Vandaag is het een zogenaamde rustdag met een facultatieve excursie naar de universiteit van Chevernitsi. Wij hadden al in Nederland besloten hier niet aan mee te doen. We vinden dat er genoeg steden op deze reis bezocht worden. We gaan liever de buurt wat verkennen en de Karpaten nog eens opzoeken.
Als het om 7 uur nog stevig regent draaien wij ons nog eens om. We hebben geen haast. Om 8.15 uur wordt bijna de hele groep (nog 5 anderen blijven ‘thuis’) opgehaald.
De zon komt gelukkig weer tevoorschijn en we zitten om 9.00 uur buiten aan de koffie. Het is 27 graden.
We gaan aan het eind van de ochtend op stap. Er is een nationaal park op 60 km rijden hiervandaan. Ik type een willekeurig plaatsje in dit park in de Tom Tom. Het wordt een mooie route die ons inderdaad dichter naar de Karpaten leidt. De weg is goed genoeg, zeker zonder caravan.
Het zijn weer dezelfde taferelen, mensen met schoffels en harken onderweg om in hun moestuintjes te werken. Mannen en vrouwen met een koe. Stoeltjes langs de weg, waar mensen een enkele fles melk te koop aan bieden. Kapelletjes bij een huis, meestal een wat mooier huis. Ook weer veel niet afgebouwde huizen. Vermoedelijk weer van mensen die eerst weer geld moeten verdienen (in Polen?) alvorens ze weer verder kunnen bouwen. Veel ooievaarsnesten waar de moeders voor hun kleintjes zorgen.
In de buurt waar wij nu zijn is er meer armoede dan wij eerder zagen. Oude auto’s die soms bijna uit elkaar vallen en bij ons de APK niet zouden doorstaan, maar ook paard en wagen.
Dat we het Nationale Park binnen rijden denken wij te herkennen aan een bord met een houten beer ernaast (we kunnen immers het schrift niet lezen). We rijden steeds meer richting bergen. Het is mooi stukje en de laatste 20 km zijn eigenlijk zoals wij de Karpaten hadden voorgesteld. Het weer betrekt maar we houden het droog en pas op de terugweg krijgen we een stevige bui. Op de camping is het droog gebleven, dat bewijst weer eens hoeveel invloed de aanwezigheid van de bergen op het weer hebben. Overigens zijn het hier geen hoge bergen, hoger dan 450 meter komen we niet.
Een cafeetje hebben we niet gevonden. Wel een bakker zoals ik ze wel vaker zie, een kleine kiosk waar je door een klein luikje brood koopt. Het brood is hier overigens droog, ook de broodjes die soms gevuld zijn met jam of chocola. Helaas helpt dat niet veel, het blijven droge broodjes.
De supermarkt, of winkel voor etenswaren, is klein en oud. Bijna geen groente. Hier vlees kopen is voor ons geen optie. (een paar dagen komen we in een grote supermarkt waar meer te verkrijgen is en ook beter vlees).
Kortom een ontspannen dagje, ondanks de kilometers die we gereden hebben. Heel ontspannen om samen weer eens iets te ondernemen.

Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap