We hebben 2 vrije dagen gehad. En wat doen we dan… zo weinig mogelijk.
Traditiegetrouw moet het huishouden gedaan, de was in de machine (2 ½ uur wachten tot ie klaar is), lakens verschonen en meer van dat soort dingen. Als je op 10 m² woont is dat natuurlijk zo gebeurd.
Het wordt een stralende dag. Alle gelegenheid om de reisverslagen bij te werken en te lezen.
Er komt een groep Franse camperaars bij op de camping. We maken ons wat zorgen over het sanitair, dat stroomt over. En dat blijkt terecht. Helaas raakt Nico (de camping eigenaar) wat uit zijn humeur, dit probleem moet hij toch echt oplossen en dat doet hij op zijn Roemeens. Wij vrouwen krijgen de schuld, we gooien te veel in het toilet. Ha, ha wij oudjes…
’s Avonds hebben wij een barbecue van, wie kan het ook anders, Nico. Vrouw en kinderen helpen mee. Bij het droge varkensvlees als afwisseling eens risotto. Maar we maken er een gezellige maaltijd van. Zijn eigen gemaakte landwijntje smaakt er best bij. Grote stenen kannen komen op tafel.

De volgende dag (vandaag), gaan we een stukje de buurt verkennen. Paul, onze enige man alleen, rijdt met ons mee. We keren om als de weg te slecht wordt. We treffen wat hoger in de bergen een imker die daar met zijn vrachtwagen staat en de bijenramen aan het controleren is.
We komen bij een stuwmeer met bruin water. Veel modder, zoals overal hier. Ik vraag de weg aan een bewaker van de dam.
Koeien en geiten lopen los over de weg.
Het wordt lastig om een cafeetje te vinden om een colaatje te drinken, maar in het stadje van de zoutmijn lukt het uiteindelijk. Bij de bakker aan haar luikje, kopen we dan een lekker broodje (ja echt lekker, dit keer niet zo droog als gebruikelijk)
Op de weg naar huis zien we twee keer paard en wagens met Roma families hun hele huisraad met zich meenemen. Hoe uitzichtloos.
De vorige landen waar wij geweest zijn zouden arm zijn, maar hier toont het in elk geval vele malen armer. Dat het er Europeser uitziet, zoals ik eerder schreef, moet ik toch terugtrekken.
Er is nog een hoop te doen voor dit land voor (en als) het in de EU komt. Laten we trots zijn op ons eigen land.
Thuisgekomen gaat het regenen en wordt het een middag met onweer.
Maar…. jullie lezers denken wellicht dat het hier altijd regent. Dat is zeker niet zo. Wij hebben inmiddels zomerse temperaturen van ver in de 20 graden maar met deze vochtigheidsgraad kan het niet anders dan dat het regelmatig onweert. We zijn gewend aan stoeltje opruimen en weer buiten zetten. Peter zijn geliefde luifel wordt helaas weinig opgezet in verband met onverwachte rukwinden tijdens een bui.
Vanavond koken we voor eerst weer eens thuis. Dat is heel lang geleden.
Terwijl ik dit schrijf loopt Nico heen en weer met zijn Palinka. We mogen die vanavond gratis drinken. Het mag duidelijk zijn dat hij deze volksdrank dus ook stookt.
Morgen verplaatsen we ons weer.
Nog een week te gaan. Dan is het ook goed geweest. De groep kraakt en piept een beetje in zijn voegen. Maar onze reisbegeleider houdt het goed in de gaten en we gaan er nog wat moois van maken de komende dagen.

Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap