In Californië aangekomen gisteravond beginnen we vandaag aan de laatste mijlen op Route66. We starten snel na het ontbijt en volgen de route. Vanuit Needles volgt de route de Interstate 40 eerst aan de noordzijde en na Fenner aan de zuidzijde. Helaas na een paar mijl is de weg naar de zuidkant afgesloten. Helaas ook zonder aanwijzing hoe anders te rijden. Op de kaart kijkend lijkt het dat de te nemen weg een afslag eerder op de I40 begint, dus een stukje terug op de Interstate. Fout! Ook hier is de weg afgesloten. Dan maar de andere kant op en per afslag bekijken we of we verder kunnen. De eerste bij Essex nog niet, maar de volgende is raak en bij Danby kunnen we de route weer oppakken.
De dorpen zijn bijna allemaal uitgestorven. Er staan soms nog wat huizen maar de meeste business is gesloten. Gelukkig zijn er nog wel een paar route66 iconen open. Zo komen we bij Bagdad café, bekend uit de film. Het is binnen volgepakt met bankbiljetten, t-shirts die mensen met hun naam er op hebben achtergelaten hangen aan het plafond. Een twee iconen achter de bar en in de keuken. Met veel lol en gekleurde verhalen, vermaken ze ons een klein uurtje.
Dan weer verder. Langs Ludlow op naar Barstow. Een grotere stad, door het spoor ontstaan en uitgebreid. De treinen rijden ook al de hele dag langs de route en we tellen soms meer dan 150 goederenwagons achter vier tot vijf locomotieven. We hebben geluk dat we het spoor niet vaak kruisen, want dan wacht je wel even eer dat voorbij is.
Met Barstow laten we ook de Mohave woestijn achter ons en wordt het weer wat groener. De route gaat nu wat zuidelijker naar Victorville naar San Bernardino. We hebben dan de ranch met glas bomen al achter ons gelaten. Elmer's bottle Tree ranch is de plek waar de kunstenaar allerlei bomen met glazen flessen heeft gemaakt. Een kleurig geheel en we lopen ons een hand uurtje te verbazen over deze creativiteit.
Nu begint de route aan het laatste stuk en dit is eigenlijk rijden van stad naar stad zonder onderbreking of iets er tussen. Wat betreft route66 signs of curiosa, is het nu ook wel grotendeels afgelopen. Los Angeles met zijn buitensteden vormen nu het landschap en via Hollywood en Beverly Hills naderen we Santa Monica inmiddels is het donker geworden want de laatste mijlen gaan erg langzaam. Het verkeer is natuurlijk druk op de vrijdagmiddag in en rond LA, en de talloze stoplichten die niet bepaald in een groene stroom samenwerken, zorgen ervoor dat het langzaam vordert. We bereiken het Route66 End Sign rond kwart voor acht.
Ons hotel is bij de bekende pier van Santa Monica dus even later kunnen we inchecken. Dan snel de pier op, heen en weer lopen en daarna een hapje eten.
Morgen een dagje hier in de buurt om in de middag naar Joshua Tree NP te rijden waar we weer twee nachten blijven.

Geschreven door Frans-en-plonys.reisblog