De route van vandaag was rechtdoor naar Khorixas. Over twijfelachtige wasbord wegen (om maar in stijl te blijven met gister).
Onderweg de woningen van de Himba en Herero stammen. Vaak in combinatie met kleine stalletjes waar hun eigen gemaakte handel wordt verkocht. De Herero vrouwen zijn handige naaisters, dat moet ook wel met de prachtige jurken die zij dragen.
Dankzij het goede initiatief van Jacques krijgen we de gelegenheid met een Herero vrouw haar woning en woonomgeving te bekijken. Zij spreekt een beetje Engels en vindt het goed als we met haar meelopen en haar ook wat betalen (tevens voor het maken van de foto’s). Een goede afspraak wat mij betreft.
Een van de kindjes komt ons huilend tegemoet maar wordt stil als we haar aan de hand verder meenemen. Herero stam en de Himba stam leven vredig naast elkaar, ook omdat zij dezelfde taal spreken. Beide volkeren zijn herders, de Himba’s meer nomaden.
Prachtige donkere kindjes die er rondlopen en van wie niet helemaal duidelijk is wie de moeder is. Speelgoed hebben ze niet. De allerkleinsten dragen geen broekjes, wel zo gemakkelijk. In de kleine hut slaapt de familie op een bed, buiten wordt er op een vuurtje gekookt. Ik vraag of ze haar jurk zelf maakt en dan blijkt dat ze een ervaren naaister is. Omdat er geen elektriciteit is, naait zij op een oude handnaaimachine, ze is er trots op. Maar in de stad kan ze een elektrische naaimachine gebruiken en maakt zij in opdracht jurken.
De geiten, hun middel van bestaan, staan in de ‘kraal’. Als wij komen krijgen ze water en zullen het land wel ingestuurd worden. (wij zien namelijk overal geiten lopen). Een jongen die trouwt moet 5 geiten inbrengen.
We stoppen nog een keer onderweg, nu bij een grotere stal waar twee vrouwen op een oude Singer de Herero poppetjes zitten te maken. Ik kan er geen genoeg van krijgen om ernaar te kijken.
We moeten nog een stukje naar de camping, het wordt te laat om nog naar Twijfelfontein te gaan. Deze ochtend was weer hobbelig en indrukwekkend genoeg.
Schade van vandaag een waterpomp die het niet meer deed en de buitenlamp die wij onderweg bijna verloren. Alles weer picobello gerepareerd, dit keer door Kees onze reisbegeleider. Gerard, de technische man heeft zijn handen vol aan alle andere reparaties.
We staan nu midden in het stadje Khorixas, op een ommuurde camping. De stad is een goed voorbeeld van een Afrikaanse stad, laten wij ons vertellen. Veel mensen die geen werk hebben en wat rondhangen. Wij gaan het hek niet uit, een middagje niets doen is ook wel eens lekker.
Er is permanent achtergrondgeluid van muziek, vermoedelijk afkomstig van een café. Dat zal wel tot laat vanavond zo doorgaan.
Morgen meer over de Himba's.
Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap