Er zat een eendaagse weersverandering aan te komen, dus vandaag een dagje bezoek aan Gythion gepland.
Maar eerst over gister. Zoals gebruikelijk een mooie zonnige dag met hoge temperaturen. Een beetje klungelen rond de camper en wat zwemmen. 's Middags zit ik bij het zwembad een boekje te lezen en zie donkere wolken voorbij trekken. Dat lijkt niet op regen. Wat is het dan, een bosbrand in de buurt? En ja dat blijkt twee uur later echt zo te zijn. Er komen blusvliegtuigen over de en wolken worden zwarter. We horen de brandweer rijden. De campinggasten raken toch wat in rep en roer en meerdere mensen staan bij zee te kijken, Peter ook. Maar het lijkt aan de andere kant van de berg te zijn. Later op de middag komen de blusvliegtuigen laag weer terug gevlogen en lossen hun water in zee. De brand lijkt dan onder controle? Wij zijn pas gerustgesteld als we een camping medewerker aanspreken op de brand. Inderdaad het is onder controle en omdat er geen bomen staan op de bergen is er geen gevaar voor Gythion. Het is aan de andere kant van de 'vinger', zo'n 20 km hier vandaan. Dus een goed einde aan een spannende namiddag.
Om jullie gerust te stellen, de branden moeten in deze tijd van het jaar minderen, zo vertelde onze taxichauffeur ons vandaag.
Maar voor dit deel van Griekenland lijkt toch een aanzienlijk deel van de olijvenoogst dit jaar verloren te zijn gegaan. De Peloponnesos zou het land voor 80% van de olijfolie opbrengst en vooral de (lekkere) zwarte olijven voorzien.

Vandaag dus met de taxi naar Gythion gegaan. Een vissersplaatjes met een boulevard langs de haven en kleine straatjes en huizen tegen de heuvel opgebouwd. Leuk om doorheen te slenteren. Het verschil tussen de vervallen huizen hoger in de stad en beneden langs de boulevard is groot.
Tijdens ons geslenter komen we zelfs een open kerkje tegen. Meestal zijn de kerken gesloten.
We zien weer leuke doorkijkjes in de straatjes hogerop met mooie trappen.
Maar we besteden de tijd ook nuttig: aan de kapper! Voor minder dan de prijs die ik in Nederland betaal voor mijzelf, worden we allebei heel vakkundig geknipt.

Tegenover de kapper is een klein museum over de regio Mani, zoals deze ' tweede vinger' van de Peloponnesos heet.
We mogen gratis naar binnen en krijgen een summiere uitleg van een medewerker.
We leren dat er al eeuwen lang zout gewonnen wordt in deze regio en dat er bijenkasten werden gebouwd van steen. Overigens zien wij onderweg nog steeds heel veel bijenkasten staan. Een aantal torens in de regio werden gebouwd van op elkaar gestapelde stenen, dus geen specie ertussen. In de stad hebben wij de toren niet ontdekt, misschien morgen op onze doorreis.
Het museum is niet inspirerend maar het gebouw uit begin 1900 is mooi gerestaureerd.

Gythion is de stad om vis te eten. We zien veel vissersbootjes in de haven liggen en komen op onze wandeling voor het eerst ook viswinkels tegen. De inktvis wordt echter gewoon in een plastic zakje, vermoedelijk door een plaatselijke visser, afgeleverd.
We gaan ergens zitten waar de eigenares geen woord Engels spreekt. Of ze ons begrijpt is ook maar de vraag. Ik denk dat we zeebareel of mul eten. Betwijfel of we die besteld hebben. Nooit te oud om iets nieuws te leren eten en zowaar het is ook lekker. Zelfs de frietjes zijn dit keer goed gebakken. De wijn vloeit rijkelijk, ook die hadden we minder besteld dan gekregen. Geeft niets, het is een mooie afsluiting van een bezoekje aan Gythion.
We bellen de taxichauffeur, binnen 2 minuten staat hij voor onze neus. Hij is blij met weer een extra ritje.

Morgen weer naar een nieuwe plek, ben benieuwd waar we dan weer uitkomen.

Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap