Als je in maart of zo bezig bent met de planning van een trip naar Alaska, plan je een paar zaken in die je per sé wil zien of doen. De bustour door Denali was er één van een voor vandaag stond de tweede gepland. De eerste van twee dagcruises die we maken. En in maart hou je er rekening mee dat het wellicht een erg koude en ruwe tocht wordt.
En dan is het 13 september, staat de zon hoog aan een strak blauwe hemel en is de voorspelling dat het vandaag 22 graden wordt! We blijven ons verbazen, maar vooral ook gelukkig prijzen dat we het zo goed treffen deze vakantie.

De tocht gaat naar het Kenai Fjord NP. De naam zegt het al, er zijn fjorden hier. Denk niet direct aan de Noorse fjorden, die zijn in het algemeen nauwer met stijle, hoge bergen aan de zijkanten. Hier zijn ze iets breder, en de bergen zijn zeker wel hoog maar minder stijl uit het water oprijzend.

Op deze cruises is ook een National Park ranger aan boord die alles over het park, de natuur, de gletchers en het wildlife vertelt onderweg. We worden dus voordurend op de hoogte gehouden als er ergens iets te zien valt, wat het makkelijker maakt om niets te hoeven missen onderweg.

In de haven hadden we al een paar mooie kwallen gezien terwijl we op de boot stonden te wachten, en we werden de rest van de dag verwend met het nodige andere wildlife. Toen we wegvoeren kwam de ranger bij iedere tafel een praatje maken en op mijn vraag op welk wildlife we mochten rekenen deze tijd van het jaar, was het antwoord dat bijna zeker we zeeotters, zeeleeuwen en bald eagles zouden tegenkomen. Walvissen in deze regio zijn de Bultruggen, maar deze waren al vertrokken op hun migratie naar het warme water van Hawaï. Orka's waren al een paar dagen niet gezien dus die zouden er waarschijnlijk ook niet zijn vandaag.

Ze bleek het later op de dag behoorlijk mis te hebben😀.

Kenai Fjords NP is in 1980 opgericht. Het is ongeveer 271.000 vierkante kilometer groot en beslaat daarmee een flink deel van de Peninsula. Het park bevat het Hardings Icefield, één van de grootste in de VS. Het park is genoemd naar de talloze fjorden die hier door gletchers die vanaf het Icefield naar beneden stroomden zijn gevormd.
Het Hardings Icefield is de bron voor zeker 38 gletchers in het gebied. De grootste daarvan is Bear Glacier.
Wij zijn naar de Aialik gletcher gevaren. Deze mondt in zee uit en stroomt constant, waarbij grote stukken ijs afbreken en in zee storten. Dit gaat gepaard met een luid gekraak en gedonder, vergelijkbaar met onweer. Een indrukwekkend gezicht en geluid.

Op de heenweg hadden we al een zeehond en Stellar Sealions gezien en bij de gletcher lag een otter op zijn gemak op een ijsschots te drijven. En verder terug werden we verrast door een drietal Bultruggen die spuitend en hun staart showend zich van hun beste kant lieten zien.

En of het niet op kon, weer even verder waren er toch ook nog een paar orka's. De dag die al niet stuk kon, werd er alleen nog meer overweldigender door!

En zo sluiten we weer een hoogtepunt af. Morgen een flinke rit naar Valdez, waar we overmorgen de tweede cruise maken. Ben benieuwd wat we dan weer te zien krijgen!

Geschreven door Frans-en-plonys.reisblog