Vandaag staat de tweede dagcruise op het programma, naar de Columbia Glacier. Deze ligt net als Valdez aan de Prince William Sound. Ook deze cruise duurt ongeveer zes uur. Voor we aan boord gaan lopen we eerst nog langs de haven. De koffieshop daar is nog gesloten maar even verderop is er één die wel open is, dus daar naartoe. Ook hier zijn de cappuccino's weer prima. Binnen hangen verschillende leuke kunstwerken, waarschijnlijk van een lokale artiest.

Na de koffie lopen we op ons gemak naar de boot, daar moeten we nog even wachten maar na een kwartiertje kunnen we allemaal aan boord. Er zijn 60 passagiers dus de cruise is zeker niet uitverkocht. Ik schat dat er zo'n 150 man op kunnen dus we hebben de ruimte en hoeven niet te dringen om de mooiste plaatjes te schieten.

Het is, zoals voorspeld, wat bewolkt, maar er zit ook wat lichter weer in de verte. Het is droog dus dat is het belangrijkste. Als we vertrekken komen we als eerste langs de olieterminal waar een tanker ligt te laden.
De oliepijpleiding die vanaf de olievelden in het noorden de olie naar Valdez transporteert, eindigt in deze terminal. Door het aanleggen van deze pijpleiding werd de oliewinning rendabel. En de olie export was en is nog steeds belangrijk voor de economie van Alaska. Zo belangrijk dat iedere inwoner jaarlijks 1000 dollar krijgt als een soort winstdeling. De olie mag alleen verscheept worden naar een Amerikaanse haven en is dus alleen voor intern gebruik. Momenteel laden ongeveer 50 schepen per maand een dat is een stuk minder dan in de beginjaren toen er zo'n 130 tankers per maand kwamen laden.

De ramp met de Exxon Valdez staat natuurlijk nog in iedereens herinnering als zijnde de grootste milieuramp in de geschiedenis. Valdez en de Columbia Glacier werden niet door de olie besmeurd, doordat de stroming de olie naar de andere kant stuurde, maar een enorm kustgebied werd getroffen. Schoonmaak acties hebben een groot deel opgeruimd, maar vooral moeder natuur heeft er, veel sneller dan wetenschappers hadden verwacht, aan bijgedragen dat er op een paar kleine plekken na, niets meer van te zien is. En nog belangrijker, de natuur, dieren en planten in zee, zijn er weer op het oude niveau van voor de ramp.

Na een klein kwartier zien we het eerste wild, een bald eagle in een boom. We zullen vandaag niet zo verwend worden met wildlife als twee dagen terug, maar ook hier zien we later op de dag zeehonden, Stellar zeeleeuwen en zee otters.
Maar als we dachten dat we twee dagen geleden het mooiste hadden gezien, werden we vandaag weer verrast met het geweldige landschap. Na drie weken rondrijden hier in het noorden van Canada en Alaska, komen we superlatieven te kort. Wat we vandaag weer zien is onbeschrijfelijk. Het weer klaart op en de zon komt er steeds meer doorheen waardoor deze uitzichten alleen maar weer moet worden. De Columbia Glacier is een stuk groter dan de Glacier bij Seward, en deze stroomt iedere dag ongeveer 30 miljoen ton ijs in de zee. Hierdoor zien we veel meer drijfijs hier een ook veel grotere schotsen. Sommige zijn groter dan een flink huis, en dan zien we maar 1/10 van de schots boven water. Dat betekent dus dat er een flatgebouw zo ongeveer onder zit!
Je weet niet waar je moet kijken, het is overal prachtig. We liggen ruim een half uur stil bij de gletcher en het verveelt geen seconde! Het water is volkomen vlak en het uitzicht verandert dit de ijsschotsen die voorbij drijven, de zeeleeuwen en otters die er doorheen zwemmen of bovenop zitten.

Terug in de cabine genieten we op de terugweg na en schieten af en toe nog wat foto's.
Als we om een uur of vijf terug zijn lopen we naar een restaurant direct naast de aanlegplaats voor een lekkere maaltijd. Daarna lopen we terug naar het hotel om de gebruikelijke zaken als foto's bekijken, blog schrijven etc., af te werken.

We zijn onze vierde en laatste week ingegaan en doen morgen een tussenstop in Canada (Haines Junction), om de dag daarna naar Skagway te rijden wat de laatste halte in Alaska is. Morgen een flinke rit, daarna een korte rit voor de boeg. Maar het weerbericht belooft ook morgen weer mee te werken, dus.....

Geschreven door Frans-en-plonys.reisblog