We gaan vandaag naar de meest oostelijke punt van Italië/Puglia.
Maar eerst nog even gister. De verse broodjes worden bij de camper bezorgd en we ontbijten in de zon. Daarna is het wasdag, met alle bomen hebben we genoeg ruimte voor de waslijnen. Dan pakken we de fiets om naar Santa Maria de Leuca te gaan. We rijden binnendoor langs de olijfbomen die allemaal de geest gegeven hebben. Wat een trieste aanblik, we zullen dit nog vaak zien deze dagen.
De binnenweg eindigt bij de Via Panoramica, de mooie kustweg. We rijden direct op de vuurtoren af en op het symbool van Santa Maria di Leuca: de Basilica di Santa Maria de Finibus Terrae. Volgens de legende is dit de drempel naar het voorportaal van het paradijs. Petrus zelf zou namelijk precies hier voor het eerst voet aan Italiaanse wal hebben gezet, om aan de inwoners van Salento het evangelie te verkondigen. Misschien is daarom wel de juiste plek om te trouwen, want ja er is weer een uitgebreide bruiloft met prachtig geklede mensen.
De achtenveertig meter hoge vuurtoren, die dateert uit 1864 en nog altijd in werking is. Het is een van de belangrijkste vuurtorens van Italië. Dit plein met kerk en vuurtoren torent hoog uit boven de haven van Santa Maria. Het uitzicht over de haven is prachtig.
Wij fietsen naar beneden en vinden een Grieks aandoend terrasje aan zee, waar we een simpel visje met wat sla en friet eten. Overigens werd ons gezegd dat het tonijn zou zijn, maar dat was het zeker niet. Italië .... hier klopt wel vaker iets niet.
Terug op de camping kan ik nog zwemmen in het erg koude water van het prachtige zwembad.

Vandaag zoeken we de Via Panoramica weer op. Maar het begint al met een afsluiting vanwege een marathon. We rijden terug en zoeken een andere manier om op de kustweg te komen. Volgens een van onze reisgidsen is de kustweg naar Otranto een van de mooiste van Italië.
Een doorsteek vinden is nog niet zo gemakkelijk, want regelmatig is het afgesloten voor campers van 3,5 ton.
Toch lukt het. Het is een frissere dag met een stevige wind, het uitzicht op zee is mooi. We vinden een prachtig plekje voor een koffie met een Pasticciotto. Een taartje gevuld met een soort vla. Het doet erg denken aan een Pastel de Nata uit Portugal.
De kustweg is inderdaad schitterend, toch lukt het niet om hem helemaal te volgen.
Uiteindelijk rijden we naar het Punto Palascia, het meest oostelijke puntje van Italië, Albanië kunnen we aan de overkant zien liggen. Onze telefoon provider gaat zelfs over op Griekenland. Hier zou tevens de grens zijn tussen de Adriatische zee en de Ionische zee. Maar hier wisselen de meningen wat over want dit kan ook bij Santa Maria di Leuca liggen.
Wij houden het bij deze plek, een mooie afronding van de 5 weken die we langs de Italiaanse kusten reden.

Ook hier weer een vuurtoren, die in dit geval lager ligt, bijna op zeeniveau. We lopen ernaartoe. Het is een oud en bijna vervallen gebouw, waar het pleisterwerk aan het afbladderen is. Neemt niet weg dat het altijd weer indrukwekkend is om zo'n gebouw zo dicht bij de ruwe zee te zien. In de verte vaart een cruiseschip naar Mikonos (Peter volgt de scheepvaart op een app), een groot zeiljacht gaat richting Brindisi. En ook hier weer de kustwacht die de boel in de gaten houdt.

De camping van vandaag is een agriturismo. Inmiddels hebben we onze verwachtingen wel bijgesteld. Op de website wordt een prachtig verhaal geschreven over biologische producten de productie ervan, inclusief een winkel met al hun producten. Maar niets daarvan, we staan gewoon op een grote camping, waar het overigens niet druk is.

Met de fiets zoeken we een strand op in de buurt. Het waait stevig en we zitten nog in onze T-shirts. Het gaat nog net. Om 7 uur is het al donker, de avonden worden frisser en we gaan binnen zitten.

Vandaag de dag van de verkiezingen in Italië. Wij merken er niets van. We zien niet of nauwelijks affiches langs de weg. Wat we ervan weten is van het Nederlandse nieuws.

Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap