Vandaag onze eerste dag in Quebec. Na het ontbijt het hotel uitgelopen en eerst richting de Citadel gegaan om daar een rondleiding te volgen. De citadel is het verdedigingsbolwerk dat nog een actieve rol speelt in het Canadese leger want het 22e regiment is hier gehuisvest. De citadel ligt op de kaap Diamant en bevat het oudste militaire gebouw in Canada. Het is een onderdeel van de verdedigingslinie van de stad Quebec en daarmee is Quebec de enige stad in Noord Amerika die nog steeds omringd is door een fort, naast Campeche in Mexico.
De citadel is door de Britten gebouwd tussen 1820 en 1850 ter verdediging tegen een mogelijke Amerikaanse inval. De Britten behielden de citadel tot 1871 waarna het formeel werd overgedragen aan de Canadese regering. In 1946 werd het op de lijst van National Historic Sites geplaatst, Het 22e regiment dat hier is gelegerd is het enige Frans sprekende regiment van het Canadese leger. Het regiment vocht in de 1e en 2e wereldoorlog, de Koreaanse oorlog en ook in Afghanistan heeft het meegevochten alsmede in verschillende VN-missies. Het regiment heeft ook een mascotte, de geit Batisse. De eerste Batisse werd in 1950 door Koningin Elisabeth geschonken aan het regiment. Van die geit zijn de genen bewaard zodat iedere Batisse hetzelfde 'Koninklijke' bloed door de aderen heeft vloeien. De huidige Batisse is door Corona nog niet officieel in functie gesteld, dat staat deze zomer gepland en dan wordt hij Batisse de 12e.

Het oude Quebec bestaat uit twee delen, een bovenstad en een onder-stad. Doordat het is gebouwd op een kaap, zij de hoogteverschillen best groot en zijn er eigenlijk overal trappen die de lagen met elkaar verbinden. De Citadel ligt in het hoger gelegen deel en vanaf de citadel lopen we op de stadsmuur terug naar het oude deel van de stad. Dit is niet een officieel pad, maar we volgden verschillende andere wandelaar die op deze manier ervoor zorgen dat je min of meer op dezelfde hoogte blijft lopen. Vanaf de muur zien we een aantal grote tenten staan en bij iedere tent staat een groep tieners, verkleed als soldaten, te oefenen. Waarschijnlijk spelen ze later op de dag een veldslag uit het verleden na of iets dergelijks.
Pas aan het eind van de muur bij de oude toegangspoort kunnen we via een trap natuurlijk, naar straatniveau terug. we lopen door de straten hier en drinken een colaatje want het is goed weer en dus ook dorstig weer.
Dan wordt het tijd het oude lager gelegen deel te gaan zien. Naast het Château Frontenac, het hooggelegen hotel dat overal in de stad zichtbar is, gaan we een flink aantal trappen af om in het lager gelegen deel uit te komen. Het hotel beweert dat het het meest gefotografeerde hotel ter wereld is en dat geloven we maar. Of het waar is weet waarschijnlijk alleen de marketing afdeling van Accor, waar Fairmont onderdeel van is.
In het lager gelegen deel zijn de straatjes smaller en waan je je nog meer in Parijs. Door de bouwstijl, maar ook door de sfeer met de vele winkels en restaurantjes met terrassen.
Na ook dit deel te hebben doorkruist wacht ons de router terug, de trappen op dus. Je kan dat vermijden door met een soort lift naar boven te gaan, maar dat kost je iedere keer wel 4 CAD. En als rechtgeaarde Hollanders besteden we dat liever aan een cappuccino die hier trouwens bijna overal verkrijgbaar is en de cappuccino die wij hebben geproefd, ook van goede kwaliteit is.
Op een hoge, blind muur is een aanzicht van het oude, lage deel als muurschildering aangebracht in in de ramen van de geschilderde huizen zijn figuren van mannen en vrouwen in geschilderd die in de geschiedenis van de stad een rol hebben gespeeld. Vandaag zien we talloze groepen kinderen, waarschijnlijk schoolklassen die met een gids worden rondgeleid door de stad en die op deze manier een goede en leuke les geschiedenis krijgen.

Na dus de 13.550 stappen, 10,7 kilometer en 24 trappen is het goed om in het hotel even bij te komen voor we ergens een restaurantje opzoeken.
Morgen nog een dag hier!

Geschreven door Frans-en-plonys.reisblog