Wederom vroeg op pad, we worden om 7 uur opgehaald om met de bus naar de Victoria watervallen in Zimbabwe te gaan. De chauffeur neemt een Afrikaans kwartiertje maar verschijnt dan toch.
Binnen 20 minuten zijn we bij de grens met Zimbabwe. Dan begint het lange wachten. We staan 2 uur in de rij om een visum te krijgen voor Zimbabwe en betalen er 30 USD per persoon voor. Om 11.30 uur, na nog een korte koffiestop, zijn we bij de watervallen. Er zou een gids zijn om ons rond te leiden, maar wij lopen liever in eigen tempo. Ik had mij ten doel gesteld om foto’s met een lange sluitertijd te maken. Daar wil ik de tijd voor hebben.
Het water van deze watervallen komt uit de Zambezi rivier, met een lengte van 2660 km en een bron in Noordelijk Zambia. Het regenseizoen begint in november, daarom valt er nu ook minder water naar beneden. Maar ook hier weer een tekort aan water door de extreme droogte. Toch komt het wel met donderend geraas naar beneden in deze lange kloof. Bij de verschillende uitzichtpunten hebben we een goed zicht op de watervallen.
Tussen de middag hebben we een prima lunch op een leuk overdekt terras.
Op de planning staan dan nog een bezoek aan het Victoria Hotel, (het doel daarvan is ons niet duidelijk) en een souvenirmarkt.
Weer een lange tocht terug in een warme bus. Waar hebben we dat eerder meegemaakt dat de airco in de bus niet werkte?
Dit keer zijn we snel de grens over. Mogen weer door een voetenbadje voor we Botswana terug in gaan.
Een lange vermoeiende dag. In elk geval hebben we de beroemde watervallen gezien. “Once in a life time” is het motto.
Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap