We gaan weer een zonnig, warme en vooral zanderige dag tegemoet.
Maar eerst nog even broodjes halen bij de bakkerij op de camping Solitaire. Bovendien bedenk ik mij dat de beroemde appeltaart van Moos nog niet op de foto staat. Ik vraag om de taart te mogen fotograferen en het meisje dat mij helpt gaat er voorstaan alsof deze vraag dagelijks voorbij komt.
Een heel stuk woestijn te gaan vandaag, richting kust.
Natuurlijk weer de gebruikelijke wasbord wegen, met ribbels die erger zijn dan de bekende verkeer remmende maatregelen in Nederland. Het rammelen went niet echt, maar hoort er wel bij.
De weg is lang en recht. Soms komt ons een schraapmachine tegemoet. Het lijkt er meer op dat de gleuven tussen de ribbels gevuld worden met zand. Vaak helpt het om dan even in een pas bewerkt spoor te rijden. Meestal is dat maar van korte duur. Peter gaat van de ene naar de andere kant, altijd op zoek naar het beste stukjes weg.
Het landschap varieert vandaag van complete zandvlakte tot een kleine kloof waar wij tussen door moeten. Soms is er dan een brug aangelegd en is de weg daar even glad.
Verder stenen landschap met kleine heuveltjes in alle schakeringen grijs en bruin.
Het blijft fascineren. We gaan weer tot 800 meter hoogte.
Vandaag passeren we de Steenbokskeerkring. De zon staat hier 23.46 graden t.o.v. de evenaar. Ach de wereld ziet er nog net zo uit als je hier voorbij bent. Levert natuurlijk wel een leuk plaatje op.
Dan opeens een heel weids uitzicht voor ons, met kokerbomen tegen een woestijn achtergrond. Mooi!
Een lunch stop maken we bij een grote rotspartij. Even de benen strekken en de woestijn van boven bekijken.
Zo’n 60 km voor Swakopmund wordt het drukker. De weg wordt eerst asfalt met zand (we rijden in de buurt van een vliegveld) en dan volledig asfalt.
Er komt meer verkeer en behalve 4 x 4 terreinwagens met tenten op het dak, zien we nu ook gewone personen auto’s.
In Walvisbay is een winkelcentrum, waar weer van alles te koop is. De provisiekast kan hier weer aangevuld worden.
De laatste 30 km naar Swakopmund, een plaatsje aan zee, gaat over een asfaltweg, aan beide zijden omsloten door de grote zandvlaktes van de Namib woestijn. Met de palmbomen aan de kant van de weg lijkt het wel een oprijlaan.
De krottenwijken zijn hier duidelijk veel verder opgeknapt dan in Z.A. Redelijke huisjes met een puntdak en aan een straatje. Niet zo verwonderlijk om deze grote wijken hier te zien, er is immers genoeg industrie en dus werk in de omgeving.
Als contrast mooie villa’s al dan niet in gebruik als zomerhuis. Maar alles bijelkaar is het verzorgd.
Dit keer hebben we een camping met privé toilet, douche en haardvuur op de plaats. Dat betekent dus ook poetsen of zand vegen. Niet te veel want eind van de week vult het zich toch weer aan.
De temperatuur is flink gedaald, van 38 graden zitten we nu opeens in 19 graden en ‘s avonds en ’s nachts wordt het nog frisser.
Maar we stoken het haardvuur en leggen er worst op en bakken de aardappels en mais in het vuur. Zo hebben we met zijn vijven toch weer een lekker maal.

Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap