Bulgaren zijn trots op hun land.
Veliko Tûrnovo zou dan ook één van de mooiste steden van Bulgarije zijn. Ook een stad met een grote universiteit (waar onze gidsen Nederlands studeerden).
Een stad gebouwd tegen de bergen met de rivier de Yantra die er doorheen loopt.
Nu konden wij de schoonheid van de stad niet zo herkennen.
We werden meegenomen naar de ruïnes van het grote fort Tsarevets, eens een middeleeuwse vestingstad. Daar was heel wat fantasie voor nodig om voor te stellen. In de 13e eeuw zat koning Boudewijn van Vlaanderen hier gevangen en werd van de kliffen naar beneden gegooid. Een mooi verhaal om te vertellen aan een Nederlandse groep met ook een Vlaming (onze zwager Frans). Laten we zeggen dat we hier ons iets meer bij voor konden voorstellen.
Op de top van de heuvel nog een kerk met moderne doch sombere beschilderingen.
Na de gebruikelijke koffie hadden we wat tijd om de hoofdstraat met winkeltjes te bezoeken. Wij worden er niet blij van en zijn snel rond.
Verrassender was het bezoek in de middag aan het plaatsje Tryavna. Iets hoger gelegen in de bergen.
Een stadje bekend om zijn schone lucht maar ook om het fraaie houtsnijwerk. Hier treffen we in de hoofdstraat wel echte ambachtslieden aan.
We bezoeken het museum van de Icoon schilderingen en van het Houtsnijwerk. Dat werk spreekt zeker tot de verbeelding.
Inmiddels is het behoorlijk gaan regenen, maar dat geeft dit stadje ook weer een bijzondere rust.
We nemen nog een kijkje in de kerk, dit keer iets rustiger van binnen dan we eerder gezien hebben (no pictures..) en bekijken de binnenplaats van een oude school, ook weer ruim voorzien van prachtig houtsnijwerk.
Gelukkig is het niet lang rijden terug naar de camping.

Op de foto ook nog wapperende papiertjes. Als iemand overlijdt wordt het overlijdensbericht opgehangen in het dorp en blijven net zo lang opgehangen tot ze meegenomen worden door de wind, naar de hemel. (of dat met de geplastificeerde advertenties ook gebeurt is natuurlijk de vraag en in onze ogen zou dat niet erg milieu vriendelijk zijn.)

Helaas is Peter lelijk gaan hoesten en (behalve wijzelf) is ook de groep er vol van. In de bus en over de camping is dat goed te horen.
We moeten een dokter vinden om naar de longen te luisteren en antibiotica voor de schrijven.
Dat blijkt een hele onderneming die zonder onze gids Tsvetlin nooit gelukt zou zijn.
We gaan naar het ziekenhuis in Veliko Tûrnovo. Wat een armoede en viezigheid.
Onbegrijpelijk vanwege alleen al het schrift/taal om te weten waar je moet zijn en wat je moet doen. Niemand spreekt er een andere taal dan Bulgaars, ook de arts niet.
Mensen zitten te wachten, kreupele oudere mensen schuifelen heen en weer. Schoonmakers (of verplegers?) lopen (sloffen op oude crocs) heen en weer met een vieze emmer waar wij onze caravan niet mee schoon wil maken. Tsvetlin sluit voor ons aan in de rij en wacht rustig op onze beurt. (een uur wachten blijkt achteraf niet lang te zijn) Bij mij staat het huilen nader dan het lachen van zoveel ellende. De arts blijkt uiteindelijk wel deskundig te zijn en schrijft de goede medicijnen voor. Als ik dit schrijf is Peter weer goed opgeknapt.
Maar ja dan nog naar de apotheek, met een klein vodje dat als recept dienstdoet. Ook die is alleen dankzij Tsvetlin's hulp te vinden en de beschrijving van gebruik van de medicijnen alleen met zijn hulp duidelijk te krijgen. Alles dus is in het cyrillisch schrift.

En over dat schrift ben ik nu wel nieuwsgierig geworden. Het is een van de dingen waar Bulgarije trots op is. Ik hoor van de gids dat kinderen vanaf hun tiende jaar, als zij Engelse les krijgen, ook het Latijns schrift moeten leren. Overigens kun je bij veel jonge mensen wel met Engels terecht.
Dus een praktisch voorbeeld: ik wil in de winkel Bulgaarse yoghurt kopen (ook zo'n symbool van Bulgarije), maar hoe weet ik nu welke dat is. Conclusie zoek een jonger iemand die Engels spreekt en vraag wat erop het pak staat. Gaat meestal goed lukken.

Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap