Wij waren al vroeg in het Rilaklooster waardoor er nog nauwelijks andere toeristen waren.
Het was een prachtige ervaring om zo het klooster binnen te lopen. Een beetje frisse en bewolkte ochtend, de geur van een houtvuur en de serene rust die van deze bijzondere plek uitging. Alleen dit al was het bezoek waard!

Het klooster ligt op een hoogte van 1147 meter en werd in 1335 gesticht ter nagedachtenis aan de kluizenaar en prediker Ivan Rilski. Hij leefde als kluizenaar in de grotten op 4 km van het klooster. Het klooster zou dankzij de inspanning van zijn volgelingen tot een belangrijk godsdienstig centrum voor de hele Balkan worden. Het klooster was ook rijk dankzij de vele acquisitietochten van de monniken. Door de eeuwen heeft het klooster daardoor vele schenkingen, in de vorm van kunstschatten, cadeau gekregen, nu te zien in het museum bij het klooster.
Begin 19e eeuw verwoestte een brand het complex, waarna het tussen 1834 en 1862 werd herbouwd. Het monument is een karakteristiek voorbeeld van de Bulgaars renaissance (18e en 19e eeuw) en symboliseert de bewustwording van een Slavische culturele identiteit na eeuwen van bezetting. Alleen de klokkentoren is nog een overblijfsel van het oorspronkelijke klooster op deze plek.
Het is een nationaal bedevaartsoord voor de Bulgaren en heeft de status van een UNESCO werelderfgoed.

Binnen de muren van het klooster vele kleurige fresco’s en zwart wit arcades. Houten balkons, waar de bijna 1000 kamers van de monniken op uit kwamen. (nou ja de monnik kreeg niet heel veel ruimte).
De geboortekerk staat centraal in het klooster. In de kerk een Iconostase gemaakt rond 1840 door bekende houtsnijders uit Samokov. Het 10 meter brede altaar is bedekt met bladgoud en bestaat uit veel verschillende bloemen- en diermotieven en Bijbelse scenes. (geen foto want ook hier weer streng verboden te fotograferen).
Net als de andere Bulgaarse kerken ook weer ruim voorzien van goud, maar ook van gouden kroonluchters en alle muren beschilderd met fresco’s. Zo ook de buitenkant, waar fotograferen wel toegestaan is. Soms bijna stripverhalen. De fresco’s zijn kleurrijk en vertellen Bijbelse verhalen.

In het museum o.a. een houtenkruis, vervaardigd door de monnik Raphaël. Heel minutieus uitgesneden met naalden wederom met (104) Bijbelse gebeurtenissen. Tot op de gezichtsuitdrukkingen in detail bewerkt en dat aan twee kanten. In 1802 was het kruis af en de monnik blind. Een waar monnikenwerk.

Het kloostercomplex is verder heel overzichtelijk. Een klein winkeltje o.a. met iconen en kleine christelijke attributen.
Natuurlijk zijn wij niet alleen en wordt het allengs drukker. Toch krijgen we genoeg tijd om de sfeer van dit klooster in ons op te nemen.

Kortom wie ooit nog eens naar de Balkan of Griekenland gaat, probeer hier een tussenstop te maken en voel een beetje de sfeer van dit prachtige bedevaartsoord en van Bulgarije.

Na de gebruikelijk lunch zijn we om 3 uur weer terug op onze camping parkeerplaats. Het gaat (hard) regenen. Dit wordt verder een middagje binnen zitten en dus reisverhaal en foto's bijwerken.
Morgen nog een dagje hier in de buurt wat dingetjes doen en dan aan de terugreis beginnen. Nog maar 6 dagen met de groep.

Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap