De Blyderiver Canyon is een spectaculaire kloof in het noordelijk gedeelte van de Drakensbergen, 30 km lang en 80 m diep. Overal hier rode zandsteen, ook de wanden van deze canyon. De route die wij vandaag rijden voert ons langs diverse hoogtepunten. Want door de erosie is er een variëteit aan kliffen en rotsplateaus ontstaan. Er zijn veel uitzichtpunten met klinkende namen. De Rondawels zijn al vanaf de camping te zien. Drie opvallende bergformaties, punten die lijken op koektrommels. Het is nog vroeg en er hangt nog bewolking. Maakt het uitzicht ook wel spannend.
Enkele medereizigers vertrokken een uur eerder dan wij en reden zelfs door de dichte mist of konden door de laaghangende bewolking niets zien van het uitzicht. Een heel bekend verschijnsel in deze bergen op 1700 meter hoogte.
Wij treffen het iets beter en zien een prachtig uitzicht bij ‘uitsigpunt’. Rijden dan verder naar de Potholes. Een uniek natuurverschijnsel waar de Blyde en de Treur rivier samenkomen. Hierdoor ontstonden enorme gaten, waar in 1873 goud gevonden werd, met een enorme aantrekkingskracht op goudzoekers in die tijd. Heden ten dage is het natuurlijk een toeristische trekpleister geworden. We betalen toegang om er te mogen rondlopen. Maar het is sensationeel en de gaten ook heel fotogeniek. Nu is het nog in het droge seizoen, het zal er weer anders uitzien als de regentijd is aangebroken. Zo ook bij de waterval waar wij hierna gaan kijken. We zijn natuurlijk verwend geworden met watervallen.
Weer een ander (betaald) uitzichtpunt heeft de mooie naam God’s Window. Hier zou je een geweldig vergezicht kunnen hebben. Maar dan moet God de gordijnen eerst opendoen en dus moeten er geen wolken hangen. We hebben een beetje geluk en krijgen een indruk ervan. Het is er zo vochtig dat er zelfs een klein regenwoudje is ontstaan met wat inheemse planten. We hebben de camper op de weg laten staan omdat het te druk was om op de parkeerplaats te komen. Naast auto’s natuurlijk op deze stopplaatsen ook overal handelaren met snuisterijen en tafelkleden.
We lunchen in Graskop en rijden dan door naar de camping in Sabie. Een bergweg met kilometers lang productiebos. De helft van al het benodigde hout van Zuid Afrika komt uit deze regio.
Op de camping, met ruime staanplaatsen op gras, zijn twee goede zwembaden, een met koud en een met warm water. Zo komt er een ontspannen einde aan een dag met weer heel andere indrukken dan we gewend waren.
Inmiddels zitten we op 1000 meter hoogte en wordt het ’s avonds snel koud. Dit keer schrijf ik dus uit een behaaglijk warme camper. Zo kunnen we ons langzaamaan voorbereiden op de Nederlandse temperaturen.
Morgen wordt opruim- en schoonmaakdag. ’s Avonds hebben we het gebruikelijke afscheidsdiner om vrijdag richting Johannesburg te rijden met nog 1 overnachting op een camping daar in de buurt. Het eind van deze prachtige reis komt nu in zicht.

Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap