Belgrado
Servië, Belgrado
Het ziet er naar uit dat we een zonnige dag krijgen. Dat het niet al te warm wordt is wel prettig in deze grote en een beetje smoezelige stad.
We krijgen vandaag weer een Nederlands sprekende gids mee, Zorro geheten.
Belgrado een grote stad van 2 miljoen inwoners.
Wederom een stad die 500 jaar overheerst is door Ottomanen.
Ook een stad (en land) dat veel te maken heeft met oorlogen. De laatste 3 generaties hebben allen een oorlog meegemaakt.
Het is bijna onvermijdelijk dat juist dit onderwerp een politieke discussie tussen enkele van onze reisgenoten (‘gelukkig’ niet met Peter) en de gids oplevert, met weinig overeenkomsten in de denkwijze.
Servië blijft toch een land met een beladen geschiedenis, een ‘eiland’ binnen de Balkanlanden.
Daarom niet minder interessant om kennis te maken met dit land en stad.
We worden eerst meegenomen naar een gigantische kerk, die nog niet afgebouwd is. De crypte beneden is klaar en blinkt in het goud en de muurschilderingen. De trap en gang naar benden zijn gammel en het is oppassen geblazen met afstapjes en loszittende tegels én loszittende elektra draden.
Het bovendeel van de kerk staat in de stijgers m.u.v. de koepel, die blijkbaar met Russisch geld is gebouwd. Deze kerk kan alleen gebouwd worden dankzij schenkingen.
De stad zelf is niet mooi. De stoeptegels en keien liggen los. Oppassen geblazen dus. (ik heb met mijn val in Boekarest wel wat teweeg gebracht).
Daarna een korte wandeling door de burcht, waar mij de geschiedenis wat van ontsnapt is. Slechts heb ik mij verbaasd over een soort pretpark dat ervan gemaakt is met een Dinopark, een tennisbaan, opstelling van oud oorlogstuig en vooral veel toeristen.
Na een, veel te lange lunch, nog wat tijd om door de stad te slenteren. Samen met Stieni koop ik matroesjka poppetjes om het geld voor de reisbegeleiders in aan te bieden. Interessant stalletje, want behalve dat kun je er T-shirts en bekers kopen met de afbeelding van Poetin erop, nog erger ook met afbeeldingen van Karadzic en Milosevic. Dit geeft wel de beladenheid van deze stad aan.
Nooit meer terugkomen is de conclusie.
Gelukkig hebben we onze fijne terrasje met uitzicht op de Donau en de vogeltjes (Bijeneters zoals wij leren van onze vogelspotters).
Morgen een flinke rit voor de boeg naar Slovenië.
We krijgen vandaag weer een Nederlands sprekende gids mee, Zorro geheten.
Belgrado een grote stad van 2 miljoen inwoners.
Wederom een stad die 500 jaar overheerst is door Ottomanen.
Ook een stad (en land) dat veel te maken heeft met oorlogen. De laatste 3 generaties hebben allen een oorlog meegemaakt.
Het is bijna onvermijdelijk dat juist dit onderwerp een politieke discussie tussen enkele van onze reisgenoten (‘gelukkig’ niet met Peter) en de gids oplevert, met weinig overeenkomsten in de denkwijze.
Servië blijft toch een land met een beladen geschiedenis, een ‘eiland’ binnen de Balkanlanden.
Daarom niet minder interessant om kennis te maken met dit land en stad.
We worden eerst meegenomen naar een gigantische kerk, die nog niet afgebouwd is. De crypte beneden is klaar en blinkt in het goud en de muurschilderingen. De trap en gang naar benden zijn gammel en het is oppassen geblazen met afstapjes en loszittende tegels én loszittende elektra draden.
Het bovendeel van de kerk staat in de stijgers m.u.v. de koepel, die blijkbaar met Russisch geld is gebouwd. Deze kerk kan alleen gebouwd worden dankzij schenkingen.
De stad zelf is niet mooi. De stoeptegels en keien liggen los. Oppassen geblazen dus. (ik heb met mijn val in Boekarest wel wat teweeg gebracht).
Daarna een korte wandeling door de burcht, waar mij de geschiedenis wat van ontsnapt is. Slechts heb ik mij verbaasd over een soort pretpark dat ervan gemaakt is met een Dinopark, een tennisbaan, opstelling van oud oorlogstuig en vooral veel toeristen.
Na een, veel te lange lunch, nog wat tijd om door de stad te slenteren. Samen met Stieni koop ik matroesjka poppetjes om het geld voor de reisbegeleiders in aan te bieden. Interessant stalletje, want behalve dat kun je er T-shirts en bekers kopen met de afbeelding van Poetin erop, nog erger ook met afbeeldingen van Karadzic en Milosevic. Dit geeft wel de beladenheid van deze stad aan.
Nooit meer terugkomen is de conclusie.
Gelukkig hebben we onze fijne terrasje met uitzicht op de Donau en de vogeltjes (Bijeneters zoals wij leren van onze vogelspotters).
Morgen een flinke rit voor de boeg naar Slovenië.
Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap
Al 1 reacties bij dit reisverslag
Wat hebben jullie een kerken bezocht . ,
Patricia 2018-07-02 17:14:11
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
