De Ecopista do Dão is een fietspad over een oude spoorlijn die in 1988 is opgeheven.
Het pad loopt van Visieu naar Santa Comba Dão en is 49 km lang.
De campingeigenaar zet ons, tegen een onkostenvergoeding, 50 km noordelijker af in Visieu, daar waar het fietspad begint.
Op deze mooie zondag fietsen we langs mooi vergezichten, leuke stationnetjes (soms omgebouwd tot barretje) en kleine dorpjes.
Al fietsend valt het ons weer eens op hoe vriendelijk de mensen zijn. Jong en oud. Goeiemorgen ‘bom dia’ en goeiemiddag, ‘bom tarde’.
Heel comfortabel want er zijn bijna geen hellingen en de hele weg is geasfalteerd. Wel staat er een stevige wind en moeten we op de brug goed opletten voor de windvlagen. De fietspaden hebben drie verschillende kleuren, blauw in de gemeente Santa Comba Dão, groen in Tondela en rood in Viseu.
Aan het eind volgt het pad de rivier de Dão. We wanen ons even in Zweden. En niet alleen hier, maar ook op andere plekken waar grote rotspartijen boven de grond uitsteken,
Het laatste stuk naar de camping gaat weer volgens Google. Heuvel op en over een bos- zandpad. Toch nemen we de goede weg en met 60 km op de teller zijn we om 16.00 uur weer terug bij de camper.
Thérèse en Benny, de camping eigenaren, nodigen ons uit voor een glaasje wijn als we gaan betalen. We krijgen zelfs nog een flesje olijfolie mee van eigen bodem. We stonden hier rustig en bijna privé.
Dat is een mooi afscheid van Portugal.
Pastel de Nata
Tot slot nog een culinaire traktatie in Portugal, ook omdat het ontstaan van deze gebakjes zo’n leuk verhaal is.
De Portugezen hebben een voorliefde voor alles wat zoet is! Een dorp kan zo klein niet zijn of er is wel een pastelaria te vinden met een ruime keuze aan zoetigheden voor bij je bica (koffie) of chá (thee). Eén keuzeoptie is een vast gegeven; De pastel de nata. Iedere pastelaria heeft deze zoete custardtaartjes in de vitrine liggen.
De eerste pastel de nata werden gemaakt in 1837 in het klooster in Bélem (nu een wijk in Lissabon). Hun recept is ontstaan omdat de monniken een overschot hadden aan eidooiers. Dat overschot aan eidooiers ontstond omdat zij de eiwitten gebruikten als stijfsel voor hun kleding.
De eierdooiers verdwenen in allerhande desserts en uiteindelijk is hieruit de pastel de Belém ontstaan. Toen de monniken geld nodig hadden om het klooster te onderhouden zijn ze gestart met de verkoop van hun pasteis de Belém. Het is een krokant gebakje (vaak van bladerdeeg) gevuld met een custard gemaakt van eidooiers.
Waar: Camperlokatie Vale Do Fojo CC 86427
Mooie camperplek, aardige Belgische eigenaren. Voor Portugese begrippen aan de prijs, maar uitstekend verzorgd!
Vooral vanwege Ecopista interessant en/of voor de rust.
Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap