Roy’s Rest Camp
Namibië, grootfontein
Vandaag verlaten we het Etosha park en is de grootste zandbende voorbij, maar nog zeker niet over….
Het grote, droge, vlakke en warme park, waar de dieren hun voedsel uit dorre bomen of kale struikjes moeten halen. Dat er zoveel wild kan leven in deze omgeving. Het blijft ons verbazen. Nu op weg naar een ander deel van onze reis. We trekken richting Caprivistrook en de Okavango rivier om over een week naar Botswana te gaan.
De bandenspanning mag weer omhoog, dat rijdt op de asfaltwegen een stuk comfortabeler en zuiniger. Dus eerst tanken, dat kan nog op de resort waar we staan. Echter de diesel is op. Dan maar vast de bandenspanning, de pompbediende helpt ons. Maar dan komt opeens zijn baas en loopt hij met hem mee en laat alles liggen. Dat schiet niet op. We rijden door en komen in Tsumeb bij een benzinestation. Het vullen van de tank gaat nogal eens moeilijk en ook deze pompbediende lukt het niet goed. Hij morst een litertje of meer en stopt er dan mee. Tank dus nog niet vol. Zoals gebruikelijk krijgt hij toch 10 NAD (= ongeveer 60 cent) fooi. Wij betalen en rijden door. Peter brengt de banden op spanning, is dat maar weer gebeurd. Op naar de volgende plaats, Grootfontein. Daar is een groot en druk Shellstation. Er staan veel jongens te zwaaien om ons bij hun pomp te laten komen. Lekkere chaos. Dit keer lukt het een vriendelijke jongen wel om in ongeveer 10 minuten de tank vol te krijgen. Is toch wel belangrijk in deze streken want niet overal is diesel en of de afstanden tot de volgende pomp te ver. Overigens is deze hele gang van zaken niet alleen op vandaag van toepassing, het is heel gebruikelijk.
Vandaag is ook de dag dat 5 campers van onze medereizigers naar de garage gaan voor reparaties die onze Gerard niet uit kon uitvoeren. Variërend van repareren van airco in de cabine, airco in de caravan, nieuw voorspatbord, verhelpen van startproblemen tot het omwisselen van een camper. Om 5 uur vanmiddag komen deze mensen blij weer aan op de camping. Hopelijk is het ergste mechanische leed nu wel geleden.
Wij zien het landschap om ons heen weer veranderen. Van heel erg droog en vlak, tot iets meer reliëf met bergen en zelfs echte groene plekken. Een enkele boer met een complete sproei installatie. Water waar een zo groot tekort aan is in dit land!
Deze mooie asfaltweg (wat een luxe) verdient dan ook zijn mooie naam: Trans Caprivi Highway.
Aan de ingang van de plaats Grootfontein zien we een voor het eerst een echt slechte sloppenwijk. Mensonterend dat mensen in dergelijke bouwvallen moeten wonen. Langs de weg zien we de mensen riet snijden, dat in hoopjes verkocht wordt, ook weer langs de weg of bij de sloppenwijk. Dit riet wordt gebruikt als dakbedekking voor de hutjes. Op onze volgende rit gaan we veel van deze huisjes zien.
In de plaats Grootfontein een straat vol met marktkraampjes. Ieder kraampje verkoopt hetzelfde: een zak tomaten, een zak uien en wat snoep of alleen maar teenslippers.
We vullen de voedsel voorraad maar aan bij de plaatselijke Spar.
De camping Roy’s Rest Camp is weer als gebruikelijk. Eenvoudig, maar ruim en warm (o ja en zand). Morgen hebben we hier een rustdag. Kunnen we het meeste zand en stof uit de camper vegen en soppen.
‘s Avonds een gezamenlijke braai waar ieder zijn eigen stukje vlees op het vuur legt. Voor salade en wijn wordt gezorgd. Bijna iedereen heeft gemakkelijke roosters waar je het vlees tussen klemt. Daar gaan er veel van mee terug naar Nederland. Voor vanavond een lekker warm vuur. Het wordt niet laat, maar is wel gezellig.
De temperatuur daalt vannacht ook weer naar rond de 12 graden, om overdag weer te stijgen tot ongeveer 30 graden. Dus de nachten houden we het redelijk koel.
Op de camping lopen een paar opvallende vogels. De grijze papegaai, De Go Away Bird. Ook de vogel met de mooi rode kromme snavel, de Hornbill (die mê zegt) en de grijze variant op de bekende nationale Namibische Parelhoen. Bij thuiskomt zwager Frans vragen om te helpen met de Nederlandse benamingen van deze vogels (en van wat nog komen gaat..).
Na (te lang en te gezellig) een borrel te hebben gedronken bij Jacques en Lies nog even naar de waterhole van deze camping. Rita zit er al een tijdje in stilte te kijken. Wij verstoren haar rust… en die van de dieren. Eigenlijk vinden we het een beetje nep, de dieren worden ernaartoe gelokt met extra voer. Gelukkig hebben we een zaklantaarn bij ons, ook zo’n onontbeerlijk ding in dit land. Het is om 19.30 uur al aardedonker.
Het grote, droge, vlakke en warme park, waar de dieren hun voedsel uit dorre bomen of kale struikjes moeten halen. Dat er zoveel wild kan leven in deze omgeving. Het blijft ons verbazen. Nu op weg naar een ander deel van onze reis. We trekken richting Caprivistrook en de Okavango rivier om over een week naar Botswana te gaan.
De bandenspanning mag weer omhoog, dat rijdt op de asfaltwegen een stuk comfortabeler en zuiniger. Dus eerst tanken, dat kan nog op de resort waar we staan. Echter de diesel is op. Dan maar vast de bandenspanning, de pompbediende helpt ons. Maar dan komt opeens zijn baas en loopt hij met hem mee en laat alles liggen. Dat schiet niet op. We rijden door en komen in Tsumeb bij een benzinestation. Het vullen van de tank gaat nogal eens moeilijk en ook deze pompbediende lukt het niet goed. Hij morst een litertje of meer en stopt er dan mee. Tank dus nog niet vol. Zoals gebruikelijk krijgt hij toch 10 NAD (= ongeveer 60 cent) fooi. Wij betalen en rijden door. Peter brengt de banden op spanning, is dat maar weer gebeurd. Op naar de volgende plaats, Grootfontein. Daar is een groot en druk Shellstation. Er staan veel jongens te zwaaien om ons bij hun pomp te laten komen. Lekkere chaos. Dit keer lukt het een vriendelijke jongen wel om in ongeveer 10 minuten de tank vol te krijgen. Is toch wel belangrijk in deze streken want niet overal is diesel en of de afstanden tot de volgende pomp te ver. Overigens is deze hele gang van zaken niet alleen op vandaag van toepassing, het is heel gebruikelijk.
Vandaag is ook de dag dat 5 campers van onze medereizigers naar de garage gaan voor reparaties die onze Gerard niet uit kon uitvoeren. Variërend van repareren van airco in de cabine, airco in de caravan, nieuw voorspatbord, verhelpen van startproblemen tot het omwisselen van een camper. Om 5 uur vanmiddag komen deze mensen blij weer aan op de camping. Hopelijk is het ergste mechanische leed nu wel geleden.
Wij zien het landschap om ons heen weer veranderen. Van heel erg droog en vlak, tot iets meer reliëf met bergen en zelfs echte groene plekken. Een enkele boer met een complete sproei installatie. Water waar een zo groot tekort aan is in dit land!
Deze mooie asfaltweg (wat een luxe) verdient dan ook zijn mooie naam: Trans Caprivi Highway.
Aan de ingang van de plaats Grootfontein zien we een voor het eerst een echt slechte sloppenwijk. Mensonterend dat mensen in dergelijke bouwvallen moeten wonen. Langs de weg zien we de mensen riet snijden, dat in hoopjes verkocht wordt, ook weer langs de weg of bij de sloppenwijk. Dit riet wordt gebruikt als dakbedekking voor de hutjes. Op onze volgende rit gaan we veel van deze huisjes zien.
In de plaats Grootfontein een straat vol met marktkraampjes. Ieder kraampje verkoopt hetzelfde: een zak tomaten, een zak uien en wat snoep of alleen maar teenslippers.
We vullen de voedsel voorraad maar aan bij de plaatselijke Spar.
De camping Roy’s Rest Camp is weer als gebruikelijk. Eenvoudig, maar ruim en warm (o ja en zand). Morgen hebben we hier een rustdag. Kunnen we het meeste zand en stof uit de camper vegen en soppen.
‘s Avonds een gezamenlijke braai waar ieder zijn eigen stukje vlees op het vuur legt. Voor salade en wijn wordt gezorgd. Bijna iedereen heeft gemakkelijke roosters waar je het vlees tussen klemt. Daar gaan er veel van mee terug naar Nederland. Voor vanavond een lekker warm vuur. Het wordt niet laat, maar is wel gezellig.
De temperatuur daalt vannacht ook weer naar rond de 12 graden, om overdag weer te stijgen tot ongeveer 30 graden. Dus de nachten houden we het redelijk koel.
Op de camping lopen een paar opvallende vogels. De grijze papegaai, De Go Away Bird. Ook de vogel met de mooi rode kromme snavel, de Hornbill (die mê zegt) en de grijze variant op de bekende nationale Namibische Parelhoen. Bij thuiskomt zwager Frans vragen om te helpen met de Nederlandse benamingen van deze vogels (en van wat nog komen gaat..).
Na (te lang en te gezellig) een borrel te hebben gedronken bij Jacques en Lies nog even naar de waterhole van deze camping. Rita zit er al een tijdje in stilte te kijken. Wij verstoren haar rust… en die van de dieren. Eigenlijk vinden we het een beetje nep, de dieren worden ernaartoe gelokt met extra voer. Gelukkig hebben we een zaklantaarn bij ons, ook zo’n onontbeerlijk ding in dit land. Het is om 19.30 uur al aardedonker.
Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap
Al 3 reacties bij dit reisverslag
Frans geniet van je mooie verslagen. CHAPEAU.
Patricia 2019-09-30 15:07:59
Wat naar voor de mede camperreizigers dat hun camper kennelijk zo veel te lijden heeft van de slechte wegen dat het niet bij een eenvoudig te verhelpen mankement blijft. Dat wordt jullie tot nu toe bespaard. Ja wel een beetje(?) nep als die vogels naar de camping worden gelokt. Toch niet zo natuurlijk toch? En ja de sloppenwijken, dan besef je pas hoe goed we het hebben. Geniet van je rust morgen en op naar de volgende ervaring.
Ellen Verschuur 2019-09-30 15:29:10
Grapig dat de go awaj burt die naam heeft😄❤️😴
Mauro. 2019-09-30 19:32:57
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
