Vandaag bezoeken we het klooster van Pochayiv, dat wij gister zo mooi zagen liggen vanaf de weg.
Vertrektijd zou 8.45 uur zijn, gisteravond kregen we te horen dat dit werd uitgesteld naar 9,45 uur. Toch komt de bus al om 8.45 uur voorrijden. Nou ja verrassingen zijn hier genoeg.
De gids spreekt een beetje Nederlands, maar dat is uiteindelijk niet goed te verstaan, dus het wordt Engels. Spreekt hij goed, maar neemt niet weg dat wij zijn verhaal niet altijd kunnen volgen.

Alvorens we het kloostercomplex op mogen, eerst hoofddoek en lange lappen over de broeken van de vrouwen. Ik had rekening gehouden met een jurk over de knie en ook een hoofddoek meegenomen, dus ik mag doorlopen. Het wordt een bonte verzameling, de mannen maken foto’s van ons. Hebben zij het als mannen toch gemakkelijk als zij tenminste wel een lange broek hebben aangetrokken.

Het complex ligt op een heilige plek, waar ooit Maria voor de monniken verscheen volgens een voetafdruk.
Hoe het door de eeuwen is gegaan met dit orthodoxe klooster is een ingewikkeld verhaal. De gids heeft ons veel verteld maar het niet duidelijker gemaakt.
Maar het is een heilige plek voor veel Oekraïners, mensen uit Kazachstan en Rusland.
Het complex bestaat uit meerdere kerken, een klooster waar ongeveer 50 monniken wonen, een hotel waar wij ’s middags lunchen in de eetzaal van monniken (pas om 15.00 uur het programma loopt wat uit).
Een van de kerken met meerdere gouden koepels is in aanbouw. Peter en ik lopen er even naar binnen, wat niet de bedoeling was geloof ik. Een reusachtige kerk, waar op de grond kant en klare mozaïek matten liggen, bedoeld om tegen de muren te plakken. Het is in deze tijd ook niet meer voor te stellen dat de mozaïeken nog met de hand tegen de muren worden geplakt, of…. zijn we gewoon teleurgesteld.
De eerste kerk die wij bezoeken is natuurlijk met veel goud, iconen (naast het icoon ligt een doekje om het glas schoon te maken na het gebed), schilderingen en kroonluchters.
Er is een kleine dienst gaande. Een a capella koortje van enkele nonnen, diep in trance, zingt heel mooi.
We zien alleen vrouwen in de kerk. Zij weten precies bij welke icoon zij bidden. Er zijn ook iconen waar een offer wordt achtergelaten (ring of ketting).
Het geloof is hier nog dominant aanwezig. Vrouwen maken een devote indruk. Lopend over het terrein zien we bij iedere ingang tot een van de kerken mensen een kruisje slaan. Dat is wat indruk maakt, de muurschilderingen en al het bling bling is niet zo onze smaak.
Ondertussen lopen en rijden werklui heen en weer, al dan niet in zwart habijt.

Er lopen mannen in priestergewaad met gezin, of moeder en broers. Priesters mogen hier trouwen. Zij laten zich veelvuldig fotograferen en trekken bij de uitgang hun habijt weer uit, net als wij de hoofddoek weer afdoen.

Dan in de kleine warme bus (ja, ja, we hebben een zonnige dag) naar de koffie. Het is al laat. Hup weer een ander, dit keer klein, kloostercomplex bezoeken (doeken, rokken etc). Het wordt wel wat veel.
Dan nogmaals in de bus, weer terug naar het grote klooster en iedereen weer in de rokken en hoofddoek, want we gaan lunchen in het klooster van de monniken.
Een lopend buffet met allerlei soorten lokaal eten. Het eten is niet echt warm en smaakt zoals je van een refter verwacht. Wat mij betreft zijn de pannenkoekjes met banaan en een beetje jam het lekkerste.
Er wordt wel wat geklaagd, want we moeten eten met hoofdoek om.
Na het plaatselijk iconen winkeltje weer in de bus……, nu naar de heilige bron van Anna. Wederom een complex met een kerkje met gouden koepels. Ook hier wordt nog gebouwd. De bron is een soort zwembad van 11 graden. Hierin dompelt men zich 3 keer. Ook vrouwen en kinderen.
Een gebruik dat wij niet kennen en verfrissend om naar te kijken.
Ook hier treffen we in een klein kerkje weer een koor van nonnen. Buiten klinkt het nog mooier dan in de kleine ruimte binnen waar het met onze medereisgenoten wel erg vol wordt.

We zijn moe, het is inmiddels half 6 de rest van het programma laten we vervallen. Op naar ‘huis’. En dan breekt een onweer los. We hebben weer eens geluk gehad of is dit magie?

Nu ik dit verslag publiceer is het ’s morgens vroeg. Hier is het vertrek weer wat anders dan anders.
Hoe gaat dat dan op zo’n parkeerplaats? Er zijn 2 hotelkamers voor ons gereserveerd waar wij kunnen douchen. De eerste reisgenoten staan al om 6 uur onder de douche. Wij gaan om half 7, het is nog kil en vochtig. De parkeerplaats is inmiddels volgestouwd met auto’s ook van hotelgasten. Het moet een rare vertoning zijn voor de mensen hier. De hoteleigenaar kijkt niet erg vriendelijk, maar hij zal toch wel tevreden zijn over zijn omzet neem ik aan. 
In elk geval vallen onze auto’s niet zo op vergeleken met zijn “dikke bak”.
Kinderen gaan naar school, kortom het leven komt op gang.
Wij maken ons op voor een verplaatsing van 260 km over matige tot slechte wegen.
Benieuwd naar wat we vandaag weer tegenkomen.

Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap