Ons ontbijt wordt iedere morgen rond half negen gebracht. Gisteren was het al ruim voor met zijn tweeën, vandaag ging er nog een schepje bovenop! Croissantjes, puddingbroodjes, druiven, kaas, hartige hapjes in bladerdeeg, gekookt eitje en koffiebroodje. We hebben de croissant en puddingbroodje maar meegenomen voor de lunch, want aan de rest hadden we meer dan voldoende.

De streek waar we zitten, de spoor van de laars, heet de Gargano. Aan de noordkant twee stadjes, Vieste, waar wij slapen, ligt aan de oostkant en aan de zuidkant zijn mooie baaien en een enkel zandstrand. In het midden van dat alles is het Parco Nazionale del Gargano.
Vandaag pakken we de auto weer eens en rijden we langs de kust naar onze eerste stop, Peschici. Net als Vieste en het later te bezoeken Rode Garganico, zijn deze plaatsjes op de rotsen gebouwd, hoog boven de zee. Maar tussen de Vieste en Peschici in, liggen flinke zandstranden. Onderweg slingert de weg omhoog en omlaag en rijden we tussen de lokale center parcs, campings, vakantievilla's en hotels. Hier speelt het leven zich af aan het strand. De kust is hier erg populair bij wind- en kitesurfers, we zien ook een flink aantal van die laatste hen kunsten vertonen.

In Peschici is het even zoeken naar een parkeerplaats, vooral omdat we de eerste keer voorbij de ingang naar beneden rijden en dus even een blokje om moeten. Maar even later kunnen we de benenwagen gaan gebruiken en lopen we het voetgangersdeel van Peschici in. Hoewel het best wat weg heeft van Vieste, zie je wel dat het strandleven hier meer speelt. Veel van de winkels verkopen de typische strandspullen en ook de daarbij behorende souvenirs. Maar er zijn zeker ook leuke winkeltjes hier.
Zo lopen we opeens tegen een winkel aan waar uit Amerika (Navajo reservaat) spullen zijn geïmporteerd en hier worden verkocht. Een heel mooi Navajo-masker wou de eigenaar echter niet verkopen, die hield hij toch liever zelf. We zien allebei wel een mooi t-shirt, dus dan die maar meegenomen.
Ook lopen we even later een pottenbakkerij binnen waar de oude pottenbakker zijn baksels aan het beschilderen is. Dat zijn handen wat minder vast zijn dan vroeger mag de pret niet drukken, hij maakt nog steeds mooie spullen.

We drinken koffie en we lopen verder door de straatjes, en na een paar uur eten we bij de auto onze meegebrachte lunch op voor we de weg langs de kust vervolgen naar Rodi Garganico.
Dit is het kleinste van de drie plaatsjes hier. Ook minder toeristisch en minder druk bezocht. Buiten de winkels voor de bewoners zijn er weinig andere winkeltjes maar ook hier geven de straatjes, trappetjes en steegjes leuke plaatjes. We lopen een stuk langs een balustrade boven het dorp, drinken weer wat want in de warmte moet je af en toe ook koelen en schieten ook hier de nodige plaatjes.

Onderweg hebben we ook weer een flink aantal keren een Trabucco gezien. Dit zijn houten stellingen, op rotsen boven de zee gebouwd, met een wirwar van touwen met in het midden een net, de eigenlijke trabucco. Ook al is het iet direct duidelijk, maar de link met de zee is er natuurlijk en met de trabucco wordt vanaf het land gevist. Het verhaal gaat dat de Trabucco is uitgevonden door de Feniciërs, maar daar ontbreekt het bewijs voor. Zeker is wel dat ze in de Gargano sinds de 19e eeuw worden gebruikt, en dat ze ook voorkomen in de regio Molise en in Kroatië. Het grootste voordeel van de Trabucco is dat er bij alle weersomstandigheden gevist kan worden, zonder dat de vissers zich hoeven bloot te stellen aan de onvoorspelbaarheid van de golven. De visser werkt vanaf het aan de rotsen verankerd platform, de palchette, van waaraf lange houten armen, de trabocchetti - vandaar de naam trabucco - de zee insteken. Aan de armen zit een net dat met behulp van een lier wordt neergelaten, uitgespreid en weer wordt opgehaald zodra zich er boven een school vis bevindt. Vaak posteert zich een waarnemer, de rais, op het uiteinde van een van de armen om op het juiste moment een teken te geven om de netten op te halen. Het beheer van de Trabucci (meervoud van Trabucco) valt tegenwoordig onder het takenpakket van het Parco Nazionale del Gargano, waardoor een paar Trabucci zijn gerestaureerd en weer in gebruik zijn genomen.

Tegen het eind van de middag rijden we weer langs de kust terug naar Vieste om nog even onder te duiken voor we vanavond weer ergens een hapje gaan eten. Morgen verlaten we Vieste en zakken we verder af naar het zuiden.

Geschreven door Frans-en-plonys.reisblog