Het is een reisdag we gaan weer verder. Op naar de laatste stop in Oekraïne.
Het reisdoel is Chevernitsi. Helaas niet door de bergen, wat de ANWB oorspronkelijk wel van plan was. De weg is te slecht, dus we rijden door het dal.
Het is maar een korte rit, dus we vertrekken pas om 9.30 uur. Dat is laat voor ons doen. De groep is altijd al vroeg in de weer met poetsen en opruimen. Ik wacht liever tot het allerlaatst en geniet nog even van de zon.
Ik heb de afgelopen week al genoeg geschreven over wat wij langs de weg zien. Peter noemt het de gelijkvormigheid van het land. Of te wel veel nieuws is er niet meer te melden.
Ik had nog niet verteld over de vele ooievaars die op hun nest zitten. Altijd in de buurt van dorpen, waar ze hun nest bouwen op de lantaarnpalen. Soms is een nest bovenop een oud nest gebouwd. Knap dat het blijft zitten, want de wind en regen kan hier tekeergaan.
We maken een stop en zetten een kop koffie. Maar veel inspirerende stopplaatsen zijn er niet langs de weg.
Alhoewel het eerste deel van de weg goed is, wordt het langzaam aan toch slechter. Gaten en hobbels genoeg. Soms zo diep dat er takken in gestoken zijn om het gat te herkennen.
Bij het naderen van de stad Chevernitsi krijgen we kasseien. Dat is niet fijn met een caravan achter de auto. We rijden dwars door de stad en het duurt wel een half uur voor we er echt vanaf zijn.
Zonder kleerscheuren komen we op onze bestemming. Slechts één klein misverstand over links- of rechtsaf. Niet voor iedereen was de weg gemakkelijk te vinden.
We komen op een mooi resort terecht, zoals dat vaker in Oekraïne te zien is. Aan een meer, weer met de bekende hutjes en barbecues eromheen. We zien weer gezinnen daar gezellig samen zijn.
Onze caravans staan op een grasveld (dat is voor de meesten onder ons lang geleden). Weer een grasveld met veel mieren. Ook bij ons zijn deze kleine beestjes nog volop aanwezig. We denken dat we ze mee verhuisd hebben uit Yaremcha.
De hotelkamers om te douchen zijn een eindje lopen, dichterbij zijn hurktoiletten (ja die bestaan hier nog!). Dit keer niet zo schoon. Dat zijn we niet gewend, want van de Oekraïners kan gezegd dat zij erg schoon zijn.
Water moeten we halen uit de put, dat alleen al is een foto waard. Ook zo’n 500 meter lopen en dat is best veel met een zware gieter. Dus dat wordt rijden met de auto.
Maar….. we hebben zon en het is warm. Dat is (bijna) nieuw voor ons en daar genieten we dan ook van.
Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap