaat meestal wel, maar als er iets groters aan komt moet je toch wel even aan de kant en hopen dat de weg breed genoeg is op dat punt. Daarnaast rijden er ook vrij veel motoren en scooters die, net als bij ons, zich niet altijd aan de regels houden en Lings, rechts en als het zou kunnen ook bovenlangs inhalen.

In Sorrento vinden we een parkeergarage bij het centrum en lopen we een paar uurtjes rond. Ook hier smalle straatjes met heel veel winkeltjes en de limoncello-fabriekjes. Daarnaast ook bredere straten met wat grotere winkels, ook van de bekende merken. Twee liter limoncello rijker en een lunch achter de rug stappen we weer in de auto voor het laatste stuk naar Napels.

Het weer is de hele dag drukkend benauwd en er hangen af en toe dreigende luchten. We laten de kap er maar even op, zodat we in het geval van een bui droog blijven.
Vanaf Sorrento rijden we langs Pompeii, dat is morgen aan de beurt, naar Napels en eigenlijk rijdt je vanaf Sorrento door één grote stad, zo dicht bebouwd is het hier.
Ook de Vesuvius hult zich in nevelen en pas later op de dag krijgen we hem een beetje te zien.
Deze vulkaan, vooraal bekend van de uitbarsting van 79. In dat jaar explodeerde de top top van de vulkaan en de Romeinse plaatsen Pompeï, Stabiae en Oplontis werden volledig bedolven onder as en puimsteen, terwijl een pyroclastische golf Herculaneum trof.

In de loop van de geschiedenis heeft de Vesuvius nog verscheidene keren zijn macht getoond en nog vele mensen gedood en steden vernield: in 1631 (deze was bijna even zwaar als de uitbarsting van 79), 1794, 1826, 1872, 1906, 1913, 1926, 1929 en voor het laatst in 1944. Deze uitbarstingen waren echter minder spectaculair en eisten minder slachtoffers dan de uitbarsting in 79. Bij de uitbarsting van 1944 is de lava niet via de bovenkant ontsnapt, maar via de zijkant van de vulkaan, waardoor een groot gat onder de oude korst ontstond. Dit gat is gevuld geraakt doordat de korst erboven instortte. De kraterbodem van vóór 1944 is als een donkere laag te zien vlak onder de huidige kraterrand.
Hoewel de rookpluim ook al een flink aantal jaren is verdwenen, wordt de Vesuvius nog altijd als een van de 15 meest gevaarlijke vulkanen ter wereld beschouwd. In deze regio liggen dan ook evacuatieplannen klaar mocht hij onverhoopt toch weer gaan borrelen.

In Napels aangekomen ingecheckt in ons hotel, wat midden in het oude centrum ligt en een stuk de buurt verkend. Vlak bij het hotel ligt het Castel Nuovo, een enorm kasteel dat nu een museum herbergt. Helaas konden we er vandaag niet in, want in deze tijd moet je vooraf een tijdslot reserveren, dus dat hebben we maar gedaan voor morgenmiddag als we terugkomen van Pompeii. Ook daarvoor online kaarten gekocht met een tijdslot, dus moren gaan we eerst die kant op om later terug in Napels het kasteel te bezoeken.

Napels is pizza, volgens de bewoners hebben zij deze Italiaanse lekkernij uitgevonden. Dus moet je in Napels een pizza nuttigen. De beste hebben ze bij een klein tentje in de oude stad, dus daar lopen we eerst heen. Echter zijn we niet de enigen en is deze tent erg klein en staat er dus een rij van Napels tot Tokyo voor de deur. Dus wij maar naar de buren die ook een goede pizza hadden.

Morgen dus Pompeii en het kasteel, nu alleen hopen dat het weer mee zit want momenteel regent het en voor morgen is er ook wat nattigheid voorspeld.

Geschreven door Frans-en-plonys.reisblog