We maken een lange dag met excursies. Stefka vertelt het eerste uur in de bus alle wetenswaardigheden over Bulgarije. Alhoewel zij zich op de vlakte houdt over de politiek en corruptie.

Het land wordt begrensd door 5 landen, Roemenië, Servië, Macedonië, Griekenland en Turkije. Midden door het land loopt het Balkan gebergte, waar wij op onze tweede rit in dit land doorheen zullen rijden.
Het is een landklimaat met de beste temperaturen aan de Zwarte Zee kust. Als wij er zijn is het rond de 30 graden met koele nachten. Wat een heerlijk klimaat.

Dat het land in 14e eeuw veroverd werd door het Ottomaanse rijk, zal nog veelvuldig genoemd worden. Na de overheersing van de Russen werd het land in 1989 democratisch.
Maar dat de Russische overheersing zijn sporen heeft nagelaten is al snel duidelijk.
Zo gebruikt Bulgarije nog het cyrillische alfabet. De plaatsnaamborden worden bv in 2 talen aangeduid. De oudere generatie Bulgaren spreekt nog Russisch.
Ongeveer 76 % van de bevolking behoort tot de Bulgaars Orthodoxe kerk. Er zijn er wederom genoeg kerken en ook kloosters, maar daarover later.

We bezoeken de toeristische stad Nessebar. Het dorpje heeft veel cultuur maar ook een afgrijselijke kustlijn met alleen maar hotels en strandtenten.
Het staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Tot onze verbazing want het dorpje is volgestouwd met overal dezelfde toeristische winkeltjes. Ze verkopen overal dezelfde algemene (v.n.l. Chinese) rotzooi. Daartussen zijn nog wat oude opgravingen te vinden of resten van kerken. De meeste kerken functioneren niet meer als zodanig maar enkele kerken zijn nog open.
Volgehangen met (nieuwe) wandschilderingen. Glimmende en prollerige kandelaars en versieringen. Propvol staat zo’n kerk. Voor ons een interessant details is dat er geen zitplaatsen zijn en dat de mensen de verschillende iconen kussen. Dat zijn merendeels nieuwe iconen achter glas. Lopen er dus ook nog dames in schort en met poetsdoekjes rond om de iconen na iedere ‘kuspartij’ weer schoon te maken. Deze dames hebben nog een functie: alle toeristen erop wijzen dat zij niet mogen fotograferen. (is mij dan toch per ongeluk nog gelukt).
Interessant om te zien, het krioelt er van de schilderingen en iconen.
Opvallend is nog 1 piepklein en laag kerkje. Tijdens de Turkse overheersing mocht een kerk niet hoger zijn dan een Turk te paard. Daarom werden de kerkjes ook zo gebouwd dat je altijd een paar treden naar beneden moest gaan.

Na een koffiepauze weer in de bus nu door naar Sozopol. Minder toeristisch en daardoor iets authentieker. We krijgen een lunch op een terras dat uitkijkt over zee. Dat is wel echt vakantie. Dan weer een keer in de bus, nog iets zuidelijker voor een kort boottochtje over een riviertje (uitloper van de Zwarte Zee). Het lijkt veel op een mangrovebos, maar is het natuurlijk niet. We zien er in elk geval genoeg schilpadjes liggen zonnen op omgevallen boomstammen.
Dan nog eens een hele lange busreis van 2 uur weer terug naar de camping. De lengte van de busreis en de excursie staan niet helemaal met elkaar in verhouding. Maar even goed een leuke dag en het eerste stukje Bulgarije leren kennen.

Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap