Volgens google moesten we eerst naar het oosten om daarna naar het westen te kunnen gaan. Op.de kaart lijkt langs de kust naar boven en dan naar links langs de kust verder, sneller te zijn, maar we vertrouwen maar op onze wegwijzer. Of het aan de IOS update lag, of dat ze gisteren flink was doorgezakt, of dat ze Covid onder de leden had gekregen, ze klonk ontzettend schor toen we de navigatie aanzetten. En onderweg werd het maar heel langzaam beter.

Maar goed, nadat we de koffers door Gallipoli hadden gesleept richting auto, gingen we dus op weg door de zool van de laars naar het westen, naar Tropea. Een klein plaatsje boven op de voet van de laars. Nu zien we weer de zee, maar ook weer een andere, dit keer de Thyrreense zee. Wij noemen voor het gemak maar alles de Middellandse zee hier, maar deze os onderverdeeld in allerlei regionale zeeën en golven.

De route door de zool was in het begin wat saai, hoewel we onderweg een vreemd fenomeen toen kwamen, dat in Nederland beter bekend is als regen. Hier komt het weinig voor, dus eigenlijk moeten we blij zijn dat we deze zeldzaamheid ook weer hebben meegemaakt. Gelukkig hadden we na een half uurtje rijden, en een donkere lucht voor ons, het dak van de auto maar gesloten en dat bleek een verstandige keuze even later. Niet dat het heel lang duurde, maar waarschijnlijk lang genoeg om flink nat te worden.

Verder gind de route voorspoedig, langs de zee aan de linkerkant en de bergen aan de rechterkant van de auto. Onderweg gestopt om te tanken (auto) en te tanken (koffie) en wat te eten en weer om wat te tanken (koffie).

Zo kwamen we rond half vier aan in Tropea. Een klein stadje aan zee, tegen de hellingen opgebouwd, dus ook hier loopt het niet vlak allemaal. We hebben een appartement met uitzicht op zee, en op het kasteel hier beneden ons. Het lijkt een beetje op een zandkasteel, alleen dan wat groter zodat er mensen in kunnen. Die zagen we dan ook de benodigde trappen klimmen om er te komen. Op het moment dat we incheckten was het wat bewolkt en konden we dus niet zover kijken, maar toen we een uurtje later de omgeving wat verkenden, zagen we een berg uit het water oprijzen. Navraag bij de lokale expres (lees Italiaan) wees uit dat we de vulkaan Stromboli zagen. We dachten eerst nog even aan de Etna op Sicilië, maar dt ligt net buiten ons gezichtsveld hier. Als ik inzoom met de camera dan zie je de rookpluimen, want Stromboli is een actieve vulkaan. Hij ligt zo'n goede 68 kilometer weg van hier, dus dat zegt ook iets over de omvang (918 meter hoog) dat hij hier zo goed zichtbaar is. Nu maar hopen dat hij zich de komende 48 uur net zo rustig houdt als de laatste 90 jaar. In 1930 was dus de laatste uitbarsting en momenteel wonen er zo'n 650 mensen op het eiland. EN rustig is hij eigenlijk niet.Het is de actiefste vulkaan van Europa, met gemiddeld iedere 40 minuten een uitbarsting. We houden m in de gaten!

Vanaf ons balkon hebben we eerst genoten van de zonsondergang, naast Tromboli voor we de boel gingen verkennen en wat eten.

Vanavond het stadje verkend en leuke winkeltjes en restaurantjes tegengekomen en natuurlijk ook de nodige kerken. Morgen een rustig dagje hier. Ons ontbijt wordt om negen uur bezorgd zodat we het op ons gemak op het balkonnetje kunnen. nuttigen.

Geschreven door Frans-en-plonys.reisblog