Inmiddels weten we het zeker, Italië is het land van de muggen. Gister was het weer muggenfeest op de camping, gelukkig muggen die niet steken. Terwijl ik dit schrijf staan we op een camperplaats in Montefalco en worden we lastig gevallen door piepkleine steekbeestjes en deze jeuken wel.

Afgelopen nachten hoorden wij ‘s avonds en ‘s nachts tot 3 uur de bassen van een disco in het stadje Passignano. Vannacht was het geluid wel heel extreem hard, vermoedelijk omdat de wind gedraaid was. Maar ook dit soort geluidsoverlast hoort onder kampeer ongemak. Reden genoeg om de camping nu echt te verlaten.

We maken een tocht naar het dorpje Panicale, aan de andere kant van het meer in de bergen.
Panicale ligt hoog op de heuvel met een prachtig uitzicht over het meer van Trasimeno. Het middeleeuwse stadje was een van de belangrijke vestingsteden.
Italië heeft een lange lijst met de mooiste dorpjes, we zullen er vast wel meer bezoeken. Dit dorpje is er in elk geval een van. Gebouwd op een rots in 3 niveaus. De grote kerk heeft de toegang op het 2e niveau maar zo te zien moeten er ook een grote ruimtes onder zitten. Het plein beneden is sympathiek met een paar terrasjes en een fontein. Overigens was dit tot 1900 een waterput, pas later werd de fontein gebouwd.
Van boven in de stad heb je een mooi uitzicht tot aan het Trasimeense meer.

We kopen weer een brood in zo’n leuk klein Italiaans supermarktje en rijden door op zoek naar een picknick plekje.
We reserveerden weer een Agricamper bij een Cantina Bartoloni. (cantina is wijncave) Het is weer een klein weggetje om er te komen, het is warme dag!
De ontvangst is wat ingewikkeld, eerst maar eens bellen. Uiteindelijk komt de eigenaresse Maria en laat ons zien waar we kunnen staan. Dat is in de brandende zon, eigenlijk zijn er geen echte camperplekken. Het zwembad lijkt niet erg schoon. Gelukkig spreekt Maria Frans en komen we eruit. We blijven niet hier, maar gaan wel wijnproeven. Uiteindelijk is dat ook het doel van deze Agricamper plaatsen, dat je iets koopt in ruil voor de staanplaats.
Het is een rommeltje op het terrein, de wijnkelder gaat open en ook daar staat alles door elkaar. Maar dat maakt het ook weer heel charmant. Uit de vaten krijgen we de wijn te proeven en die is lekker. Het verhaal is dat haar overgrootouders, grootouder en ouders deze Cantina al in beheer hebben. Moeder scharrelt rond over het terrein.
Het lijkt erop dat Maria kinderloos is. Hoe het hierna verder moet vragen we maar niet.
De wijndomeinen zijn in het algemeen niet zo groot. Maria verkoopt niet aan de handel, maar staat wel 1x keer per jaar in Amsterdam in de Rai en dat vertelt ze ons maar wat graag.
We proeven natuurlijk ook de olijfolie, ook zo lekker. Daar moet dan een fles mee gevuld en tsja waar vind je in deze rotzooi een halve liter fles. Niet dus.
We nemen 2 flessen van de eenvoudigste wijn, het is immers gewoon voor dagelijks gebruik in de camper. We schrikken van de prijs € 14,- per fles. Ja Italiaanse wijnen zijn duur, maar we zijn weer een ervaring rijker.
Bij het uitzwaaien roept Maria ons na om nog eens terug te komen, dan kan haar moeder pasta voor ons koken, dat kan zij heel goed.
(Ik ben ervan overtuigd dat we dit soort dingen ook vaker gaan horen)

Vlakbij vinden het het dorpje Montefalco. Ook een klein stadje boven op de rots gebouwd.
We zetten de camper op de parkeerplaats/camperplek beneden in de stad. Dat wordt weer klimmen via de smalle straat met leuke doorkijkjes naar het centrale plein. In 2007 zijn we hier ook eens geweest. Alles is nog hetzelfde.
Hier bezoeken we het kerkmuseum. Benozzo Gozzoli, schijnt een beroemde schilder te zijn geweest, schilderde hier tussen 1450 en 1452 de fresco’s die het Leven van Franciscus vertellen. Hij gebruikte dezelfde blauwe kleur voor de fresco's zoals ook in Basiliek van Assisi te zien zijn. Wat ervan over gebleven is na zoveel jaren is natuurlijk indrukwekkend. Deels zijn de fresco's mooi gerestaureerd.
We hebben genoeg cultuur en kilometers gehad voor vandaag. Een heerlijk glas wij op het centrale plein hebben we nu wel verdiend.
Als we het plein zo bekijken zien we onder het stadhuis een arcade boog. We nemen aan dat de stad destijds niet rijk genoeg is geweest om rond het volledige plein de arcades te bouwen. Maar hou het simpel, ook leuk en er komen hier al genoeg toeristen in het hoogseizoen.

Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap