Een vrije dag met prachtig weer. De nachten zijn koud en vroeg in de ochtend is het nog fris. Maar om een 9 uur kunnen we heerlijk in de zon zitten. Gedurende de ochtend wordt het snel warmer en uiteindelijk blijft de temperatuur steken op 30 graden. ’s Avonds dreigt er onweer, maar dat is al een paar keer overgewaaid.
Wij besluiten een tocht in de buurt te maken. Het wemelt hier van de kloosters, dus het ligt voor de hand om nog maar eens een klooster te bezoeken. Dus toch!
Klooster Voronet, zo’n 40 km verwijderd is nog een beroemde. We vinden in een stadje een terrasje bij een bakker en rijden dan door. Het is inmiddels 13.00 uur en er zijn geen groepen in het klooster. Overigens is het hier niet zo druk met toeristen, maar de kloosterkerkjes zijn niet al te groot, dus dan is het al snel vol. We boffen, als wij komen is er echt niemand en we genieten even van het uitzicht op het met mooie fresco’s versierde kerkje. Ook in het kerkje met de 3 portalen is er niemand. We krijgen dus de tijd om alle schilderingen te bekijken, maar kunnen er niet veel verhaal aan vast knopen. Zo bijbelvast zijn wij niet. Dan te bedenken dat dit bedoeld was om in vroeger tijden de mensen de inhoud van de bijbel in plaatjes te vertellen. Stripverhalen zonder tekst.
We nemen op de terugweg een klein weggetje binnen door. Genieten van het mooie landschap met op de achtergrond het bergachtige landschap. In de rivier zit niet veel water, maar het ziet er wel naar uit dat het water in het voorjaar hier flink kan stromen. We stoppen om wat foto’s te maken van mensen die aan het hooien zijn en een volle boerenkar. Maar ook wat mooie vergezichten.
Dan besluiten we nog even een zijweg te nemen naar het klooster Doroteia. Geen idee wat het is. De 3 km ernaartoe lijken langer, maar dan eindelijk aan het eind van de niet geasfalteerde weg doemt er dan toch een klooster op. Een eenzame loslopende koe met bel, verder van alle mensen verlaten, maar niet van God. We maken de grote poort open en lopen een prachtig verzorgde binnentuin in. Een non is de plantjes aan het water geven en probeert met ons te praten maar dat lukt helaas niet. We begrijpen wel dat ze ons koffie aanbiedt, maar dat slaan wij af.
Het klooster is nieuw, vermoedelijk herbouwd in 1998. Na de val van het communistische regime zijn veel kloosters en kerken weer in ere hersteld. Dit klooster zal vermoedelijk bestaan van het boerenbedrijf, want we zien een aangrenzende boerderij. We genieten hier een tijdje van de rust.
De weg terug gaat verder over de niet geasfalteerde weg, een goede weg met stenen. Uiteindelijk wordt het een kleine pas door het bos, we stijgen tot 850 meter (we komen van 450 meter). In het bos wordt veel hout verzameld van gekapte bomen. In de buurt is een houtzagerij. De bomen liggen iets te veel op de weg en 2 bomen worden opzij gelegd omdat wij er anders niet langs kunnen.
Uiteindelijk zijn wij, na een stop bij de vertrouwde Lidl (die ook prima Roemeense wijn heeft) op tijd terug voor het pannenkoeken festijn op de camping. Ik werp mij op om met een aantal anderen te bakken. En zo vliegt er weer een dag voorbij. Morgen verplaatsen we ons weer.

Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap