Vandaag trekken we nog door een deel van Slowakije om vervolgens door Polen te gaan en vlakbij de grens met de Oekraïne te kamperen. We rijden een 60 km langs de grens met Polen.
Slowakije, en dat hadden we gister al gezien, heeft een lieflijke natuur. Veel groen, heuvels met her en der dorpjes, alles heel verzorgd. Het is een westers land alhoewel de sporen van het communistische tijdperk nog zichtbaar zijn. In de dorpjes hangen nog overal microfoons, vroeger gebruikt om de dorpelingen op te roepen tot manifestaties, nu nog steeds gebruikt maar voor andere doelen. We zien nog regelmatig wijken met betonnen flats, die duidelijk opgeknapt zijn (aan de buitenkant geïsoleerd) en geverfd in de gebruikelijke pastelkleuren.
Maar winkels en winkelcentra in overvloed. Behalve de Lidl ook grote Kaufland en later ook een gigantische Auchan supermarkt. Druk overal, maar goed het is zaterdag.
Bij het binnengaan van Polen (het laatste Schengenland voorlopig) rijden we gewoon door zoals overal in Europa. Het enige struikelblok is dat we een kastje moeten kopen om tegen de voorruit te plakken om daarmee tol te betalen. Combinaties die meer dan 3500 kg kunnen trekken zijn verplicht zo’n tolkastje te kopen. Ongeveer 8 van onze medereizigers moeten dit doen. Dat wordt zwaar werk voor het benzinestation waar die kastjes te verkrijgen zijn. Wachten, wachten, veel papierwerk. De vrachtwagenchauffeurs moeten weer op ons wachten, heel sneu zij moeten er hun brood immers mee verdienen. Het is een speciaal proces, maar doen we dit niet dan lopen we risico op een boete van € 750,-. Kortom na een uur zijn wij weg, maar de mensen na ons hebben meer pech omdat de printer het niet meer doet. Worden ze doorgestuurd naar een ander station en wat blijkt…. daar is het in 5 minuten gepiept.
Het aantal kilometers snelweg waar wij dit kastje voor nodig hebben is maar heel kort. Maar de Polen zijn slim en zorgen wel dat iedereen die richting de grens gaat toch even over de tolweg komt. Morgen maar zien dat we het kastje weer in kunnen leveren en in elk geval de borg terugkrijgen.
Dan zijn er nog de snelheidscontrole, naar zeggen veel controles met laser gun en camera’s. Inderdaad dat is waar. We mogen met de caravan maar 70 km per uur buiten de bebouwde kom. Maar met al kleine dorpjes waar we doorheen komen verandert de snelheid in rap tempo van 50 of 70 km en soms 60 km. Dat is dus opletten geblazen. De snelweg komen we niet op. Misschien morgen nog?
De camping in Polen blijkt langs een doorgaande weg te liggen. Jan, onze reisbegeleider, was erg bezorgd of alles wel naar planning zou verlopen. Gelukkig blijkt dat wel zo te zijn, de camping had op ons gerekend en bereid nu een dinertje voor. (voor de vierde keer op rij schnitzel..).
Helaas hebben Jan en Liesbeth schade gereden met hun camper door een aanrijding buiten hun schuld om, met een klein zwart autootje die er vervolgens vandoor ging.
Terwijl ik dit schrijf staan een aantal mannen om de elektrakast van de camping, die al deze caravans niet aankan. Peter trekt ons snoer eruit, wij kunnen op “eigen kracht” best een nachtje overbruggen.
Vannacht zijn we bewaakt door een stoer uitziende man met geweer, in elk geval een veilig gevoel :).
We kijken uit naar morgen, weer een nieuw avontuur, de Oekraïne.

Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap