Vandaag zoeken we het weer wat dichter in de buurt op. We bezoeken twee stadjes die oude rotsen aan zee zijn gebouwd en ook een of soms meerdere haventjes hebben.
Het eerste stadje ligt het verst uit de buurt maar verder dan een half uur ligt Polignano a Mare ook weer niet. Zoals bijna alle stadjes hier heeft een een oud centrum, dat ook hier grotendeels voetgangersgebied is. We kunnen de auto dichtbij de toegangspoort tot het historisch centrum parkeren, dus het is een hele korte wandeling naar deze poort. We lopen eerst nog even voorbij de poort om even verderop te kijken. We lopen over een oude brug met hoge bogen en zien een klein strandje liggen, verschillen tussen de rotsten waar de huizen op gebouwd zijn.
Via een pad met grote keien komen we beneden aan en lopen een klein stukje naar het strand. Het is al aardig druk en dat is te begrijpen, want het ligt grotendeels in de schaduw van de rotsen. En aangezien het aan de oostkant ligt zal het overdag ook wel grotendeels in de schaduw blijven en alleen de eerste uren van de dag wat zon hebben.

Hierna lopen we de poort door en komen op een klein pleintje uit, met natuurlijk wat terrasjes. We lopen eerst maar door de smalle straatjes, met bogen, poorten, veel planten en bloemen en omdat het maandag is, ook heel veel wasgoed, je ruikt de schone was overal in de nauwe straatjes.

Ook veel kleine winkels met kleiding, souvenirs, aardewerk, juwelen en andere zaken die de mensen naar binnen kunnen trekken. Na wat gelopen te hebben is het eerst tijd voor de koffie die we op het pleintje tot ons nemen. Daarna lopen we de straatjes aan de andere kant op. Naast de vele, witte huizen, die zorgen voor een vrolijk beeld, zeker met de planten en bloemen overal, is een ander leuk feit van dit stadje dat je op heel veel punten bij de zee uitkomt en zicht hebt op de grot grotten en steile rotsen waar de azuurblauwe zee tegen aan beukt. Op één van die punten staat een echtpaar de catch of the day te vangen, althans, dat proberen ze, op het moment dat wij langslopen is de emmer nog leeg. Maar ze hebben nog wel even tot het avondeten.

We lopen een paar uur rond om uiteindelijk weer terug te lopen naar het pleintje bij de oude poort om daar weer een terrasje te zoeken, nu om een hapje te eten want de dag is het middaguur alweer gepasseerd.

Naast de kliffen en grotten is Palignano ook bekend als de geboorteplaats van Domenico Modugno. Wie? Domenico Modugno. Zelfs wij kennen hem, want van hem is de wereldhit Dipinto nel Blu, beter bekend als Volare! In het nieuwe deel van de stad moet een enorm standbeeld van de goede man staan, we zijn het niet tegengekomen, maar de eerlijk gebied te zeggen dat we er ook niet naar hebben gezocht.

Na de lunch nemen we de auto mee naar Monopoli. Zonder Lange Poten en de Kalverstraat trouwens. Ook hier vinden we een parkeerterrein aan de zeetegen het oude centrum aan. Dus de benenwagen weer verder de ook hier oude straatjes en steegjes in. We beginnen vlak bij de kathedraal van Monopoli, die helaas als wij er aankomen gesloten is en pas om vijf uur weer open gaat. Of we dat redden zien we straks wel, eerst maar weer verder. Er is een of ander cultureel feest aan de gang in de stad, overal hangen grote foto's van - naar ik aanneem - bekende Italiaanse fotografen - aan muren en op houten panelen op pleintjes in de stad. Dat isleuk voor wie er van houdt, maar het ontsiert soms ook wel het straatbeeld. Zo staat er vlak voor een andere, mooie kerk op een pleintje een cirkel van deze houten panelen met foto's, wat het nemen van een foto van de kerk onmogelijk maakt zonder ook deze panelen in beeld te hebben.
Ook hier een haventje, maar anders dan in sommige andere stadjes zitten er hier niet gezellig veel restaurantjes langs de haven. Er zijn er trouwens meerdere. Maar treur niet, want op tal van andere plekken zij. er terrassen zat om even bij te komen. Dat doen we dus ook maar na weer wat uurtjes struinen, en we nemen eerst wat te drinken - Aperol Spritz, het lokale drankje - op een terras, om daarna hier een ijsje te nemen als ik moet opstaan omdat ik voor de deur van de plaatselijke gelateria zit, om daarna ook nog maar een cappuccino te nemen.

Monopoli is net als Polignano van oorsprong Grieks. Naast de kathedraal en een flink aantal andere kerken heeft Monopoli ook een kasteel aan de zee staan. Boven op de vestingmuur staan nog de kanonnen opgesteld richting de zee.

Tegen vieren zijn we terug bij de auto en besluiten we morgenochtend terug te komen om de kathedraal van binnen met een bezoek te vereren. Morgen gaan we naar onze volgende pleisterplaats, nog iets zuidelijker, in de hak van de laars. Maar dat is niet al te ver weg en hebben we dus tijd zat.

Na een kwartiertje rijden zitten we weer wat hoger in de bergen in ons hotel om ons op te frissen en even bij te komen. En natuurlijk de foto's te bekijken en wat zinnige en onzinnige zaken op te schrijven.

Tot morgen!

Geschreven door Frans-en-plonys.reisblog