Afgelopen donderdag was het een zeer slechte dag. Het was noodweer met veel regen en wind. Daarom bleven we op de ietwat ongezellige camping in Castro Verde staan, maar volgens ons (en velen met ons, want bijna niemand vertrok die dag) een goed besluit.
Bijna alle dagen in Portugal zijn niet zo mooi tot slecht geweest. We willen verder naar de kust maar de voorspellingen voor extreme wind en heftige regens nodigen niet uit om te gaan.
En opeens is het besluit genomen, voor de derde keer op rij verlaten we onverwacht snel Portugal.
De weg door het land is smal en stil (gelukkig maar want er is weinig plek om te passeren). Het blijft wat regenachtig. Toch proberen we vlak voor de brug naar Spanje nog even af te buigen naar de Algarve om te kijken of de camping in Monte Gorde misschien iets voor ons is. Het is druk in het dorp Vila Real de Santo Antonio en het miezert nog steeds en de zanderige camping in het dorpje Monte Gordo trekt ons niet (sorry Henk).
Dus hup de brug over naar Sevilla. We zoeken in eerste instantie een camperplaats, daar zijn er slechts een paar van en de kwaliteit is rondom beroerd. Dus we rijden door naar de voor ons bekende camping in Dos Hermanas. Een grote camping, waar we onder de palmen staan. Tsja niet zo gek want in de zomer is het hier bloedheet.
Nu zien we dat het noodweer ook Sevilla heeft getroffen, bladeren op de weg, losse takken en modder. We staan op het rode zand, dus goed voeten vegen voor we de camper ingaan.
Het is 17.00 uur als we ons geïnstalleerd hebben, vandaag gaan we niet meer de stad in. We profiteren nog even van de zon tussen de bomen door, de milde temperatuur en .... de muggen.

Vandaag nemen we de bus naar Sevilla. Dit heb ik een keer eerder gedaan, 6 jaar geleden met schoonzus Annemiek. Het lijkt even of dat nu gemakkelijker gaat, maar we vinden maar net op tijd de bushalte. Gelukkig maar want de bussen rijden niet zo vaak. Een half uur later stappen we uit de op de Plaza de España. Wat een mooi, goed onderhouden en gezellig plein is dit toch. Ter ere van de Ibero-Amerikaanse tentoonstelling van 1929 werd dit halve maanvormige plein gebouwd. De gebouwen eromheen worden inmiddels gebruikt door de overheid. Geheel onderaan deze gebouwen bevinden zich 52 tegelmozaïeken, fresco's waarop alle Spaanse provincies zijn afgebeeld in azulejo's, de mooie geglazuurde tegeltjes.
Midden op het plein staat een fontein en het middenplein wordt bijna volledig omringd door een kanaal waarover vier bruggen zijn aangelegd die de 4 oude koninkrijken van Spanje (León, Castilla, Aragón en Navarra) vertegenwoordigen.
Het is natuurlijk druk op deze mooie zaterdag. Er wordt muziek gemaakt en de flamengo gedanst. In 6 jaar tijd is niet veel veranderd.

We lopen verder de stad in. Voor het beroemde Alcezar en de kathedraal moet je kaartjes kopen. Dat is al niet meer mogelijk, dus we lopen om de kathedraal en verlaten dit te toeristische en drukke gebied.
We gaan op zoek naar het kleine straatje waar we 5 jaar geleden een appartement huurden. Vermoedelijk was dat de wijk Alfalfa.
En zo komen we onderweg langs de Casa de Pilatos. Ook hier moet je entreekaartjes kopen, maar dat is geen probleem.
Het paleis is indrukwekkend gebouwd met veel Azulejos en mooie tuinen. Dit is een typisch Andalusisch paleis. Het paleis is gebouwd met een mix van Italiaanse Renaissance en Spaanse Mudéjar stijlen. Het resultaat is minstens even indrukwekkend als de grote broer het Alcezar, maar wel een stuk kleiner natuurlijk. Maar wat een rust hier midden in deze drukke stad. We hebben dus toch nog een nieuwe ontdekking kunnen doen.

We sluiten af met een drankje en een hapje op een beetje verlopen plein. Weg van de drukte en juist daarom minstens zo leuk.
Bij de bushalte staan al meer kampeerders te wachten. En zo kom je dan weer in gesprek met mensen en hoor je hun reisverhalen.

Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap