Inmiddels zijn we in de mooi weer zone terecht gekomen. Temperaturen van 30 graden beginnen al aardig te wennen.
Vandaag reizen we weer verder, nu naar Săpânţa. Dit wordt de laatste stop in Roemenië.
Het is weer een mooie rit. Het noordelijk deel van Roemenië is zeker iets om nog eens op eigen houtje te doen.
We rijden door een paar lieflijke dorpjes waar bijna alle huizen prachtig versierd zijn met een soort borduurranden. Ik geef ze de naam 'borduurhuisjes'. Vanuit de auto heb ik de foto’s gemaakt.
We rijden deze dagen heel dicht langs de grens met Oekraïne. De telefoon pakt makkelijk het netwerk van Oekraïne hier op.
We stoppen bij een mooi uitzichtpunt op een van de twee passen die wij overgaan. Ze mogen de titel pas hebben omdat er een paar haarspeldbochten inzitten, maar verder is het niet heel spannend. De tweede pas, de Prislop-pas is 1495 meter hoog. Er staat een klooster in aanbouw op de top.
Het lijken als ik het zo schrijf hoge passen te zijn, maar we komen van 500 meter hoog of soms iets hoger, voor de pas begint. Het gaat heel geleidelijk.
Dit keer lunchen we met een pizza in een groot restaurant, annex trouwzaal, langs de weg. De restaurants met trouwzalen zijn in deze landen nog het vermelden waard. Het zijn er veel!
We komen als een van de laatste aan op een charmante camping in Săpânţa, maar helaas weer veel te klein. Wederom is het stapelen. Dit keer zijn de campers en de caravans om logistieke redenen van elkaar gescheiden.
We zetten onze stoeltjes in de koelte onder de schaduw van de bomen bij de beek. Die kabbelt weer met veel kabaal langs deze camping.
’s Avonds krijgen we een diner in het restaurant, onder de houten afkapping (in aanbouw). Wederom gelardeerd met een gezellig plaatselijk viool orkestje… Maar goed het brengt wel wat sfeer mee, als ook iets om te lachen. Meedansen sla ik af....
Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap