Met de bus naar Casablanca voor een toer langs de belangrijkste bezienswaardigheden. (Zijn er niet zoveel..)
We krijgen voor het eerst een vrouwelijke gids, Muriam, die niet met zich laat sollen. Wat een verademing om in duidelijk Engels veel antwoorden op vragen te krijgen.

Het wordt weer een beetje een “Japanse toer”. Eerst een bezoek aan de belangrijkste bezienswaardigheid de Hassan II Moskee. Een moskee ontworpen onder koning Hassan II en gebouwd tussen 1986 en 1993. 2000 Handwerkers hebben 5 jaar lang, 24 uur per dag, gewerkt aan de mozaïeken. Het is mooi en groot, maar ook wat vreemd omdat het zo nieuw is en eigenlijk verder weinig speciaals heeft. Misschien is het wel omdat het de enige Moskee is waar wij als toeristen in kunnen. Onderin de Moskee (beneden zeeniveau) is de afdeling voor de mannen om zich te reinigen voor het gebed. Veel fonteinen en kraantjes.
Ook is er een Hamman, badhuis of zwembad, sinds de bouw nog nooit gebruikt (wij vragen ons dan ook meteen af of het water in die jaren wel eens ververst is).
Ook in deze Moskee een bibliotheek en bakhuis.

Daarna koffiepauze, uitzicht over zee bekijken, tocht langs de grote hotels en huizen van rijke inwoners van Casablanca (zal de volgende dag in Tanger ook gebeuren, blijkbaar zijn ze erg trots op deze grote rijken van over de hele wereld (ook Saoudi Arabië)
Dan volgen nog wat fotomomenten en een stop bij de Katholieke kerk, de Cathédrale dus Sacre Coeur. (toch wel bijzonder in dit merendeels Islamitische land).
We lopen over de versmarkt waar iedereen wat groente en fruit koopt (blijkt later toch een beroerde kwaliteit te zijn) en waar ik een pot pindakaas van amandelen, archanolie en honing koop, ter plekke gemalen en gelukkig wel lekker.

Het onderwijs systeem blijft boeien, We zagen overal in het land scholen in de vrolijke kleuren, roze, blauw en geel. Altijd wappert er een Marokkaanse vlag. Al die lopende kinderen over straat is verklaard. De lessen zijn ’s morgens of ’s middags. Een variant is dat kinderen korter les krijgen, naar huis gaan om te eten en ’s middags nog eens les krijgen.
Alle dagen is er school behalve op zondag. Zondag is so wie so de vrije dag in dit land.
Kinderen gaan met 6 jaar naar school en volgen 6 jaar lager onderwijs, 3 jaar vervolg onderwijs en nog eens 3 hoger onderwijs aansluitend op de universiteit. Alle grote steden hebben wel een universiteit.
Behalve de staatsscholen is er voor de gegoede bevolking ook privé onderwijs. Deze kinderen gaan in keurige kostuums naar school.
De rugzakken industrie doet het hier goed. Alle kinderen dragen grote rugzakken met zich mee.

Wat ook iedere gids aan ons kwijt wil is de religie.
De Islam in Marokko is soennitisch, maar zeer liberaal en staat open voor allerlei andere denkwijzen. Iedereen is vrij om te dragen wat hij of zij wil. Zoals al eerder geschreven zien we maar weinig vrouwen die helemaal gesluierd gaan. Vooral jonge vrouwen zijn zeer verzorgd en hebben vaak wel traditionele lange jurken aan, die overigens heel goed staan.
De oproep tot het gebed was in sommige streken zeer goed hoorbaar, maar zo opvallend als het in Fès en Marrakech was, hebben wij het in Casablanca en Tanger niet meer meegemaakt. Scheelt toch weer wat nachtrust.
De Iman (of omroeper), door onze groep ‘Joep’ genoemd, zullen we niet missen….

Marokkanen zijn eerlijk volgens onze gidsen en moet gezegd dat we allemaal wel meemaakten dat te veel betaald geld of een vergeten tas teruggegeven werd.

Het was een lange dag en eenmaal terug op de camping was er weer het heerlijke terras aan zee om te genieten van de laatste zonnestralen.

Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap