Omdat de bestanden in het Etosha park niet online gezet konden worden, nu een heleboel in 1 keer.
Gister was een vrije dag. ’s Morgens, ’s middags en ’s avonds nog eens naar de waterplas gelopen. Heerlijk rustig daar en mooi. Maar je ziet de dieren niet goed aankomen vanwege de bosjes eromheen. Het blijft bij bekende dieren zoals de Hartedieren, de Impala en ’s avonds staan er weer 2 neushoorns water te drinken. Het lijken wel stenen standbeelden.
Vannacht stak de wind op. Dat betekent dus een kleine zandstorm. Alles zat al onder het zand, dit maakt het er niet beter op. Ook nu waait het nog stevig.
We hebben onze kleren in plastic zakken verpakt, de zakken voelen stoffig aan. Maar alles en dan ook werkelijk alles zit onder het zand. Zelfs de laptop waar ik nu op schrijf heeft ondanks de stevige hoes en het bewaren onder de dekens, nog een stoffig laagje. We vegen de vloer wel 5 keer op een dag. Dat helpt in elk geval tegen de kleine steentjes die met het zand meekomen. Soms is al dat zand wel eens vermoeiend, maar het hoort ook bij het reizen door de woestijn. Schoonmaken heeft dus maar tijdelijk resultaat, doen we dus niet te veel, bovendien is het vakantie.
Nog 1 dag in het Etosha park en dan gaan we weer over verharde wegen rijden, dat zal een hoop schelen.
Gelukkig zijn de nachten en ochtenden redelijk koel, tegen een uur of elf wordt het weer warm en om zeven uur ’s avonds neemt de warmte weer af.
Het campingleven op deze 3 campings in Etosha is ook anders. We staan tussen mensen met een 4 wheel drive met een zeer goed georganiseerde laadbak en tenten bovenop het dak. Maar ook grotere bussen met toeristen, die slapen in kleine tentjes. Meestal wordt er voor hen gekookt in speciale hutten. Natuurlijk met een braai voor het vlees.
Omdat men tussen 6 en 7 uur in de ochtend weer vertrekt zijn de campings ’s avonds heel rustig.
Donderdag 25 september trekken we verder naar de laatste camping in het Etosha park.
Op de kaart hebben we weer wat waterholes aangevinkt om langs te rijden. Dat is de plek waar je de meeste dieren zou moeten zien. Maar niets is minder waar. We zien enorm veel wild, ook op de open vlakte. Kuddes springbokken (te veel), kuddes antilopen, wildebeesten, zebra’s. Zo nu en dan zie je ze in lange rijen verder trekken, dat doet mij denken aan het feest van de Lion King, waar alle dieren naar toe gaan.
Een enkeling uit de groep ziet een leeuw of een cheeta. Wij nog niet.
Wel die grappig warthog, die bijzonder schuw zijn en wegvluchten als ze de camper zien.
Maar het meest indrukwekkend zijn de olifanten, die tot vlakbij onze camper komen. Sommige ervan zijn wel bijzonder groot (en waarschijnlijk ook oud). De giraffen zie je van veruit de koppen al boven de struikjes of enkele boom uitsteken. Prachtige dieren.
We stoppen bij de waterholes, maar mogen nergens de auto uit. Er zijn enkele rustplaatsen, waar geen dieren lopen. Daar stoppen we om even de benen te strekken en wat te eten.
De harde wind duwt het zand vandaag alle kanten op. Zeker ook onze camper in.
We krijgen er genoeg van (letterlijk en figuurlijk).
Op deze laatste camping in het park is weer veel ruimte. Zoals overal met een braaiplek, stenen tafeltje en bankjes. Voldoende ruimte, dat went snel, zeker na de beperkte ruimte op onze vorige plaats.
Omdat we geen vers vlees het park mee uit mochten nemen, hebben we nauwelijks voorraad meer. We eten in het restaurant en dat is best goed, zelfs met verse groenten en fruit.
Morgen begint weer een nieuw deel van onze reis, dan gaan we de stoffige wegen verlaten en mag de bandenspanning weer omhoog.

Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap