Het is vandaag een zgn. vrije dag. Onze camping ligt tegen het stadje aan, dus we kunnen alles te voet doen.
We hebben een koude nacht gehad en het is vochtig buiten. Niet van de regen maar alleen van de dauw. Lange broek dus maar eens uit de kast gehaald, toch wel lekker bij een temperatuur van maximaal 19 graden.
Swakopmund is gesticht door een Duitse kapitein in 1892. Vroeger was het een belangrijke havenstad, omdat rederij Woerman een vrachtdienst met Hamburg opzette. Maar de kust is ondiep en de grote schepen konden niet aanmeren aan de kade. In 1904 werd een Pier de zee in gebouwd, eerst van hout, in 1912 vervangen door een stalen brug.
De haven is verdwenen, mede doordat de haven van Walsvisbaai groter werd en uiteindelijk de grootste haven van Namibië is geworden.
Het is weer een heel andere ervaring om na twee weken woestijn opeens in een Duits georiënteerde stad te lopen.

We lopen met J & L rustig de stad in. Wij bezoeken de Damaratoren. Een koloniaal Duits huis, met mooie houten vloeren en een krakende trap naar boven in de toren. Voor 20 Namibische Dollars (€ 1,20) mogen we deze beklimmen en krijgen we een prachtig uitzicht over deze stad in de woestijn.
Lies en ik gaan nog een fototentoonstelling bekijken in hetzelfde gebouw. Op de eerste verdieping is een dicht hek. We bellen aan en een strenge oudere Duitse dame laat ons binnen. Prachtige foto’s over vrouwen van diverse stammen. Interessant om te horen dat deze mevrouw in haar jeugd met haar ouders naar Z.A. is verhuisd. Haar vader had in eerste instantie als beroep knopen verven. Uiteindelijk verlaten we giechelend deze interessante tentoonstelling (het was maar klein). Mevrouw was nogal precies over de aankoop van onze kaarten, het plaatsen van een berichtje in het gastenboek en het nemen van de foto. Dat had ik eerst moeten vragen…. 'vooruit dan doe het maar'. Gelukkig deed ze het stevige hek weer voor ons open.
Op de beneden verdieping was een klein naaiatelier. Op een grote tafel lag een grote berg met oude kleding en lappen. Ik haal er een Afrikaanse lap uit met een mooie print. Oma wordt erbij gehaald om de prijs te bepalen. In dit kleine atelier wordt er van oude lappen spulletjes gemaakt om in het winkeltje te verkopen. Ook wordt er kleding versteld.
We vinden een soort hippie café waar we een heerlijke lunch in de zon eten. De dames van de bediening gaan maar wat graag op de foto. We wanen ons weer in de zestiger jaren.
Tenslotte nog naar het museum gewandeld. We beginnen de stad aardig te leren kennen.
Maar ook het straat gebeuren is leuk. Twee meisjes die elkaars haar op straat zitten te vlechten. Leuk dat iedereen zo vriendelijk is en het prima vindt als ik een foto maak.
Het museum is klein en zoals je van een dergelijk stadje verwacht. Oud en stoffig maar vooral heel charmant. Met voornamelijk interessante informatie over de verschillende stammen die in het land leven. Maar ook opgezette dieren, mineralen en oude machines of boerenkarren.
’s Avonds nog een goede maaltijd met de groep, vooraf gegaan door een mooi concert. De jongens zingen acapella, alleen begeleid door een trommel en de mooie klik- en fluitgeluiden die ze zelf kunnen maken. Ze doen het goed.

Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap