Reis naar Villach en afscheid
Oostenrijk, Villach
Vandaag een rit van 250 km door de binnenlanden van Slovenië naar Villach in Oostenrijk.
Slovenië is een verzorgd land, bergachtig met nette huizen. Weinig verval. Schoon en heel veel supermarkten (o.a. Spar). Het kan niet anders dan dat dit een rijker land is vergeleken met de andere Balkanlanden. We rijden over smalle wegen door de heuvels en krijgen zo een goede indruk van het land. De grensovergang met Oostenrijk is in een klein dorpje in de heuvels waar twee mannen zich zitten te vervelen. We kunnen zo doorrijden, dat zijn wij toch niet meer gewend. Lang leven Schengen.
Oostenrijk met hoge bergen waar nog sneeuw ligt. Het is nog steeds mooi weer. Weer een heel ander uitzicht, gek dat na een grensovergang de omgeving opeens zo kan veranderen.
Vandaag de laatste dag met de ANWB groep op de camping en het routeboek, dat 5 weken onze steun en toeverlaat is geweest gaat in de kast.
Vanavond afscheidsdiner. Het regent en onweert als wij naar het restaurant op de camping lopen. We krijgen een redelijk goede maaltijd, geserveerd door gestreste meisjes. Zoals we ook in de andere landen meemaakten wordt, zodra je bord leeg is, het opgehaald, zelfs als er iemand aan tafel nog zit te eten. We voelen ons wat opgejaagd. Namens de groep bied ik tussen voor- en hoofdgerecht het cadeau aan en gelukkig laat het eten dan even op zich wachten. In mijn toespraak een kleine persiflage op Jacques die altijd begint met “beste mensen” en een mooie verzameling hoeden en petten heeft, evenals een gele paraplu om tijdens excursies kenbaar te maken waar hij liep. Natuurlijk met alle eer voor onze technisch begeleider Ben die vele klussen heeft geklaard, van makkelijk tot uitermate gecompliceerd (het vastzetten van de bodem van één de caravans). Kitty die altijd in was voor een geintje en ons een paar keer per week voorzag van puzzels en Jean die de cohesie in de groep goed wist te bewaren door ongemerkt altijd in de gaten te houden hoe het overal ging.
Wat betreft de groep kunnen we dan de balans opmaken dat dit bijzonder goed verlopen is. Ondanks de vele verschillen is er toch geen onovertogen woord gevallen. Sommige mensen wat meer ingetogen anderen wat meer uitbundig. Van een aantal mensen kunnen wij zeggen dat het bijzonder was hen te leren kennen.
We nemen afscheid van iedereen en zullen een enkeling hopelijk nog eens terugzien.
Morgenochtend vroeg vertrekken en langzaamaan ‘ontgroepen’.
Slovenië is een verzorgd land, bergachtig met nette huizen. Weinig verval. Schoon en heel veel supermarkten (o.a. Spar). Het kan niet anders dan dat dit een rijker land is vergeleken met de andere Balkanlanden. We rijden over smalle wegen door de heuvels en krijgen zo een goede indruk van het land. De grensovergang met Oostenrijk is in een klein dorpje in de heuvels waar twee mannen zich zitten te vervelen. We kunnen zo doorrijden, dat zijn wij toch niet meer gewend. Lang leven Schengen.
Oostenrijk met hoge bergen waar nog sneeuw ligt. Het is nog steeds mooi weer. Weer een heel ander uitzicht, gek dat na een grensovergang de omgeving opeens zo kan veranderen.
Vandaag de laatste dag met de ANWB groep op de camping en het routeboek, dat 5 weken onze steun en toeverlaat is geweest gaat in de kast.
Vanavond afscheidsdiner. Het regent en onweert als wij naar het restaurant op de camping lopen. We krijgen een redelijk goede maaltijd, geserveerd door gestreste meisjes. Zoals we ook in de andere landen meemaakten wordt, zodra je bord leeg is, het opgehaald, zelfs als er iemand aan tafel nog zit te eten. We voelen ons wat opgejaagd. Namens de groep bied ik tussen voor- en hoofdgerecht het cadeau aan en gelukkig laat het eten dan even op zich wachten. In mijn toespraak een kleine persiflage op Jacques die altijd begint met “beste mensen” en een mooie verzameling hoeden en petten heeft, evenals een gele paraplu om tijdens excursies kenbaar te maken waar hij liep. Natuurlijk met alle eer voor onze technisch begeleider Ben die vele klussen heeft geklaard, van makkelijk tot uitermate gecompliceerd (het vastzetten van de bodem van één de caravans). Kitty die altijd in was voor een geintje en ons een paar keer per week voorzag van puzzels en Jean die de cohesie in de groep goed wist te bewaren door ongemerkt altijd in de gaten te houden hoe het overal ging.
Wat betreft de groep kunnen we dan de balans opmaken dat dit bijzonder goed verlopen is. Ondanks de vele verschillen is er toch geen onovertogen woord gevallen. Sommige mensen wat meer ingetogen anderen wat meer uitbundig. Van een aantal mensen kunnen wij zeggen dat het bijzonder was hen te leren kennen.
We nemen afscheid van iedereen en zullen een enkeling hopelijk nog eens terugzien.
Morgenochtend vroeg vertrekken en langzaamaan ‘ontgroepen’.
Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap
Geen reacties bij dit reisverslag
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
