Een ochtendje op zee in de baai van Walvisbay. Twee groepen, elk in een klein bootje op zoek naar walvissen, dolfijnen, zeehonden en pelikanen. Alhoewel…. de zeehonden en pelikanen hoeven we niet te zoeken, die zijn overal.
Als we aan boord gaan klimt er al snel een zeehond aan boord op dit kleine bootje. Deze is er op getraind. Toch wel mooi om dit vriendelijke beest van dichtbij te kunnen bekijken. Later op de ochtend zal er spontaan nog een wat wildere zeehond aan boord klimmen.
Pelikanen zijn er in overvloed en vinden het heerlijk om op deze kleine bootjes mee te liften. Ze landen overal aan boord maar bij voorkeur op het dak en met een visje is deze eenvoudig naar de voorplecht te lokken. Daar blijft ie dan ook gezellig zitten en onze vriendelijk kapitein geniet daarvan. Natuurlijk worden deze dieren beloond met een lekker visje. Een enkele keer lokt hij een stern met een visje.
We varen richting zandbank overvol met robben, waarvan er meer dan genoeg zijn. Voor deze kust zijn er 1,2 miljoen. Deze beesten hebben hier geen natuurlijke vijand. Als je ze eenmaal herkend zie je ze ook overal in zee zwemmen. Niet zo gek, want ze moeten 1 maal hun gewicht aan vis eten op een dag.
Ondertussen wordt er, via de mobilofoon, druk gecommuniceerd tussen de boten over de locatie van de walvissen en dolfijnen. En inderdaad een groepje dolfijnen zwemt met twee walvissen. Imposant is het geluid dat de walvissen maken, want je ziet ze niet goed boven water komen. In elk geval niet met hun mooie staartvin.
Misschien zijn de pelikanen nog wel het mooiste om te zien. Zo dichtbij krijg je niet vaak de gelegenheid om deze vogels te bekijken. Van nature zijn ze bijna tam te noemen, maar met hun lange snavel kunnen ze behoorlijk pijn doen. Maar ... ik zou bijna vergeten de sierlijke flamingo's te noemen. Ook in hun vlucht zijn ze prachtig om te zien.
Onze aardige Zuid Afrikaans sprekende kapitein tovert een lunch tevoorschijn met broodjes, oesters en champagne. De oesters komen ook van hier. Maar omdat de zee te koud is worden ze eerst opgekweekt in warmer water om vervolgens uitgezet te worden in deze koude Atlantische Oceaan. Zo te zien zijn ze erg lekker (ik eet ze niet).
Tenslotte krijgen we nog een beeld van de grote schepen en boorplatform die hier voor de kust liggen. Voor het boorplatform is geen werk, die wacht dus op een opdracht (hoelang al?), er ligt een groot Russisch schip, een soort joint venture tussen Rusland en Namibië, waar vis wordt verwerkt en ingevroren om verpakt in kartonnen dozen, direct per schip weer vervoerd te worden. Ook een Greenpeace schip uit Amsterdam ligt er, vermoedelijk om de visvangst door de Chinezen voor de kust van Angola te controleren (ik citeer onze gids).
Etc… want het is duidelijk een drukke haven, waar vele schepen op werk liggen te wachten.
Een mooie ochtend die wij ’s avonds afsluiten met een lekker etentje in Swakopmund. De restaurants zijn er overvol maar we weten nog ergens een klein tafeltje te bemachtigen.
Morgen verlaten we onze comfortabele camping en gaan weer de woestijn in. De temperatuur zal dan direct weer stijgen naar 35 graden of meer. Met een paar tussenstops op weg naar Etosha, ons volgende hoogtepunt in de reis.

Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap