Iedereen is vroeg op, de Fransen van de vele campers van gisteravond staan klaar om op excursie te gaan. Maar later blijkt dat ze willen wachten tot wij weg zijn en zij een beter plaatsje kunnen inpikken. Ondertussen staat een oude bus op hen te wachten.
Wij rijden met een kleine tussenstop door naar Constanta aan de Zwarte Zee.
Het is een binnenweg die gaat door veel dorpjes. Het is zondag dus betrekkelijk rustig.
We zien weer een enkele koe aan een touwtje in het verse hoge gras van de berm liggen. Of een paard. Soms een paard en wagen.
Stalletjes met fruit en watermeloenen en vooral veel kersen.
Ooievaars op de palen langs de weg, veel schaapskuddes, waterputten en een prachtig veld met klaprozen.
En vooral veel korenvelden! Mooie goudgele kleur in het verder vlakke landschap. Hier hoef je natuurlijk niet voor naar Roemenië.
Komen we eenmaal dichter bij de kust dan verschijnen er windmolens en zelfs ergens een veld met zonnepanelen.
We steken de Donau over en betalen 11 Lei tol € 2,15.
Aangekomen op de camping in Mamaia is het wederom een gekkenhuis. Honderden motorrijders hebben er gekampeerd en feest gevierd. Podia moesten nog afgebroken worden. Het was een puinhoop. Gaf dus wat irritatie her en der en zeker ook bij ons. Maar goed nu staan we weer heel vertrouwd dicht op elkaar en de podia zijn inmiddels afgebroken.
We lopen de camping af en direct het strand op. De Zwarte Zee, toch wel een mijlpaal voor mij op deze reis. Beslist geen schoonheid. Aan de linkerkant een olieraffinaderij en aan de rechter horizon de drukke havenstad Constanta.
De dag wordt uiteindelijk besteed aan (te) lang borrelen bij Ingrid, Arnold en Henk, die vlak aan zee zitten en waar een frisse wind waait.
’s Avonds koffie bij de leiding en uitslag van weer 2 puzzels. Wat een heerlijk simpel en ontspannen vermaak.
Maar het schrijven van mijn verslag schiet er zo wel bij in.
Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap