Het ontbijt in het hotel is ook hier weer prima verzorgd. Wel grappig, dit is een nieuwe formule en het staat er ook nog niet lang, dat is aan alles te zien, je ruikt bijna de verf nog. Maar Suites By Hilton betekent dat je alles op je kamer hebt, een complete keuken met vaatwasser inbegrepen.
En het ontbijt is ook een soort do-it-yourself. Meestel moet je zelf toast maken, en soms staat er een wafelijzer, maar zijn de warme delen van het ontbijt kant en klaar uit de grote schalen te pakken. Maar hier is het net even anders. Als je scrambled eggs wil, dan liggen deze verpakt in een zakje klaar en dat moet je dan even in de magnetron stoppen om het warm te maken. Vandaag wafels, morgen gaan we de magnetron spullen wel uitproberen.

Na het ontbijt naar Guadalupe Mountains National Park. Dit kleine park ligt in Texas, dus we bezoeken vandaag de vijfde staat op deze trip. Het ligt zo’n 75 mijl van El Paso af, wat weer dicht bij Las Cruces ligt. Het is een mooie rit, met de kap open want het is hier weer heerlijk weer. Zo’n 18-20 graden als we in de auto stappen vanochtend en de verwachting is dat het naar 27 graden gaat oplopen vandaag.
Als we na de rit aankomen parkeren we bij het visitor center en lopen naar binnen. Daar is zoals gewoonlijk een kleine tentoonstelling wat je aan flora en fauna kunt verwachten in het park en we pakken de kaart van het park. Er staan een paar wandelingen op die bij het visitor center beginnen en we lopen er een die naar een ruïne van een voormalige postkoets-halte. Deze lag op de route van St. Louis naar San Francisco. Naar huidige maatstaven een flinke eindje om als je dan via zuid-Texas gaat, maar om een route te vinden voor een postkoets, was het in die tijd vaak enorm omrijden omdat bergen kloven en canyons in die tijd nogal in de weg zaten. Een postkoets reed in die dagen zo’n 120 mijl (193 km) per dag, met 9 passagiers, dus dat was best nog een flinke afstand.

Er groeien verschillende Yucca soorten in dit gebied, naast cactussen en andere struiken en bomen. Langs het pad staan de verschillende soorten aangegeven.
Het park huisvest de vier hoogste bergtoppen van Texas.
Omdat we niet erg goede klimgeiten zijn laten we de andere wandelroutes voor wat ze zijn vandaag en keren we weer om naar New Mexico, om terug te gaan naar een ander natuur-fenomeen, White Sands National Monument. Dit gebied bevat zandduinen van wit zand. Stralend wit zand. Als je het ziet begin je te twijfelen of je je niet op een piste in Oostenrijk bevindt, maar nee, dit is echt onderdeel van de woestijn hier. Het ligt in het Tularosa Bassin en is zo’n 275 vierkante mijl groot.
We stoppen een paar keer om duinen te beklimmen en rond te lopen. Vandaag hangt er een sluierbewolking en dat is een beetje jammer, want vooral met een blauwe lucht krijg je dat surreële beeld van het contrast tussen spierwit zand en een helder blauwe lucht.
Maar het blijft ook vandaag een mooi gebied en we maken weer flink wat foto’s.

Na wat wandelingen over en door de duinen lopen we het winkeltje nog even in bij het visitor center en kijken even rond voor we weer terug rijden naar Las Cruces.
Dat is een klein uurtje rijden en we gaan direct door naar het restaurant voor vanavond, de Red Lobster. Ook een keten en de naam verraad het al, gespecialiseerd in alles wat uit de zee komt, maar natuurlijk hebben ze voor vis-haters ook andere zaken op het menu staan.
Ik doe me tegoed aan kreeft, krab en garnalen, en het heeft gesmaakt.
Straks eens kijken waar we morgen heen gaan….

Geschreven door Frans-en-plonys.reisblog