Camping Fico d'india
Italië, Isola di Capo Rizzuto
We volgen de weg langs de zee.
Het is inspannend rijden hier. Overal snelheidsborden, variërend van 30 tot 70 km. Niet dat de gemiddelde Italiaan zich daaraan houdt, maar we zijn beducht op flitspalen en politie controles want die zijn er veelvuldig.
Overal kun je ingehaald worden, in de stad op de doorgaande tweebaans weg, die wel breed is en dus voorbereid op haastige Italianen. Kruispunten en rotondes zijn vaak onoverzichtelijk, kortom wat anders dan wij gewend zijn.Maar goed dit is niet alleen van vandaag, zeker Zuid Italië is wat onrustig.
De doorgaande weg was vandaag beduidend beter dan gister. De kleine weggetjes blijven beroerd met gaten en verzakkingen.
Vaak zwerft er vuil op straat, zoals vandaag een emmer uit de bouw, die we niet konden ontwijken. Maar ook dan komen de brede wegen weer van pas, knipperlicht aan en de emmer onder de bumper uithalen. Tsja wat doe je dan met die emmer? Niet het braafste jongetje uit de klas zijn en gewoon over de reling gooien bij de andere rotzooi die er al ligt.
Voor vandaag hadden we een camping/ agriturismo uitgekozen 150 km noordelijker langs de kust. (Daar doen we toch bijna 3 uur over). Een terrein onder de eucalyptus bomen, tussen ingepakte caravans want het seizoen is gesloten.
Maar de lieve familie op de foto ontving ons zo hartelijk dat we hier blijven. Er staat nog 1 andere camper.
Onze beweging van de dag is een wandelingetje langs de kust. Verrassend mooi, een heel andere kust dan we tot nu toe gewend waren. Rotsen die de zee in steken en mooie goud bruine kleuren. We lopen naar het dichtstbijzijnde dorpje en vinden een barretje langs de doorgaande weg. De eigenaresse is Roemeense en spreekt Engels. Zij geniet van de verhalen over onze reizen naar Roemenië.
Vanavond is het de camping beheerster die (op ons verzoek) voor ons kookt. Wij zijn de enige gasten. Wat een aardige mensen en wat heeft ze haar best gedaan. Alles van eigen bodem en dus uit Calabrië, ze zijn er zo trots op! We krijgen een tapenade van rode pepertjes (heet!!), traditionele primi met vlees en kaas. Secundi pasta bolognaise en tenslotte kip met aardappels en veel pepertjes erbij, die smaken trekken goed door. Nou dat is lokaal en lekker, geen culinaire hoogstandjes. Vooral Peter wordt hier heel blij van. We praten met elkaar met behulp van Google en gebaren en dat gaat best goed!
Unieke avond, hier keken we al lang naar uit.
Voorzichtig constateren we dat de Italianen wat vriendelijker gaan worden dan we tot op heden hebben ervaren.
Het is inspannend rijden hier. Overal snelheidsborden, variërend van 30 tot 70 km. Niet dat de gemiddelde Italiaan zich daaraan houdt, maar we zijn beducht op flitspalen en politie controles want die zijn er veelvuldig.
Overal kun je ingehaald worden, in de stad op de doorgaande tweebaans weg, die wel breed is en dus voorbereid op haastige Italianen. Kruispunten en rotondes zijn vaak onoverzichtelijk, kortom wat anders dan wij gewend zijn.Maar goed dit is niet alleen van vandaag, zeker Zuid Italië is wat onrustig.
De doorgaande weg was vandaag beduidend beter dan gister. De kleine weggetjes blijven beroerd met gaten en verzakkingen.
Vaak zwerft er vuil op straat, zoals vandaag een emmer uit de bouw, die we niet konden ontwijken. Maar ook dan komen de brede wegen weer van pas, knipperlicht aan en de emmer onder de bumper uithalen. Tsja wat doe je dan met die emmer? Niet het braafste jongetje uit de klas zijn en gewoon over de reling gooien bij de andere rotzooi die er al ligt.
Voor vandaag hadden we een camping/ agriturismo uitgekozen 150 km noordelijker langs de kust. (Daar doen we toch bijna 3 uur over). Een terrein onder de eucalyptus bomen, tussen ingepakte caravans want het seizoen is gesloten.
Maar de lieve familie op de foto ontving ons zo hartelijk dat we hier blijven. Er staat nog 1 andere camper.
Onze beweging van de dag is een wandelingetje langs de kust. Verrassend mooi, een heel andere kust dan we tot nu toe gewend waren. Rotsen die de zee in steken en mooie goud bruine kleuren. We lopen naar het dichtstbijzijnde dorpje en vinden een barretje langs de doorgaande weg. De eigenaresse is Roemeense en spreekt Engels. Zij geniet van de verhalen over onze reizen naar Roemenië.
Vanavond is het de camping beheerster die (op ons verzoek) voor ons kookt. Wij zijn de enige gasten. Wat een aardige mensen en wat heeft ze haar best gedaan. Alles van eigen bodem en dus uit Calabrië, ze zijn er zo trots op! We krijgen een tapenade van rode pepertjes (heet!!), traditionele primi met vlees en kaas. Secundi pasta bolognaise en tenslotte kip met aardappels en veel pepertjes erbij, die smaken trekken goed door. Nou dat is lokaal en lekker, geen culinaire hoogstandjes. Vooral Peter wordt hier heel blij van. We praten met elkaar met behulp van Google en gebaren en dat gaat best goed!
Unieke avond, hier keken we al lang naar uit.
Voorzichtig constateren we dat de Italianen wat vriendelijker gaan worden dan we tot op heden hebben ervaren.
Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap
Al 5 reacties bij dit reisverslag
De hangende huizen van Tropea lijken me ooit aan de golfslag ten prooi te vallen!!??
Franns 2022-09-18 11:56:19
Jullie krijgen hier een VIP behandeling. Dat zijn altijd leuke dingen.
Marjo 2022-09-18 12:27:06
Wat een leuke ontvangst en het eten ziet er goed uit. Mooie foto’s van de kust. Geniet verder.
Annelies 2022-09-18 14:58:28
Wat een verrassing zo’n lieve Italiaanse familie die voor jullie kookt. Lijkt mij wel heftig met die pepertjes!
Ellen Verschuur 2022-09-19 07:45:08
Eten ziet er heeerlijk uit!! Lekker!
Kees 2022-09-19 20:51:39
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
