Wij verlaten via een mooie weg het natuurgebied Il Cilento. Bij Sapri komen we bij de kust en stoppen voor een heerlijke kop koffie (tot op heden hadden we niet veel geluk met de koffie). Bovendien vinden we zowaar een parkeerplek aan de kant van de weg.
Bij Sapri begint de 30 km kust route Costa di Maratea. Men zegt vergelijkbaar met de Amalfikust. En het is inderdaad schitterend. Er zijn wel wat stop plekken maar helaas ook vaak bezet. Peter manoeuvreert rustig over de hele smalle weg. Het is zondag, motor dag, we worden veelvuldig ingehaald met de vriendin stevig achterop.
Verder is de weg rustig.

Jammer genoeg zijn er veel wolken vandaag. Het grote Christusbeeld op de berg bij Maratea is daardoor nauwelijks zichtbaar. Het is ‘t een na grootste beeld na Rio de Janeiro.
Het dorp Maratea laten we liggen, Diamante is vandaag onze eindbestemming. Het laatste stuk van de kustweg belooft niet veel goeds, maar niet gewanhoopt.
We vinden de camperplaats met uitzicht op zee, een eilandje in de zee en het dorpje Diamante.
Het staat hier vol met Italianen waarvan er in de loop van de middag veel naar huis gaan.
Het wordt dus rustig om ons heen.

Diamante staat bekend om de Peperoncino, de rode pepertjes. Vandaag is het festival van deze Peperoncino, er is een markt en natuurlijk feest vanavond. De stad is druk met voornamelijk Italianen.
Morgen gaan we nog eens rondkijken. Voor vandaag laten we het bij een Aperol.

De zon gaat onder terwijl wij rustig toekijken. In Diamante gaan de lichtjes aan. Het was een mooie dag.

Op speciaal verzoek nog wat culinaire inspiratie.

De goede boerenmaaltijd van gisteravond in de Agriturismo was Pasta Fagioli. Meer een dikke soep die volgens mij op vele manieren klaargemaakt kan worden. Gister was het volkorenpasta, in verschillende vormen, van eigen bedrijf (zie de foto). Daarbij bonen (fagioli) bruin en wit. Ongetwijfeld nog verschillende kruiden en gemaakt van een stevige bouillon. Om eroverheen te strooien gedroogde pepertjes, maar dat deden wij maar niet. Een heerlijke ‘soep’, maar hoe doen die Italianen dat toch want hierna komen nog meer gangen.
Een goed stuk kip, ongetwijfeld biologisch en ook van eigen boerderij met een mix van zomergroenten met veel olijfolie. Toen we dachten dat het klaar was kwam er nog een bordje koude sperziebonen aangemaakt als salade met olijfolie. Dessert een heerlijke citroencake met een ingemaakte vijg.

Dan is er nog de receptie met winkeltje waar de lokale producten verkocht worden. Het is verleidelijk om te denken dat het allemaal vers is wat buiten in de kratten staat. Er komen hier niet zoveel mensen, dus dan liggen de groentes er toch al een tijdje. Maar het ziet er leuk uit.
Overigens zitten we nu in de regio waar de pepertjes en rode ui vandaan komen. Zuidelijker verandert dat weer in de regio van de citroenen.

Ik heb al eens geschreven over de Aperol
Spritz, een drankje waarbij veel ijsblokjes worden aangevuld met Aperol (iets minder bitter dan campari), prosecco, wat bruiswater en een schijfje sinaasappel. Dorstlessend! Bij deze drankjes krijg je dan ook de aperitivo. Een schaaltje met zoutjes, nootjes, chips en soms zelfs kleine hapjes. Een heerlijke traditie maar ook te verleidelijk om alles op te eten. En dat alles bij de prijs inbegrepen (want als goede Hollander moet ik dat toch even vermelden)

Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap