We hadden voor vanochtend erg tour geboekt met een gids door Canyon de Chelly. Hij zou ons om negen uur bij het hotel oppikken dus voor de zekerheid maar een wekker gezet. We hadden hem niet nodig en ruim op tijd zaten we na het ontbijt in het zonnetje te wachten. Het weer vast was een groot verschil met gisteren toen we aankwamen met donkere wolken rondom en bliksem in de verte. Vandaag was het weer een strak blauwe hemel en dat zou de dag zo blijven volgens alle weer apps. Om kwart voor negen kwam er een jeep aanrijden maar dat bleek een andere tour operator te zijn en keurig om vijf voor negen kwam die van ons aanrijden. Nog een stel en een man maakten onze groep compleet en we reden al snel richting de Canyon. Als je de Canyon normaal bezoekt kan je de Noord en Zuid Rim rijden en de Canyon Duitse van boven zien. Wij reden de Canyon in en over de bodem geeft dat een heel andere blik op de Canyon.
Canyon de Chelly is in Navajo gebied en onze gids was dus ook een Navajo. Hij wist veel van de Canyon en zijn vroegere bewoners te vertellen en daarnaast ook veel over de geschiedenis van de Navajo.
Eigenlijk bestaat de Canyon uit drie canyons: Canyon de Chelly, Canyon del Muerto en Monument Canyon. Het unieke is dat het gehele gebied van de Canyon in Navajo gebied ligt. De toegang tot de bodem is beperkt en alleen toegankelijk met een gids. Op de bodem leven zo'n veertig Navajo families.
De eerste bewoners waren de Anasazi’s die hier ver voor Christus zogenaamde Cliff Dwellings bouwden. Net als in Mesa Verde NP. De Anasazi's leefden van landbouw en de jacht op kleine dieren en herten. De woningen werden in de rotswanden in opengingen gebouwd en waren slechts toegankelijk over smalle, steile trails en ladders. Er zijn hier nog diverse overgebleven en zichtbaar, zowel vanaf de Rim als vanaf de bodem.
De toer zou drie uur duren maar onze gids was zo'n enthousiaste verteller dat hij de tijd vergat en we pas tegen 1 uur weer terug bij het hotel waren.
Dat de wagen gepakt en weer terug richting Route66. Deze pikten we weer op bij Holbrook, om daarna via Winslow naar Flagstaff te rijden waar we de komende twee nachten blijven.
Holbrook was een typisch Route66 stadje, veel verdwenen en vervallen restaurants en motels en slechts een paar overblijfsels van het verleden. Een leuk Motel hier is het Wigwam Motel. Er waren in de jaren veertig een keten van deze motels gebouwd en er zijn er nog twee over een in gebruik. Eén hier in Holbrook, de tweede ook langs Route66 in San Bernardino in Californië.
Bij deze staan bij ieder Wigwam een klassieke auto geparkeerd om het plaatje compleet te maken.
Volgende stop in Winslow. Dit is bekend om de muurschildering, het standbeeld en het bord ‘Standing on The Corner in Winslow, Arizona’, tekst uit de Eagles Song ‘Take it Easy’. Er zit een prima koffieshop aan de overkant en wat souvenir winkels en overal klinkt muziek van de Eagles.
Helaas is dat ook alles wat Winslow te bieden heeft, dus na de koffie richting de volgende en laatste stop van bagage, Flagstaff. Deze stad is groter en heeft een gezellige Down Town met restaurants, bars en winkels. We lopen vanuit het hotel richting downtown en eten wat in een leuke diner. Koffie daarna is geen probleem hier, waarna we weer terug lopen naar ons hotel, een mijl verderop.
Morgen staat de volgende zijweg op het programma, ook een Canyon, maar dan wat groter.

Geschreven door Frans-en-plonys.reisblog