Na een rustige nacht maken we ons weer klaar om te vertrekken. Maar dan moeten we nog even wachten. De school gaat beginnen. De kinderen worden naar school gebracht, de auto's worden naast en voor de campers gezet en de weg is afgesloten. We horen muziek, blijkbaar gebruikelijk als de kinderen op school komen. Om 9 uur stopt de muziek. De meeste auto's vertrekken, enkele ouders blijven nog even staan kletsen, niet anders dan in Nederland. Het bord waarmee de weg afgesloten werd is weggehaald. We kunnen gaan rijden, Portugal is de bestemming.

We zwaaien nog even naar de laatste stier. Overigens een leuke anekdote over deze stieren langs de weg. De toro de Osborne werd in de jaren vijftig bedacht door een reclamebureau om het drankje Brandy de Jerez te promoten. De eerste stieren, destijds nog van hout en vier meter hoog, werden in 1958 neergezet. Omdat het materiaal niet bestendig bleek tegen regen en harde wind, werden de stieren vervangen door veertien meter hoge metalen exemplaren. Toen er in 1988 een wet van kracht werd die de toros de Osborne langs rijkswegen verbood, waren veel Spanjaarden al zo aan het symbool gehecht dat ze in opstand kwamen. Autonome regio’s, gemeentes, culturele organisaties en artiesten kregen het voor elkaar dat de stieren tot cultureel en artistiek erfgoed werden benoemd. Tegenwoordig staan er nog zo’n 90 toros langs snelwegen door heel Spanje,

We rijden Portugal weer in via de mooie brug over de rivier de Guadiana. We gaan naar een klein dorp in de Algarve, tussen Tariva en Olhao, Fuseta. Hier zijn we vorig jaar ook eens geweest en we hebben er toen heerlijk vis gegeten. Bovendien ligt het direct aan het fietspad langs de kust de Ecovia do Litoral.
Er is een camping midden in het dorp. Als we aankomen is er markt en is de camping niet te bereiken. Bovendien is het heel druk. Op het hek van de camping staat dat het vol is. We hadden dit wel verwacht maar doen toch een poging. Dan blijkt dat je niet kunt reserveren maar moet wachten tot er iemand weggaat. Na wat heen en weer gepraat wil de man die op wacht staat bij de poort ons wel een telefoontje geven als er weer plek vrij is. En dit gaat lukken, als we net aan de koffie zitten worden we gebeld maar we moeten wel opschieten. Zo komen we dus aan plekje op deze volle camping. We staan tussen voornamelijk Noren en Zweden maar er staan ook veel Fransen. Met een plekje net naast de bar zie je goed wat er gaande is op de camping.
's Morgens als we het deurtje opendoen ruik je de zilte zeelucht. Ik loop het dorp in voor een paar boodschappen.

We fietsen de eerste dag iets voorbij Tavira over een mooi maar hobbelig fietspad. Vooral paden met veel keien. Tussen de zoutpannen, waar nog daadwerkelijk zout wordt gewonnen. Tavira slaan we verder over, dat hebben we vorig jaar uitgebreid bezocht.
Vandaag, zaterdag, rijden we 's morgens nog naar Olhao, waar het enorm druk is. Wederom markt. Het fietspad langs de kust is prachtig en gaat over een gravel pad en over vlonders. De laatste paar km helaas over de weg en dat is dan weer minder mooi.
's Middags eten we de op houtskool gegrilde visjes op een druk terras. Maar daar waar het druk is zal de vis ook goed zijn. En inderdaad dat klopt.
Ik stap 's middag nog eens op de fiets om de flamingo's nog beter te kunnen fotograferen. Wat een sierlijke vogels zijn dit, maar ook de steltkluut is minstens zo mooi.
Morgen weer door en dan gaan we de kust verlaten en iets meer naar het noorden.

Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap