Als ik dit schrijf op zondag 4 september is het een regenachtige dag. Genoeg tijd om alle indrukken een plekje te geven.

Als haringen in een ton zaten we op de overvolle camperplaats in Ercolano. Peter manoeuvreert ons campertje er weer feilloos uit. Het is nog erg vroeg om naar de volgende camping te gaan die nog geen 100 km verderop is. Dus we vatten het romantische plan op om onderweg in een dorpje nog ergens koffie te drinken. Maar dan kennen wij Italië nog niet goed genoeg. We gaan naar Sorrento, dat ligt op een schiereIland (penisola) aan de baai van Napels. De weg is zoals vaker het geval slecht en smal. We rijden weer door een aantal tunnels, waarvan ook lange van 6 km. Langs de kustweg en door de kleine dorpjes is het druk. File rijden, ingehaald worden door toeterende scooters, je voorrang nemen in de dorpjes en gewoon rustig blijven rijden. Ik vertrouw het Peter toe! In de dorpjes is het druk, vergeet het maar om ook maar ergens een parkeerplaats te vinden. Om 11.00 uur melden we ons al op de grote camping Santa Fortunata. Bijna een dorpje. We hebben een plaats met prachtig uitzicht over de baai. We staan hier vier nachten (het minimaal aantal nachten om zo'n plaats met uitzicht te kunnen krijgen).
Zoals iedereen strooien we mierenpoeder langs de banden. De mieren schijnen een ware terreur te zijn hier. Voorzichtig zijn met voedselresten en maar hopen dat ze de camper niet inkomen, we weten wat dat is.
Tegen de muggen kopen we een Italiaans middel, schijnt onschadelijk te zijn voor de huid. Alles beter dan Deet, want in dit land moet je overal en altijd smeren om van die beestje verstoken te blijven.
Ik zoek contact met onze Nederlandse gids die ons morgen door Napels zou begeleiden. Maar dat loopt op een desillusie uit. Na diverse telefoontjes en appjes meld zij al lange tijd ziek te zijn. We zijn teleurgesteld dat ze ons niet eerder informeerde.
Ik vat mijn taak serieus op en ga aan de zelfstudie. Nog tijd genoeg, morgen ben ik Peters gids, want Napels gaan we bezoeken!

Zaterdag 3 september Napels
De wekker gaat om 6.00 uur. De bus bij de camping een uurtje later en om 8.00 uur vertrekt de boot naar Napels uit de haven van Sorrento. Tot onze verrassing moeten we vele trappen afdalen. Er is een enorm hoogte verschil tussen de haven en de stad, zie ook de foto in avondlicht. Het wordt geen tocht om buiten te zitten en genieten van de ochtendzon, om de simpele reden dat deze oude boot alleen een binnen heeft. Deze catamaran brengt ons wel in minder dan 50 minuten naar Napels.
Om 9.00 uur lopen we dus al in Napels en worden meteen overvallen door de drukte.
De stad heeft 4 miljoen inwoners, waarvan er 1 miljoen in het centrum wonen.
Is Napels dan een onveilige stad? Natuurlijk hebben wij dat ons afgevraagd. Het is nu eenmaal een stad met een negatieve reputatie.Maar met de nodige voorzorg zoals geld en kaarten op het lijf dragen en geen grote camera meenemen, gaan wij ervan uit dat het goed te doen is. We worden daarin niet teleurgesteld. Op de grote centrale pleinen staat politie of het leger. Peter kijkt zijn ogen uit naar politiewagens, ambulances en brandweer die om de paar minuten met luide sirenes door het drukke verkeer manoeuvreren.
En het verkeer is druk. Overal waar je loopt kan een auto of scooter komen, tot in de kleinste steegjes aan toe. Op tijd op zij gaan is het motto.
En de maffia dan? Die zal er heus wel zijn, maar blijft verborgen voor onze ogen. Hopelijk blijft dat de hele reis naar het zuiden zo.
Is de stad vies? Ook zo'n vraag . Het antwoord is ja, zoals veel grote zuidelijke steden is de stad vies. Maar niet zoals we verwacht hadden, natuurlijk ligt er vuilnis, maar de vuilnisbakken worden geleegd en zelfs schoongemaakt. De straten zijn bezaaid met afval, maar veel zakt tussen de grote keien en ligt aan de randen. Het lijkt bijna een onmogelijke taak om de stad schoon te krijgen.
Waarom gaan wij dan toch naar Napels? Nieuwsgierigheid naar hoe het leven daar is. Op cultureel gebied is er wel het een en ander te zien, maar dat was niet onze belangrijkste drijfveer. En op culinair gebied is het de bakermat van de pizza, die gaan wij proeven.

