Terwijl in Frankrijk en ook Nederland de storm Ciaran overtrekt, hebben wij er ook wel degelijk mee te maken. De camperplaats lag op een binnenplaats in het kleine dorp. Beschut, maar 1 muur was onderbroken en dat was precies de plek waar wij voor stonden en de wind doorheen gierde. Toen vannacht om 23.00 uur de wind wel erg hard aantrok heeft Peter de camper een stuk vooruit gereden en stonden we helemaal achter de muur. Dat was beter voor de nachtrust. De Franse camper die dwars op ons stond kreeg nu de wind van voren, zij sliepen iets minder goed.

Nou ja wind of niet, wij gaan weer door. De bestemming is een plaatsje genoemd Vera.
De zon schijnt en daar zijn we blij mee. De weg leidt ons langs Almeria. Een gebied volgebouwd met plastic kassen. Wij kennen het inmiddels maar willen het nu toch eens delen met jullie.

De plastic zee, is natuurlijk geen zee, maar een 33.000 hectare groot gebied volgebouwd met plastic kassen ten westen van Almeria. In dit geval gaat het om een soort stalen frames waarover wit landbouw plastic is getrokken. Ze zijn gebouwd op de meest gekke plaatsen tegen de bergen en soms op het randje van de berg. Er zijn oude en vervallen kassen maar ook strak gebouwde nieuwere kassen. Er wordt groente (paprika, tomaat, komkommer enz) verbouwd en ook fruit (aardbeien, frambozen enz). Het meeste is voor de export bedoeld en een 10% hiervan komt bij ons in de winkels terecht. In 1963 is men begonnen met het bouwen van deze kassen. Het is het enige door de mens gemaakte constructie die te zien is vanuit de ruimte. Op Google maps kleur dit gebied wit.
Natuurlijk brengt dit ook rondzwervend plastic met zich mee. Behalve oude vervallen kassen ook veel ander (plastic) afval langs de weg.
De arbeiders, meestal illegalen, wonen in armoedige huizen. Het is indrukwekkend om te zien en zet ook wel aan het denken.

In dezelfde provincie Almeria ligt het laatste stukje half woestijn van Europa. Een gebied met nauwelijks regen en veel zon.
Ik was er al lang nieuwsgierig naar. We rijden richting Tabernas, het gebied waar filmmakers locaties hebben gevonden voor Western films.
Op een paar plekken is het mogelijk dergelijke studios te bezoeken.
De wind trekt weer behoorlijk aan, dat nodigt niet uit om even te stoppen en foto's te maken. Bovendien is de doorgaande weg door dit gebied druk met vrachtverkeer.
Bij een kleine nederzetting Route 66 stoppen we. Misschien hier op de camperplaats gaan staan? We houden bij een koffie en een cola (hoe toepasselijk in dit Amerikaanse decor). Even doet het ons denken aan Solitair in Namibië.
Al met al maakt deze woestijn niet de indruk zoals de woestijn die wij eerder deze reis in het noorden bezochten.

Volgende stop is het plaatsje Vera. Een keurig verzorgde camperplaats. Er staan veel Nederlanders, dat maakten we nog niet eerder mee. Misschien wel omdat het hier goedkoop is?
We proberen ons erbij neer te leggen dat we geen gedroomde campings of kampeerplekken met het mooie vrije uitzicht gaan vinden.
Met een zonnetje en een aangename temperatuur gaan we het hier wel een paar dagen uithouden.

Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap