Vanochtend afscheid genomen van onze B&B met de circusachtergrond in Charlottetown. Gisteravond hadden we een soort openluchtmuseum gevonden vlakbij Anne of dthe Green Gables. Het ws een half uurtje rijden en aangezien we vandaag in Amherst eindigen, wat slechts op 130 km ligt, hadden we plenty de tijd om hier nog even een kijkje te nemen.
Toen we daar aankwamen was het akelig leeg op de parkeerplaats. Het was trouwens ook geen openluchtmuseum, maar een verzameling huisjes in de oude stijl nagebouwd waar alleen maar allerlei eet-tentjes inzaten. En die waren allemaal nog dicht aangezien het seizoen hier pas echt rond half juni losbarst. Hoewel je losbarsten denk ik ook met een korreltje zout moet zien want ik denk dat heel geleidelijk aan wat drukker wordt en dan langzamerhand de meer van toeristen afhankelijke zaken open gaan.
We hebben nog even rondgelopen en wat foto's gemaakt want het zag er op zich wel aardig uit. Al hoewel ik wel mijn bedenkingen had toen ik zak dat het kerkje ook een horecagelegenheid was, en wel voor BoomBurgers.....Het kerkje kwam trouwens van een andere plek op het eiland en stamt uit 1921 en is hier weer gerestaureerd en herbouwd.
Toen op zoek naar een cappuccino. In Kensington, een plaatsje in de buurt vonden we wat en ze schonken er een prima koffie. Dus onze dagelijkse shot was weer gescoord.
Het is trouwens vandaag een schitterende lentedag met een strak blauwe hemel en een graad of 23. Dus lekker zonder jas en met korte mouwen op stap.
We besluiten gewoon binnendoor richting Amherst te gaan en onderweg waar we iets leuks zien te stoppen. Dan kan het dus wel gebeuren dat je achter een landbouwvoertuig komt te rijden. Het model waar wij achter kwamen te zitten oogde nogal vreemd. een beetje lage sportauto kon er wel onderdoor rijden.

Op de weg naar P.E.I. toe hadden we de ferry genomen, vandaag rijden we over de Confederarion Bridge naar New Brunswick en door naar Amherst. Deze brug is maar liefst 12,9 kilometer lang. De langste overspanning tussen twee pilaren js 250 meter, en totaal rust de brug op 62 pilaren voor het grootste deel op een hoogte van 40 meter boven de zee. Op 7 oktober 1993 is gestart met de bouw en op 31 mei 1997 werd de brug geopend. Het is een tolbrug, voor een auto met passagiers betaal je CAD 50,25. Waarom geen 50 is mij ook een raadsel. Denk nu niet dat dit e1e1n van de langste bruggen ter wereld is, want hij staat 'slechts' op de 23e plaats. De langste is de Grote Danyang Kunshan brug, een spoorbrug in China van maar liefst 164,8 kilometer. Daar kan de Confederation Bridge dus zo'n 12,7 keer in. Ze houden wel van lange bruggen in China want in de top tien zijn er zeven in dit land. Moet opeens aan de mop Hoe Lang is een Chinees denken...

De brug vraagt natuurlijk om een foto en aan beide kanten hebben we hem dan ook vastgelegd. Aan de kant van New Brunswick eindigt de brug op 1 van 2 kleine eilandjes. Op het eerste eiland is het Cape Jourmain Nature Centre gevestigd. Er staat een paviljoen met een tentooonstelling over de vogels die hier voorkomen en er is een wandelpad naar een vuurtoren, het Cape Dourmain Lighthouse. We wandelen eerst vanaf het paviljoen over het strand naar de vuurtoren die we vanaf het eind van het strand nog niet kunnen zien. We zien een uitwijkplatform, meer niet. Terug over het strand naar de trail en na een kilometer komen we bij de vuurtoren aan. Het grappige is dat deze vuurtoren in de loop der jaren nu zijn vierde positie heeft gekregen. Door de erosie kabbelt de zee steeds meer land af. Van 1869 tot 1011 heeft hij op zijn eerste positie gestaan, van 1911 tot 1955 is hi op zijn tweede plek komen te staan, van 1955 tot 2016 op de derde positie en nu staat hij dus sinds 2016 op zijn vierde positie. De fundamenten van de derde positie zijn nog goed terug te vinden.
We lopen weer terug nar de auto en gaan weer verder op weg. We rijden over de snelweg dus dat is niet zo spannend. Het landschap is hier vrij vlak en we zien een aantal wijnhuizen. Vreemd genoeg zien we geen druiven aangeplant, dus wellicht staan die uit het zicht vanaf de snelweg.
Tegen 3 uur rijden we Amherst binnen. Bij de B&B voor de komende nacht hangt een briefje waarop staat dat ze om vier uur er zijn, dus rijden we richting het centrum en zetten de auto op een gratis parkeerplaats en wandelen door de hoofdstraat. Eerst nog door een grote hal waar nu een aantal verschillende winkeltjes in zitten die van alles verkopen, van kleding tot souvenirs en muziekinstrumenten.
De uitgang zit aan de hoofdstraat dus die lopen we verder in. Op ziek natuurlijk naar een koffietentje. Het valt op dat in deze straat veel grote, stenen gebouwen staan die allemaal donker van kleur zijn. Wellicht komt dat omdat de stenen gebakken zijn met ed plaatselijke, rode grond. Maar het maakt het een beetje somber. Dat komt ook omdat hier toch wel veel winkelpanden leeg staan. Mogelijk heeft Corona hier nogal ingehakt, of het plaatsje is economisch om andere redenen acheruit gegaan.
Het goede nieuws voor ons is dat in één van de open winkels een leuk koffietentje zit. We bestellen onze gebruikelijke cappuccino met een dubbel shot espresso en gaan zitten want de dame komt het wel bij ons brengen. Eerst laat ze nog even zien hoeveel koffie een enkel shot bij hen is, en dat is fors. Dus doe maar een single shot. Hij smaakt prima dus dat was een goede keuze. Verder wandelend zien we nog een stationnetje. Op het aankomst en vertrektijdenbord staan voor vandaag geen treinen gepland. Blijkbaar komt de trein hier maar een enkele keer per week. Of nog minder.

We lopen terug naar de auto om de buurt te gaan verkennen. Als we buiten de hoofdstraat komen zien de mooie, grote houten huizen zoals we die overal in Atlantisch Canada hebben gezien. Wat zijwegen inslaand komen we op een gegeven moment bij een winkelcentrum uit, en bij de Walmart slaan we wat zaken in.
Dan weer terug naar de B&B waar we hartelijk worden ontvangen en onze kamer op de eerste verdieping aan de voorzijde van dit mooie pand krijgen. We halen de spullen uit de auto en slaan alvast de foto's op de telefoon en andere media op. We zoeken een restaurant in de buurt uit waar we voor half zeven reserveren. Niet dt het nodig is, want als we binnenkomen is er voldoende plaats beschikbaar.
Het is weer prima verzorgd en tegen achten kijken we eerst nog of de lokale Tim Hortons open is, maar helaas, hij is al dicht. Dus op naar de B&B om dit verslag te produceren.
We blijven hier 1 nacht. Morgen gaan we naar Truro, dat ook weer niet heel erg ver hiervandaan ligt. Op weg daarheen zijn nog wel wat interessante zaken te bezichtigen, maar dat bekijken we morgen wel.

Geschreven door Frans-en-plonys.reisblog