Lecce is de hoofdstad Van de gelijknamige provincie en wordt wel het Florence van het zuiden genoemd. Nu kennen wij het Lecce van het noorden (Florence dus), want daar zijn we een dag of wat geleden nog eens geweest, en die stad vind ik, samen met Rome een van de mooiste steden.
De stad staat vol met bouwwerken in de barokstijl dus we zijn benieuwd.

Het is een klein uurtje rijden van Gallipoli dus tegen 10 uur gaan we op zoek naar een plaats om de auto te droppen. Een paar rondjes rijden en er is een plaatsje vrij gekomen waar wij de bolide neer zetten.
Eerst maar eens een cappuccino scoren en het is Italië, dus je hoeft nooit ver te lopen voor een koffiebar met terras. Daarna aan de wandel en het eerst wat we tegenkomen is een enorm kasteel, dat deels vrij toegankelijk is en deels wordt gerenoveerd. Het is een enorm bouwwerk en het deel waar we in mogen geeft al een aardig beeld van hoe groot en omvangrijk dit kasteel is.
We lopen een paar straten verder en komen in het voetgangersgebied, waar toevallig, de beste ijssalon van Lecce (volgens de boeken, en die geloven we natuurlijk) is gevestigd. Dat vraagt om onafhankelijk onderzoek waar we natuurlijk graag aan meewerken. En het is inderdaad erg lekker ijs. Bij dertig graden smaakt het op de een of andere manier wel lekkerder lijkt het wel.
We eten het op een bankje voor de zaak op en tegenover ons zit iemand met een piano op wielen het langslopende publiek te vermaken met muziek. We lopen weer verder en komen op een groot plein uit waar Romeinse opgravingen en een deel van een oude poort een aardig beeld geven van hoe het er hier vroeger uit heeft gezien. Als we later terug lopen zien we dat achter de opgravingen nog een Romeins amfitheater verscholen ligt.

Als we verder lopen zie we al snel een eerste kerk. Deze is open en van binnen weer bijzonder fraai. Hoewel het een grote kerk is, blijkt het niet de belangrijkste kerk. van Lecce te zijn, want dat is de Duome die we later tegenkomen.

Lecce lijkt inderdaad wel wat opFlorence. ook hier mooie, luxe winkels naast kunstgalerijen en natuurlijk volop mooie gebouwen, pleintjes en doorkijkjes. We vermaken ons dan ook prima.

Verder in de stad komen we bij de Dom aan, waar we ook in gaan. Deze lijkt op het eerste gezicht wat sober, er is bijvoorbeeld een 'gewoon' houten plafons, zonder fresco's, maar de barokke stijl binnen laat toch ook veel pracht en praal zien. Voor deze kerk moet je betalen en dan mag je ook het kleine museum en kapel aan de overkant van het plein bezichtigen. Het is een voormalig klooster, vandaar ook de kapel.
In het museum hangen veel schilderijen en staan en liggen ook veel resten van stenen balken en pilaren die opgegraven zijn. De kapel is sober en klein.

We krijgen van al dit cultuurbezoek ook wel weer trek in iets dus eten we een bruschetta met tomaat, kaas en sla. Dit zijn kleine hapjes, net mooi voor de lunch om weer even aan te sterken. Koffie na hebben ze niet dus die houden we te goed.

We lopen nog verder door, tot aan een stadspoort, die het einde van het voetgangersgebied markeert en keren daar om zodat we weer langzaam richting de auto gaan.
Het is eigenlijk recht toe, recht aan en bij het plein zien we nu het genoemde amfitheater waar we de eerste keer overheen hebben gekeken. Er tegenover staat nog een mooie barokke kerk, dus die zetten we ook nog even op de gevoelige plaat.

De auto staat trouw op ons te wachten, en met het dak open rijden we terug naar Gallipoli. We zetten de auto weer in het haventje neer om te voet Gallipoli verder te bekijken. Gisteren hebben we vooral het deel bij onze B&B en aan de zeekant bekeken, dus nu de andere kant, die tegen de brug naar het nieuwe Gallipoli aan ligt. We komen naast de gewone en souvenirs winkel ook een grote kerststal tegen waar je doorheen kunt lopen, ze hebben wat met kerstmis hier, want verderop in de straat zien we ook een winkel die alleen kerstversiering verkoopt.

Maar voor we daar komen zitten we eerst op een terras even bij te komen. In de verte horen we zwak iets dat op onweer lijkt, en dit komt met enig tempo dichterbij. Het trekt wat dicht en de klappen worden harder, en net wanneer we denken dat het aan ons verder voorbij gaat begint het te spetteren. We lopen dus maar terug naar ons verblijf en als we daar zijn is het onweer en de regen even later al weer over.

Misschien is nu ook het benauwde uit de lucht, maar dat zien we straks wel als we de deur weer uitgaan om wat te eten.

Morgen re4izen we weer verder en weel een flinke rit, door de 'zool' van de laars naar de andere kant van het land, naar de 'teen' van de laars. Daar blijven we ook weer twee nachten om daarna langs de Tyrreense zee weer omhoog te gaan, toch heel langzaam ook weer richting huis.

Geschreven door Frans-en-plonys.reisblog