We hebben de hele dag de tijd, want om 17.00 uur gaat onze boot weer terug.
We lopen naar het Piazza del Plebiscito het grootste plein van Napels. De bouw van het plein komt op naam van Joachim Murat, die van 1808 tot 1815 koning was van Napels. Op dit plein ook Palazzo Reale, het koninklijk Paleis. Aan de andere zijde van het plein de kerk San Francesco di Paolo, welke is gebouwd naar het voorbeeld van het Pantheon uit Rome. Het Palazzo Reale is versierd met statige standbeelden in de gevel. Dit gaan we vaker terugzien in grote appartement gebouwen in de stad.
Vanuit de tuin van het Palazzo is het Castel Nuovo goed te zien. Wat een somber en een lelijk gebouw! Maar wel indrukwekkend.
De Umberto I Gallery, is een winkelgallerij uit de 19e eeuw. Een mooie passage met een prachtige mozaïek vloer en glazen koepel. Het lijkt erop dat er voorheen meer winkels en cafeetjes in zaten.
Waar de stad bekend om staat is de Spaanse buurt, Quartieiri Spagnoli. Een kleurrijke wijk met een twijfelachtige reputatie volgens de reisgidsen. Maar die indruk wekt het niet als wij erdoorheen slenteren. De wijk werd gebouwd in de 16e eeuw tijdens de Spaanse overheersing. De Spanjaarden zorgden voor huisvesting van de Spaanse troepen en hun families in deze wijk, vandaar ook de naam.
Het is een wirwar van kleine straatjes, al dan niet heuvel op. Bekend zijn de waslijnen waar de was buitenhangt. Tegenwoordig met veel tegen de huizen aan en niet meer over de straat heen. Omdat de huizen geen lift hebben (en wel veel verdiepingen hoog) laten mensen een emmertje of mandje via een katrol naar beneden zakken. De visboer komt langs om de bestelling erin te leggen of je hangt je eigen boodschappen, in dit geval aan een haak. (Wil je het zien, klik dan op de link naar mijn video in you tube.)
https://youtube.com/shorts/WDpdXneuJfc?feature=share
Op veel muren zie je wanddecoraties of een herdenkingsmonument. Soms zie je mensen er langs lopen en een kruisje slaan en een kushand toewerpen. Diego Maradonna is in deze wijk mateloos populair, van een grote streetart afbeelding tot een kleine markt waar je van alles over Maradonna kunt kopen. Geweldig om in deze buurt rond te lopen, overal is wel wat te zien.

Dan wordt het tijd voor de Napolitaanse pizza. Volgens de gidsen moet je naar Pizzeria Concettina ai Tre Santi. We zijn nog vroeg dus er is plaats. Ook weer in een oude wijk, waar je het niet zou verwachten. Helaas ons valt het tegen, toch staat er een flinke rij als wij weggaan.
We gaan nog op zoek naar Streetart, waar Napels ook om bekend staat. We kunnen het niet vinden en dwalen zodoende weer door prachtige oude buurten. Straatjes waar oude boeken worden verkocht. Straatjes waar alles om de muziek draait en de pianomuziek uit een huis klinkt en nog een vioolmaker werkt. Maar we lopen ook door de erg drukke winkel- en toeristische buurt om daar zo snel mogelijk aan te ontsnappen.

De beloning voor alle inspanningen wordt het Franciscaner klooster van Santa Chiara, hier ontsnappen we aan alle drukte van de stad. Wat een oase van rust! Dit klooster wordt ook wel het Majolica klooster genoemd door de tuin met de majolica zuilen en bankjes. De vier muren rondom de kloostertuin, zijn versierd met fresco’s uit de zeventiende eeuw. Omdat we nog wat tijd hebben door te brengen voor de boot vertrekt en de voetjes na zoveel kilometers wel wat rust kunnen gebruiken, genieten we hier zittend op de bankjes van de rust en het moois.
Wat een indrukken op één dag. We lopen terug naar de haven, waar we nog een tijd moeten wachten op de boot die vertraging heeft (niet dat iemand je daar over inlicht...) Dan komt er een klein bootje met een open bovendek. Dat wordt een prachtige tocht terug, die nu wat langer duurt, want zo snel vaart dit bootje niet. We hebben uitzicht op de Vesuvius en zien van veraf de krater. Sorrento met de hoge rots, waar we de trappen ook weer op moeten, ligt prachtig in de avondzon.
Nu de bus weer terugvinden en met 15 loop kilometers deze mooie dag afsluiten met een glas wijn en op ons "eigen terras met uitzicht".

Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap