We zaten gisteren in een Days Inn motel, en meestal zijn ze best ok. Die van ons was iets minder helaas. Gisteren bij het inchecken al wat vreemde zaken zoals iemand die net voor ons had ingecheckt en belde neer de receptie dat zijn kamer niet schoon was. Dat viel bij ons mee gelukkig, maar qua service en ook het ontbijt vanochtend was het allemaal wat minder.
Nu hoef je je in Amerika nooit druk te maken over het ontbijt, er zijn zat ketens die dat prima verzorgen. Dus reden we vanochtend eerst langs de lokale Denny’s en ik had een prima omelet daar.
Daarna op weg, eerst naar Telluride. De populairste plaats van de San Miguel County. Het is een voormalig zilvermijn kamp maar in 1875 werd er ook goud gevonden.

Een eerste aanzet tot de stad werd toen gevormd, eerst nog onder de naam Columbia, maar het werd vanwege de verwarring met een gelijknamige stad in Californië in 1887 Telluride genoemd. Dit was naar de gouden Telluride mineralen die elders in Colorado werden gevonden. Deze Telluride mineralen werden nooit in het gebied gevonden, maar de mijnen leverden wel zink, lood, koper, zilver en andere goud ertsen.
Telluride ligt in een vallei in de vorm van een schoenendoos. Steile, beboste bergen omringen het met Bridal Falls aan het hoofd. Het is een van de top-20 historische plaatsen in Colorado en tegenwoordig vooral bekend om zijn ski-gebieden die de stad omringen.
Het oude centrum is een leuk deel waar we een paar uurtjes hebben doorgebracht. Natuurlijk ook koffie hebben gedronken voor we met de (gratis!) gondola omhoog zijn gegaan naar het zusterstadje Mountain Village. Hier zijn de skipistes en zomer’s kan je hier prima wandelen en zijn er mountainbike routes uitgezet die ook veel worden gebruikt. Je hebt daarnaast natuurlijk een schitterend uitzicht op het stadje onder je.
Er vliegt constant een helikopter rond in de bergen en er worden bomen mee verplaatst. Waarschijnlijk moet een bepaald gebied gerooid worden en in plaats van de bomen om te hakken verplaatsen ze ze hier, een veel betere variant!

Na een paar uurtjes hier te hebben rondgekeken rijden we naar Ouray, een ander oud mijnstadje dat het begin van de Million Dollar Highway vormt. De route voert ons eerst terug naar Ridegway, want door de bergen is er geen rechtstreekse weg tussen Telluride en Ouray. Hemelsbreed liggen ze 30 kilometer of zo van elkaar, maar via de weg worden dat er een paar meer.
Niet dat het erg is want rijden hier in deze bergen over de schitterende wegen doe je zeker voor je plezier. Natuurlijk scheelt het dat het zonnetje weer schijnt en de temperatuur al snel weer oploopt naar waarden waarbij we de kap opengooien.
Met de herfstkleuren die nu zo’n beetje op het hoogtepunt zijn, val je bijna van de ene verbazing in de andere. Het lijkt er soms wel op of als dat de bomen in vuur en vlam staan.

Ouray en omgeving wordt wel het Zwitserland van Amerika genoemd. Ook dit is oorspronkelijk een mijnstadje opgericht door mijnwerkers op zoek naar zilver en goud. Goudzoekers kwamen naar het gebied en in 1877 werden door Wiliam Weston en George Barber twee goudaders gevonden, de Gertrude en Una aders in het Imogene Bassin, zo’n zes mijl zuidwest van Ouray.
Thomas Walsh kocht de twee aders en alle open grond er omheen en opende in 1897 de Camp Bird Mijn. De mijn produceerde bijna 200,.000 ounces goud tot 1902 toen Walsh de mijn verkocht aan Camp Bird Ltd. In 1916 had de mijn meer dan een miljoen ounces goud opgebracht.
De gehele Main Street is geregistreerd als National Historic District met de meeste gebouwen eind 19e eeuws gedateerd. Nu wonen er nog zo’n 1000 mensen die veelal van het tourisme leven.
Ook dit is weer een leuk stadje waar we de nodige tijd hebben doorgebracht. Er zijn leuke winkels met naast outdoor spullen en kleding, ook antiek en curiositeiten.

Vervolgens gaan we de laatste 25 mijl van de dag rijden over die dure Million Dollar Highway, op naar Silverton waar we de nacht doorbrengen in een leuke, oude B&B in het historische stadje.
Hoewel de hele weg tussen Ouray en Silverton Million Dollar Highway wordt genoemd, de naam Million Dollar Highway slaat eigenlijk alleen op de eerste 12 mijl vanaf Ouray. Dit deel loopt door de Uncompahgre Gorge naar de top van de Red Mountain Pass. Dit deel is uitdagend en in potentie gevaarlijk. Diepe ravijnen langs de smalle weg met zijn vele haarspin-bochten maken het een weg waarbij je op moet blijven letten. Maar met ons paardje heerlijk is om de bochten in te sturen en omhoog te klimmen. In de afdaling komen we langs de oude Idarado mijn.
Aangekomen in Silverton checken we eerst in voor we hier de boel verder gaan verkennen en leggen de spullen op de kamer.
Ook dit is een oud zilvermijn-kamp. Nu wonen er nog maar 531 mensen die net als in Ouray voornamelijk van het toerisme leven. Het is het eindpunt van de Durango-Silverton Narrow Gauge Railroad.

Ook hier is het oude centrum op de Historic Landmark lijst geplaatst en hier voel je je nog in het oude wilde westen, met deels houten side-walks rond de blokken met winkels, restaurants, een oude bank en diverse hotels.
Een deel is gesloten voor het seizoen, maar er blijft genoeg over voor ons om te ontdekken.
We eten bij een leuk klein tentje dat veel met natuurlijke, organische spullen werkt en het smaakt allemaal weer prima.
Vanavond slapen we in een klein kamertje op de eerste verdieping van de Inn, in een twijfelaartje, dus dat wordt inschikken vannacht.
Morgen verder de weg naar het zuiden vervolgen, naar Durango. Of we daar blijven of doorrijden ergens anders heen, zien we morgen wel weer.

Geschreven door Frans-en-plonys.reisblog