Na een rustig ontbijt rijden we om 8.15 uur weg. Op weg naar de gate komen we de ‘familie Lubbesrust’ nog een keer tegen. Zwaaien en doorrijden, nog een leuk extra afscheid.
De grensovergang Zanzibar is klein en gemoedelijk. Na het nodige papierwerk, verlaten we Botswana en rijden door de droge rivierbedding, een stukje niemandsland. In het regenseizoen en als de rivier vol is, kan deze grensovergang niet gebruikt worden.
Ook bij de ZA douane kunnen we snel doorrijden.
De ‘dirtroad’ blijft nog een tijdje doorgaan. We twijfelen over de weg, TomTom volgen of het routeboek nog even aanhouden. We kiezen voor het laatste, bang dat TomTom ons een tussenweggetje zal geven dat slecht is. In elk geval het slechte wegdek zet zich voort en gaat door in asfalt met veel potholes. Gaten in de weg en zo meer.
Uiteindelijk komen we op een rechte weg die wel goed is. Dat schiet nu wel op.
Het landschap biedt wat meer variatie. Veel groen, of wel landbouw en besproeiing, langs de kant. Grote velden met stokken voor nieuwe aanplant, tomaten of wijn? We zien weer wat bergen en glooiing in het landschap. Fijn om dat weer te zien na zo’n lange dor en droog te hebben meegemaakt.
We maken een koffiestop in het plaatsje Alldays. De boodschappen moeten ook weer aangevuld. Een weg door het dorp met stalletjes waar gekookt of vlees gebraaid wordt en meloenen worden verkocht. Bedrijvigheid dus.
Daarna maken we een snelle doorsteek, vergeleken met onze medereisgenoten, naar Tshipise ons einddoel. De groep had gister een heel lange reisdag en sommigen kwamen pas na donker aan. Die waren kapot na zo’n lange dag. De camping was bovendien heel slecht. Vervelend voor hen.
Tshipise is een camping met thermale baden. We werden enthousiast ontvangen en Rita stond al klaar om met ons te gaan zwemmen. Een groot warm zwembad buiten en nog warmer bad binnen (zou goed voor de reuma zijn, maar Peter waagt zich er niet aan, te warm!) en ook een kouder bad. Door de wind veel bladeren in het water.
Op de camping lopen veel apen en mongoose. De apen worden weggejaagd door dames die op de camping lopen. De vuilnisbakken sluiten niet goed, dus de volgende morgen hollen de apen over de camping, tot om 7 uur de dames weer aanwezig zijn.
Overigens niet de enige camping waar apen worden weggejaagd. Meestal doen ze dat met een katapult. Apen hebben blijkbaar een slecht geheugen.
’s Avonds gaan we met Rita een pizza eten. We moeten erg lang wachten en krijgen ter compensatie nog een drankje. Maar Peter had al twee biertjes op en die derde werd nu echt te veel. Goed bedoeld in elk geval.
Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap