Vandaag naar Matera, de plaats die ons door meerdere mensen is aanbevolen, nog thuis maar ook onderweg.
We zetten de camper op een camperplaats, direct langs de rondweg. Een prima uitvalsbasis om de stad te bezoeken. We krijgen een gratis Matera brood, waarover later meer.
De shuttlebus van de camperplaats brengt ons naar de stad en haalt ons om 19.30 uur weer op. Een busje dat zijn beste tijd heeft gehad, met piepjes alsof de deuren niet op slot zitten en compleet versleten zittingen. Maar het deert de bestuurder niet.
Binnen 10 minuten staan wij in het centrum van de stad en besluiten een rondleiding te nemen door beroemde wijk Sassi.

Matera ligt op de rand van een diep ravijn en is vooral bekend vanwege de Sassi, een wijk die bestaat uit huizen die deels uit de bergen uitgehouwen zijn. Sassi betekent stenen in het Italiaans. De oorsprong ervan ligt in de 8e eeuw toen men begonnen is met het uithakken van woningen in de kloven. Het gesteente is vulkanisch tufsteen.
De stad bestaat uit twee delen: de Sassi nabij de kloof en de moderne stad op de vlakte. De Sassi werden tot 1952 nog door 15.000 mensen bewoond. Door overbevolking en de voortvloeiende daling van de hygiëne, dwong de Italiaanse regering met een nieuwe wet de inwoners te verhuizen naar nieuwe wijken. Dit proces zou ongeveer 20 jaar in beslag nemen. De mensen werden ondergebracht naar nieuwe wijken in Matera. Ik kan mij nauwelijks voorstellen dat deze woningen (een te mooie naam voor wat het is) nog tot in de zestiger jaren bewoond werden. In het centrum van de Sassi staat op het hoogste punt de kathedraal uit 1230.
In de Sassi woonden hele gezinnen van wel 6 tot 8 personen, samen met hun kippen, een ezel en andere dieren, op deze kleine oppervlaktes. In de grotwoningen kwam alleen licht naar binnen door de voordeur. Nu is de steen van de woningen licht gekleurd, maar vroeger waren deze donker verkleurd door de vele mensen die erin woonden, het vuur dat gestookt werd om te koken en het vocht. Want vochtig waren ze.
In het begin van de jaren tachtig van de vorige eeuw was de Sassi wijk nog een soort spookstad. Pas in 1993 is men begonnen met het opknappen van grotwoningen tot winkel, atelier of restaurant. Enkele grotwoningen zijn opengesteld voor toeristen om te zien hoe de mensen vroeger leefden.
We bezoeken de hoog gelegen grotkerk. Een kleine ruimte met enkele muurschilderingen uit de middeleeuwen en fresco's van later datum (of wat ervan over is). Fotograferen was verboden.

Matera bestaat eigenlijk uit twee delen, het lager gelegen deel de Sassi en het hoger gelegen deel Piano zoals onze gids het noemt.
Op het piazza Duomi staat de grootste kathedraal. Het interieur met veel decoraties. De bouw van de kathedraal werd in 1270 voltooid en moest hoog boven de stad en Sassi uitsteken.
De gids laat ons ook de bouwstijl zien uit de tijd van het fascisme. Een sobere, Russisch aandoende bouwstijl. Zo kun je aan de ene kant van de straat de originele bouwstijl zien en aan de andere de latere bouw van grote strakke gebouwen die moesten overheersen over de bestaande bouw.
Zoals we al vaker meemaakten wordt er weer een festival voorbereid. Er wordt een podium opgebouwd en het muziekkorps loopt door de straat. Het gaat hier om een muziek festival van 2 dagen.

Matera staat ook bekend om zijn speciale brood. Dit brood dateert al uit oude tijden. Er werd meel gebruikt waarmee het brood niet te snel oud zou worden. De vrouwen kneden hun brood zelf en maakten het brood zo groot mogelijk, waarna het naar de centrale oven werd gebracht. Immers de gezinnen waren groot en ze betaalden per brood voor het bakken (en niet per gewicht). Een Matera brood heeft een speciale vorm, als van een croissant. Bovendien zitten er een soort bulten op, drie vanwege de vader, de zoon en de heilige geest. Tenslotte komt er nog een stempel op het brood met de initialen van de eigenaar om na het bakken je eigen brood te herkennen.
Nu zijn wij niet zo te spreken over het Italiaanse brood, maar dit brood was toen we het vers kregen, heerlijk.

Na de rondleiding slenteren we door de stad, lessen de dorst op een terrasje en delen onze ervaringen met Nederlanders die er ook aan de Aperol zitten. We zien nog wat mooie doorkijkjes en bekijken een paar kerken. Alle restaurants zijn nog gesloten, maar gelukkig vinden we een pizzeria in een grotrestaurant.
De avond valt en de lichtjes gaan aan. Dat ziet er sfeervol uit.

In de rammelende shuttle bus worden we weer teruggebracht naar de camperplaats, die er in het donker ook nog sfeervol uitziet, nou ja voor zover een parkeerplaats sfeervol kan zijn. Later op de avond schuift er aan de andere kant ook nog een camper bij. Ach ja zo gaat dat.

Het was een interessante dag, mede door de uitleg van de gids. Bij het bekijken van de foto's realiseer ik mij weer eens dat het geen kleurrijke stad is. Maar geen spijt van dat we hier geweest zijn.

Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap