Aangezien vakantie vieren een zwaar bestaan is, ons ontbijt van vanochtend was een stille getuige hiervan, was vandaag een rustdag in de tour ingelast. Met nog een week te gaan was het tijd om de batterijen nog een keer vol te laden om er nog even tegenaan te kunnen gaan.

Dus de dag begon zeer rustig, met een uitgebreid ontbijt op ons balkon met uitzicht op het kasteel. Pardon, geen kasteel want het blijkt, hoe kan het ook anders in Italië, een kerk te zijn. En een kerk met geschiedenis. Het heiligdom van Santa Maria dell'isola. Boven op een rots, die ooit door de zee werd omringd maar nu deel uitmaakt van het vasteland.
Sinds de vroege middeleeuwen was het een bestemming voor monniken, mensen op zoek naar zichzelf en spiritualiteit, een stimulerende plek voor gebed en inkeer. Er is niet veel met zekerheid bekend omtrent de oorsprong, maar sommige studies wijzen op een eerste nederzetting van Griekse monniken. Rond 1066 werden de kerk van San Maria dell'Isola en omringende gebieden gedoneerd aan de abt van Montecassino, Desiderio, de latere Paus Victor III. Als bewijs dient een gravure op een paneel van een bronzen deur van de Basiliek van Montecassino, die het eigenaarschap bevestigd "Sancta Maria de Tropea cum omnibus pertinentiīs suis". Duidelijker kan het niet zijn.

Tot op de dag van vandaag behoort de kerk tot de eigendommen van de abt van Montecassino.
Door de eeuwen heen, door aardbevingen en plunderingen, is de kerk meermalen verwoest en weer opgebouwd en heeft dus vele veranderingen ondergaan. Alleen nog in de kerk zijn een paar architectuur-elementen typisch voor de tijden waarin de kerk heeft bestaan. De laatste renovatie dateert uit 1908, na de aardbeving van 1905 die een deel van de kerk vernietigde, terwijl de façade in 2010-2011 gerenoveerd is. Het geheel bestaat uit twee gebouwen, die in de loop van tijd het leven gaven aan een a-typisch, vroeg middeleeuwse constructie met Byzantijnse invloeden. De kleine kerk trekt vele bezoekers ieder jaar en is de attractie van Tropea.

Een andere is Stromboli, die zich bij zonsondergang laat zien. Alleen niet vandaag, want er was wat bewolking waarachter de zon zich verschool. En als de zon niet achter de vulkaan zakt, is deze op 58 km afstand dus niet te zien.

We hadden dus een rustdag, maar dat betekent op een een rotsige omgeving, nog genoeg klimmen en klauteren. Bijvoorbeeld om naar de kerk te gaan, moet je een flink aantal traptreden bedwingen. Sommigen zelfs tweemaal, omdat iemand als je bijna boven bent een briefje ziet hangen waarop (volgens die iemand) staat dat je beneden kaartjes moet kopen om de kerk in te komen. Goedgelovig als ik ben ging ik dus de trappen weer af, en weer op om er eerst beneden achter te komen dat er geen kaartjes verkocht werden, wat vrij logisch was, want boven kwam ik erachter dat er geen kaartjes nodig waren. Het scheelt dat het maar 28 graden was, dus een makkie eigenlijk.

Verder stond de dag in het teken van wat drinken op een terrasje, wat eten op een terrasje, wat drinken, wat eten, wat drinken en wat eten en wat drinken en wat eten. Mogelijk een keer minder eten, maar het aantal keren drinken klopt aardig.
Morgen verlaten we Tropea weer, om langs de zee omhoog te gaan, naar wat in de boeken bekend staat als de mooiste kust ter wereld, de Amalfi kust. We zijn benieuwd!

Geschreven door Frans-en-plonys.reisblog