We gaan vandaag voor de 2e keer naar Delphi. In 2021 (Coronajaar) waren we hier ook. De Tholos hebben we niet gezien vanwege de regen en nu wilden we nog eens het museum beter bekijken.
We worden door de campinghouder afgezet onder aan de opgravingen bij de Marmaria of Marmergroeve. Hier staat het meest gefotografeerde monument van Delphi, de ronde Tholos. De drie pilaren zijn in 1938 nieuw opgebouwd om een indruk te geven van de grootheid van het gebouw. Er waren destijds 20 pilaren. In de 4e eeuw v C. is dit complex gebouwd. Het ligt tussen twee Athene tempels in, die niet meer herkenbaar zijn. De functie van deze Tholos is onbekend.
Het is nog vroeg en we zijn de enige bezoekers. Ben ik blij mee want ik kwam hier ook om dé foto te maken.
Het landschap om ons heen is indrukwekkend. Wat is dit een mooie streek. Dat moet in de oudheid ook veel indruk op de mensen hebben gemaakt.

We lopen weer naar boven en kopen een toegangskaartje voor het complex. Inmiddels zijn de nodige bussen gearriveerd en is het enorm druk. Wat een verschil met 3 jaar geleden.
Maar ja we zijn er nu eenmaal en dan lopen we toch naar boven, zig zaggend tussen de groepen door. Over wat vroeger de heilige weg was.
Het schathuis van Athene staat er prachtig bij in de zon. Het diende als schatkamer van de aan Apollo geschonken schatten. In het museum zijn er velen te zien.

Van de grote tempel van Apollo staan nog een paar pilaren overeind. Deze tempel moet gigantisch zijn geweest en is meteen ook de belangrijkste tempel. Hier vond het orakel plaats.
Het orakel was het medium waar iedereen, burgers en hooggeplaatsten, hun vragen konden stellen aan de oppergod Apollo. Dit orakel in Delphi was het meest bezochte en gerespecteerde orakel van de oudheid.
Men moest dan wel eerst een bepaald bedrag schenken of een dier offeren. Tevens moesten ze een maand in Delphi blijven, wat natuurlijk weer goed was voor de inkomsten van de taveernes in het dorp.
De vraag stelde men aan een priester die hem weer vertaalde en aan de Pythia voorgelegde. Deze Pythia, meestal een oude vrouw, zat op een driepootkruk bij een scheur in de aarde waar dampen uit opstegen. Zij was de enige die het contact met Apollo kon leggen. Zij verkeerde vermoedelijk in trance en haar antwoorden konden dubbelzinnig uitgelegd worden. Van de scheur in de aarde is niets teruggevonden en zo zijn er diverse interpretaties ontstaan. Hoe dan ook er was rook en het leven van de Pytha was vast niet gezond maar wel goddelijk.
Uiteindelijk is er een eind gekomen aan deze ‘heidense’ praktijken bij het begin van het Byzantijnse rijk, 393 n. C.
Het orakel of de toekomst voorspellen is van alle tijden. Dit verhaal is boeiend en geeft de sfeer weer van het leven in de oudheid. Mooi, maar wij blijven met beide benen op de grond.

Delphi was volgens de oude Grieken zowel letterlijk als figuurlijk het middelpunt, de navel van de aarde. Volgens de mythologie liet Zeus twee adelaars van de uithoeken van de aarde opstijgen, daar waar ze samen kwamen zou het middelpunt van de aarde zijn. Dit werd Delphi. Daarna markeerde hij dit punt door er een grote steen neer te zetten, de navel van de aarde. Deze steen is niet teruggevonden maar een replica staat op de opgravingen en in het museum.

Tot zover onze ervaringen met de opgravingen. Het is te druk en wordt te warm. We zijn al eens boven tot aan het theater en stadion geweest, voor nu laten we het hierbij.

De volgende wens wat het museum. Hopelijk hebben we daar wel de ruimte om rustig rond te kijken.
Hier is te zien wat op het terrein van het archeologische Delphi is gevonden.
Meest in het oogspringend is de schitterende Sphinx van Naxos. Deze stond oorspronkelijk op een 12 meter hoge Ionische zuil bij de ingang van de Apollo tempel. De Griekse sphinx bestaat uit het hoofd van een vrouw, het lichaam van een leeuw en vleugels van een arend en de staart van een slang. Het beeld is grotendeels nagemaakt.
In een andere zaal staat de Argos tweeling. Twee identiek gelijke beelden. Ook hier ligt weer een mythologisch verhaal aan ten grondslag.
In de Apollo zaal zijn de diverse restanten van de tempel te zien. Omdat ik zoveel leeuwen in de afbeeldingen terug zie komen vroeg ik mij af of en tot wanneer er leeuwen geleefd hebben in dit gebied. Het antwoord is tot het begin van de jaartelling.

Diverse vitrines laten andere kleine prachtige versieringen zien. In goud, zilver en marmer.
Laat ik afsluiten met het prachtige beeld van de wagenmenner. Een bronzen beeld uit de 5e eeuw voor C. De menner zelf is goed bewaard gebleven. De menner liep voor een span van vier paarden. Met wat fantasie is voor te stellen wat een indrukwekkend beeld dit geweest moet zijn.

Ik ben geen Stephen Fry en heb geen klassieke opleiding. Maar deze vindplaats is echt schitterend en een deel van het verhaal erbij vertellen is leuk.
Morgen gaan we Delphi verlaten zonder een offer te hebben gedaan of een maand te verblijven. We gaan ons weer met aardse zaken bezighouden.
Maar wat een goddelijk uitstapje was dit, we genieten nog even na op ons terras met uitzicht.

Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap