Vandaag dan de grote dag dat wij naar de Oekraïne reizen.
Eerst nog een stuk snelweg en dan aansluiten in de rij bij de douane.
Eigenlijk valt het nog wel mee met de rij. Maar het gaat tijd kosten.
Bij het verlaten van Polen paspoort laten zien en een beambte kijkt in de caravan, in de voorklep en in de toilet.
Dan een Oekraïense douanebeambte die op een klein papiertje kenteken van de auto en caravan schrijft. Goed bewaren dat papiertje want zonder kom je het land niet in!
Eerste loket waar je allebei persoonlijk je paspoort in moet leveren en ook de auto- en caravanpasjes.
Zorgvuldig wordt de foto op het paspoort vergeleken. Bij Peter is dat even een probleem. In zijn paspoort een foto met lang haar en zonder baard. Maar dan toch het geruststellende knikje: wordt herkend.
Luikje weer dicht en de douanebeambte is een minuut of 10 bezig. Luikje weer open en dan komt alles weer terug samen met het kleine witte papiertje met 1 stempel. Daarna volgt nog eens de controle op verstekelingen en aangifte van goederen. Stempel 2.
Vervolgens moet het papiertje met paspoort en autopapieren weer naar een ander loket. Een belangrijke meneer in een mooi glimmend militair pak vergelijkt de chassisgegevens van auto en caravan en verdwijnt in een ander hok. Weer een klein kwartietje wachten.
Ja hoor alles goed, derde stempel op het beroemde papiertje. We mogen doorrijden.
Tenslotte, het hek met een gewapende militair die ons papiertje inneemt en controleert op de 3 stempels. En daar is dan de Oekraïne.

Het landschap gaat langzaam over in bossen en verzorgde dorpjes. De kerk gaat uit. De klok is een uur vooruit gegaan, het is inmiddels 12 uur. De zon schijnt nog steeds, we kunnen het nauwelijks geloven.
Opvallend in dit landschap de glimmende gouden koepels van kleine kapelletjes en grotere kerken. Het is schoon, de mensen zien er verzorgd uit en er rijden allerlei soorten auto’s, roestige bakken zien wij nauwelijks. Het schrift is cyrillisch, belangrijke plaatsnamen ook nog in latijns schrift.
Enorm veel grote reclame borden langs de weg.
De rondweg rondom L’viv wordt druk. Weer een groot en luxe winkelcentrum.
Eigenlijk doet het ons heel bekend voor, zeker te vergelijken met Slowakije (tot nu toe).
Onze camping is op een groot resort, maar wij krijgen alleen de parkeerplaats toegewezen. Dat wordt proppen, maar Jan begeleidt iedereen prima naar zijn plek, de deurtjes van de caravans en campers kunnen net open…
Iedereen zet zijn stoelen in het midden al dan niet in de zon en zo komen we de middag wel door.
Het resort is een groot terrein rondom een plas en met zandstrandje en veel speelgelegenheid voor de kinderen. Er zijn hutjes waar gezinnen gezellig zitten te eten en op houtvuren hun vleesspies roosteren. Het ziet er gezellig uit.
’s Avonds eten wij samen op een open terras en ja dat kan het blijft warm en het is een mooie avond.
Ongemakkelijker is de stroomvoorziening. 16 ampère, dat wel maar dan 1 stopcontact dat over 20 wagens verdeeld moet worden.
Toiletten een paar minuten lopen, alleen bij daglicht. Twee hotelkamers waar wij kunnen douchen, nog iets verder lopen.
Gelukkig is iedereen wel iets gewend van eerdere reizen. Niemand moppert.
Tevens ontmoeten wij onze 2 vertaalsters, Lilia en Anna
Studentes Engels aan de universiteit van L’viv, maar hun Engels is beperkt. In elk geval veel beter dan ons Oekraïens. Ze zijn nog wat verlegen, maar hun hulp gaat zeker van pas komen.
’s Avonds krijgen we een diner op een overdekt terras. Griekse salade vooraf (heel Oekraïens..??), vleesspies van de barbecue (voor iedereen 2 brokken vlees), wijn erbij (helaas niet al te lekker), ijs toe. Goede maaltijd. Maar dan is het mooi geweest, morgen weer om 6.45 uur op staan.

Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap